Challenge - ELAN Recumbents BV Hurricane

Eerste indruk: het klapstuur bevalt me niet. De stuurkarakteristiek isÏafhankelijk van de hoek; het comfortabelst is om 'm helemaal naar je toe teÏtrekken maar dat beperkt de draaicirkel (dijen tussen het stuur). Verder was ikÏniet in staat scherpe bochten te nemen: ik viel pardoes om (niet hard, want ikÏwas al heel dicht bij de grond). Tweede indruk: dat klapstuur is echt eenÏkwestie van even wennen. Tijdens een proefrit van 35km bleek de "Hurri" stabielÏgenoeg om een Alleweder (met berijdster van 95kg) te duwen. De kunst is, omÏtijdens scherpe (dus trage) bochten het stuur rechtop te zetten. De lageÏpositie geeft merkbaar snelheidsvoordeel.

Heerlijke snelle en compacte fiets. Ik rijd het luxe model, met het stalen frame (huidige luxe modellen zijn van het lichtere aluminum gemaakt - behalve de achtervork). Het luxe model heeft alle kabels in het frame verwerkt - mooier en minder kans op beschadiging bij een val. De fiets is erg wendbaar, snel. De drieversnellingsnaaf is erg handig om terug te schakelen na een korte stop. Je kan er bijna plat mee door de bocht. Met mijn gemiddelde conditie rijdt ik ca 32..34 km/h op lange afstanden. Sprintsnelheid rond de 42..52 km/h. Bergaf heb ik eenmaal zelfs 78 km/h gehaald. Comfort is prima. Het almunium zitje met gaten (schuim vervangen door zeer open schuim) ventileert de rug goed. Het klapstuur heeft een klemkoppeling, zodat je er wel rustig je handen aan laten hangen. Tijdens het remmen bij het stoppen klap je het handig naar voren. Met wat oefening kun je ook zonder handen aan het stuur sturen, wat bij lange ritten nog comfortabeler fietst. Door het smalle raceklapstuur (optie) ook redelijk compact. Je kan de fiets rechtop neerzetten op de achterband en bagagedrager - als je je fiets niet buiten wil laten staan. Ik gebruik hem dagelijks in de stad, ook voor boodschappen (met de radikal zijtassen en/of bob trailer) - er kan 70 liter naast, en nog eens 70 liter achter worden gehangen. Toptas van 40 liter voor het kleinere spul. Maw: zeer tevreden.

Ik rijd zelf met een Hurricane en kan u allen verzekeren dat deze fiets de ideale mix is van comfort,gebruiksgemak en snelheid.

De hurricane is een snelle en wendbare fiets, in standaard 3*7 naaf+ derailleur uitvoering ook met een zeer groot versnellingen bereik. Een prima fiets voor wie van snelheid houdt en goed zelf op kan letten. Uitgebreide ervaringen en achtergronden op mijn pagina's [url="http://www.R-en-D.demon.nl/kees/hurri.htm"]http://www.r-en-d.demon.nl/kees/hurri.htm[/url]

Na uitgebreid vergelijken kwam de Hurri er voor mij als prettigste fiets uit van dit moment. In de finale zaten verder de 20/20, de Fifty-Fifty en de Dolphin. Een uitgebreid verslag staat op http://www.soundnet.demon.nl/ligfiets/ ! Deze fiets is het voor mij geworden! Ik ben nu de trotse bezitter van een groene stalen hurri :-)

Sinds een half jaar ben ik de bezitter van een Hurricane de Luxe. Het is een echt pretfietsje. Het is een prima combinatie van comfort en snelheid. De kleine 20 inch wielen geven een aardig comfort. Het voordeel van de kleine wielen is tevens dat de zitpositie laag kon blijven. Hierdoor heeft een langer iemand (ben zelf 2 meter) ook de mogelijkheid gestroomlijnd te fietsen. De lage zitpostie geeft een merkbaar snelheidsvoordeel ten opzicht van ligfietsen met een hoger stoeltje. De Hurri heeft een relatief korte wielbasis. Dat maakt hem vrij nerveus,maar het wordt er wel een echt gooi- en smijtkarretje door. Door de korte wielbasis is het fietsje relatief makkelijk in een auto te vervoeren. Achterbank neerklappen en de fiets gaat zonder problemen mee. Mijn eigen (zwarