Lage opkomst wedstrijd Ronde van Noord-Holland

De opkomst van raceliggers aan de kade in Zaandam is met 6 mannen en Irma Huisman wel heel slecht. Dat is extra jammer omdat we voor aardig wat publiek rijden. Toni en Gerard nemen de tijdwaarneming voor hun rekening. "Zoiets laat je niet over aan mensen die gewend zijn aan peleton en massasprint", aldus Toni.

Van verkenning van de route kan geen sprake zijn, omdat het programma druk is met amateur B wielrenners en derny's met singlespeeds die voor ons hun rondjes reden. Omdat het ging regenen was vooral het eerste rondje erg spannend. Wat ligt er achter de volgende bocht, hoe snel kan ik 'm ingaan waren vragen die me door het hoofd spookten.
Nou, het was maar een klein rondje door de binnenstad van Zaandam. Veel bochten, en verschrikkelijk hobbelig over een stuk afgrijselijk klinkerweg. Maar dat was het ergste niet. De ideale lijn in de bochten was bezaaid met putdeksels en witte haaietanden. Die waren spiegelglad door de regen. Het was dus heel spannend in de bochten en zoals te verwachten waren er wat glijpartijtjes met uitbrekend achterwiel.

In één van de eerste rondes hoor ik een fiets achter me tegen het asfalt smakken. Dat moet Wiebe geweest zijn die bij me aan probeerde te klampen. In dezelfde bocht voelde ik mijn achterwiel ook wat wegglippen op een putdeksel. Daarna is een mooi stuk glad asfalt, eigenlijk ook het enige stuk waar je fatsoenlijk tempo kunt maken, een bocht naar rechts, even tussen de haaietanden door laveren, de bocht uitkomend vooral niet over de gladde strepen aan de linkerkant rijden, nog een paar slagen en dan uitvieren, bocht naar rechts, hier beginnen klinkers, bocht naar links, krap allemaal, kan Jan Limburg's Quest hier wel tussen de stoepranden door?
Alweer een verhoogde putdeksel in de ideale lijn, bocht naar rechts. Eindelijk weer voluit trappen, maar hier liggen de klinkers echt heel verkeerd, alsof ze na inpoldering direct op de zeebodem zijn gelegd en nu nog altijd op en neer golven. Rammel, rammel, Wiebe's ketting loopt eraf en hij belandt na een aanvankelijk snelle start, nu in de staart van het veld. Krappe bocht naar rechts, hier liggen de klinkers iets beter, ik wordt ingehaald door Klaas Huisman die kennelijk wat harder door de bocht durft en wat meer momentum meeneemt. Extra aanzetten voor de bobo's in de tent bij start/finish en daar is de bocht alweer waar Wiebe net viel. Klabam, daar gaat Klaas vlak voor me neer. Oeiii, hoor ik van het publiek. Mooi zo, die leven mee. Door snel even rechtop te gaan zitten en voorzichtig wat bij te remmen kom ik er goed langs, hoewel een overijverige baancommisaris me halfweg in de bocht nog bijna de helm van het hoofd slaat als hij gelijk een grensrechter die buitenspel constateert, z'n vlag uitsteekt. Ja, dank u wel, ik zie dat daar iemand op z'n plaat is gegaan, als u nu die vlag even uit m'n oog haalt kan ik weer zien waar ik rij....

Oké, ik rij nu weer op de derde plek, maar ik zie niemand meer voor me en niemand meer achter me. Het hoge valgetal indachtig, blijf ik flink doorfietsen want je weet maar nooit of er nog een voorganger de klinkers van dichterbij wil bekijken. Met Naan is daar weinig kijk op, dat is een echte bochtenridder. Hij weet ons zelfs allemaal te lappen. Tja, verder gebeurt er niet veel. Nou ja, mijn zitkussen begint nogal te soppen en ik hoor omroepen dat de ligfietsrace moet worden ingekort omdat de hoofdact (de ronde van Noord-Holland) wat eerder aankomt dan verwacht. Na 25 minuten worden we al afgevlagd, hrmpf, ik ben nog maar net op stoom. Kom ik nu echt op het podium? Jawel, na een rondje uitrijden worden Naan, Gerold en ik ten overstaan van aardig wat publiek gehuldigd. Een bos bloemen, een beker, leuk. Maar waar ik voor terugkom volgend jaar en de wang weer extra glad zal scheren, is de zoen van de rondemiss.
_________________
H@rry Lieben.

Zie ook: