Ymte sneller dan de prof ploegen
Ymte Sijbrandij was in de Pro Tour Time Trial in Einhoven afgelopen weekend iedereen te snel af; Theo, Hans en ook alle teams met prof wielrenners. In zijn Quest met race koepeltje legde Ymte de 48 km in 51 min 30 s af. De snelste prof ploeg, Team CSC, had ruim 2 min meer nodig: 53:36. Ook Theo van Andel was met 52:49 sneller dan de profs.
Aangetekent dient te worden dat de prof ploeg in de regen reed maar Ymte had ook de nodige problemen omdat het voor hem niet altijd even duidelijk was hoe het parcours liep: onderweg is hij een keer gestopt en 10 meter voor de finish lijn keert hij nogmaals om omdat hij het idee had dat hij verkeerd was gereden. Rob Jansen heeft dat mooi op de gevoelige plaat vast weten te leggen.
Andere opmerkelijke prestaties zijn die van J. Brinksma die op een tijdritfiets met 57:13 ruim sneller is dan Hans Wessels op de Razz Fazz (58:44) en handbiker L. Verdaesdonck die met 1:06:59 een supertijd neer zet. De snelste dame was licentie houdster E. Crombag met 1:09:18 voor Ellen van Vugt die tweede was met 1:15:29.
Ymte is terecht zeer te vreden met zijn prestatie. Op de ligfiets mailinglijst schrijft hij: "Wat ik zelf wel aardig vind dat ik met dezelfde fiets (al was het dan
met een hoofdkapje) heb kunnen rijden als waar ik ook mee naar mijn
werk fiets, kinderen naar de opvang breng en boodschappen doe. Dat
gaat dan weer minder met de UCI tijdritfiets. De meeste wielrenners
vallen trouwens bijna van hun fiets als ze het gewicht van 35 kg van
mijn fiets vernemen. Het wil er nog steeds niet in dat vooral
stroomlijn telt als je hard wilt fietsen op het vlakke."
Ook jan-Marcel van Dijken heeft een verslagje gemaakt:
Zondagochtend na een uurtje rijden arriveren we (Ellen, HansvV, HansW, Rob
en ondergetekende) zo rond de klok van zeven op de parkeerplaast bij de
sporthal in Eindhoven. Mooi op tijd om transponder en rugnummer op te halen
en om te kleden. Echt wakker zijn we geen van allen, maar ja, je moet er wat
voorover hebben om hier te rijden.
Terwijl we Hans' puntje monteren en de banden op pompen, arriveren David,
Ymte, Guus en Theo. Later zie ik ook Gerold Ormel nog lopen/rijden. Daarna
rijden we naar de start. De route is redelijk goed aangegeven, maar neemt
toch nog wel even tijd in beslag. Die dranghekken staan af en toe toch
aardig in de weg. We blijken nog maar net op tijd te zijn en met wat moeite
mogen we toch vooraan staan.
David gaat er als een raket van door en ik probeer hem bij te houden. Een
richtpunt is wel zo lekker. We worden al snel ingehaald door Ymte (quest) en
even later ook door Hans. Al vrij snel voegt ook Guus zich bij ons en zijn
we met z'n drieen weg. In Eindhoven zitten we bochten die met redelijk hoge
snelheid te nemen zijn en daarna zitten we dan op de doorgaande weg naar
Helmond. Met het windje in de rug lukt het ons om met ongeveer 47 a 48 km/u
richting Helmond te rijden. Ergens halverwege Helmond raken we David kwijt.
Ongeveer 1 kilometer voor het keerpunt in Helmond worden we ingehaald door
een witte quest. Bij het viaduct vlak voor het keerpunt moet de quest toch
afhaken. Twee keer het viaduct en de krappe bocht zijn blijkbaar net genoeg
om hem weer los te rijden.
De terugweg naar Eindhoven gaat duidelijk minder snel. De wind speelt ons
parten en we zoeken naar de ideale (windvrije) lijn, maar vinden die niet.
Wel komt Theo (quest) voorbij. Die was wat later gestart. Vlakbij (in?)
Eindhoven is een kruispunt/rotonde niet echt goed aangegeven. Guus rijdt
iets te ver aan de rechterkant en slaat rechtsaf. Zelf kan ik nog net ver
genoeg in de ankers om de fout te herstellen. Ik hou nog even in en brul
naar Guus dat hij toch echt rechtdoor moet in plaats van rechtsaf. Het tempo
is eruit en ik wacht nog even, maar zie Guus nog niet weer in mijn
spiegeltje en ga daarom alleen verder.
De weg naar Best is goed te rijden, al zijn de kruispunten niet allemaal
even overzichtelijk. Volle kracht doorrijden is er dan niet bij. Het
keerpunt in Best is vergelijkbaar met die in Helmond. Eerst een viaduct, dan
een paar honderd meter vlak en dan keren. Na het keerpunt zie ik Guus weer
rijden. Hij ligt waarschijnlijk een paar honderd meter achter me, maar goed
inschatten valt niet mee.
In Eindhoven is de route iets anders dan op de heenweg en is het weer
uitkijken in de bochten. Ik ben blij als ik de grote boog over de weg zie en
nog maar 1 km te gaan heb. De finish is helaas niet duidelijk te zien, maar
als ik op een gegeven moment na een aantal 'jury-wagens' bij een paar hekken
aankom, ga ik er maar vanuit dat ik de eindstreep gepasseerd ben. Ik hobbel
door het centrum heen terug naar de start/finish. Die is inderdaad verlegd.
De rest van de dag kijken we naar de overige deelnemers en naar de
prof-ploegen. De race van de prof-ploegen is via een groot scherm redelijk
te volgen. Na ongeveer 10 teams begint het zacht te regenen en wordt het
extra uitkijken geblazen voor de renners. Het duurt niet lang voor de eerste
valpartijen. De schade valt gelukkig mee.
Na de prijsuitreiking (Ymte met de snelste overall tijd) gaan we terug naar
de sporthal, halen de goody-bag op en vertrekken naar huis.
Misschien kunnen we een volgende keer meedoen als bedrijventeam. De start
voor de bedrijventeams is op een veel gunstiger tijdstip en krijgt veel meer
aandacht.
Zie ook:
Andere opmerkelijke prestaties zijn die van J. Brinksma die op een tijdritfiets met 57:13 ruim sneller is dan Hans Wessels op de Razz Fazz (58:44) en handbiker L. Verdaesdonck die met 1:06:59 een supertijd neer zet. De snelste dame was licentie houdster E. Crombag met 1:09:18 voor Ellen van Vugt die tweede was met 1:15:29.
Ymte is terecht zeer te vreden met zijn prestatie. Op de ligfiets mailinglijst schrijft hij: "Wat ik zelf wel aardig vind dat ik met dezelfde fiets (al was het dan
met een hoofdkapje) heb kunnen rijden als waar ik ook mee naar mijn
werk fiets, kinderen naar de opvang breng en boodschappen doe. Dat
gaat dan weer minder met de UCI tijdritfiets. De meeste wielrenners
vallen trouwens bijna van hun fiets als ze het gewicht van 35 kg van
mijn fiets vernemen. Het wil er nog steeds niet in dat vooral
stroomlijn telt als je hard wilt fietsen op het vlakke."
Ook jan-Marcel van Dijken heeft een verslagje gemaakt:
Zondagochtend na een uurtje rijden arriveren we (Ellen, HansvV, HansW, Rob
en ondergetekende) zo rond de klok van zeven op de parkeerplaast bij de
sporthal in Eindhoven. Mooi op tijd om transponder en rugnummer op te halen
en om te kleden. Echt wakker zijn we geen van allen, maar ja, je moet er wat
voorover hebben om hier te rijden.
Terwijl we Hans' puntje monteren en de banden op pompen, arriveren David,
Ymte, Guus en Theo. Later zie ik ook Gerold Ormel nog lopen/rijden. Daarna
rijden we naar de start. De route is redelijk goed aangegeven, maar neemt
toch nog wel even tijd in beslag. Die dranghekken staan af en toe toch
aardig in de weg. We blijken nog maar net op tijd te zijn en met wat moeite
mogen we toch vooraan staan.
David gaat er als een raket van door en ik probeer hem bij te houden. Een
richtpunt is wel zo lekker. We worden al snel ingehaald door Ymte (quest) en
even later ook door Hans. Al vrij snel voegt ook Guus zich bij ons en zijn
we met z'n drieen weg. In Eindhoven zitten we bochten die met redelijk hoge
snelheid te nemen zijn en daarna zitten we dan op de doorgaande weg naar
Helmond. Met het windje in de rug lukt het ons om met ongeveer 47 a 48 km/u
richting Helmond te rijden. Ergens halverwege Helmond raken we David kwijt.
Ongeveer 1 kilometer voor het keerpunt in Helmond worden we ingehaald door
een witte quest. Bij het viaduct vlak voor het keerpunt moet de quest toch
afhaken. Twee keer het viaduct en de krappe bocht zijn blijkbaar net genoeg
om hem weer los te rijden.
De terugweg naar Eindhoven gaat duidelijk minder snel. De wind speelt ons
parten en we zoeken naar de ideale (windvrije) lijn, maar vinden die niet.
Wel komt Theo (quest) voorbij. Die was wat later gestart. Vlakbij (in?)
Eindhoven is een kruispunt/rotonde niet echt goed aangegeven. Guus rijdt
iets te ver aan de rechterkant en slaat rechtsaf. Zelf kan ik nog net ver
genoeg in de ankers om de fout te herstellen. Ik hou nog even in en brul
naar Guus dat hij toch echt rechtdoor moet in plaats van rechtsaf. Het tempo
is eruit en ik wacht nog even, maar zie Guus nog niet weer in mijn
spiegeltje en ga daarom alleen verder.
De weg naar Best is goed te rijden, al zijn de kruispunten niet allemaal
even overzichtelijk. Volle kracht doorrijden is er dan niet bij. Het
keerpunt in Best is vergelijkbaar met die in Helmond. Eerst een viaduct, dan
een paar honderd meter vlak en dan keren. Na het keerpunt zie ik Guus weer
rijden. Hij ligt waarschijnlijk een paar honderd meter achter me, maar goed
inschatten valt niet mee.
In Eindhoven is de route iets anders dan op de heenweg en is het weer
uitkijken in de bochten. Ik ben blij als ik de grote boog over de weg zie en
nog maar 1 km te gaan heb. De finish is helaas niet duidelijk te zien, maar
als ik op een gegeven moment na een aantal 'jury-wagens' bij een paar hekken
aankom, ga ik er maar vanuit dat ik de eindstreep gepasseerd ben. Ik hobbel
door het centrum heen terug naar de start/finish. Die is inderdaad verlegd.
De rest van de dag kijken we naar de overige deelnemers en naar de
prof-ploegen. De race van de prof-ploegen is via een groot scherm redelijk
te volgen. Na ongeveer 10 teams begint het zacht te regenen en wordt het
extra uitkijken geblazen voor de renners. Het duurt niet lang voor de eerste
valpartijen. De schade valt gelukkig mee.
Na de prijsuitreiking (Ymte met de snelste overall tijd) gaan we terug naar
de sporthal, halen de goody-bag op en vertrekken naar huis.
Misschien kunnen we een volgende keer meedoen als bedrijventeam. De start
voor de bedrijventeams is op een veel gunstiger tijdstip en krijgt veel meer
aandacht.
Zie ook:
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit bericht.
Als je een reactie op dit bericht wilt plaatsen, moet je eerst inloggen of registreren.
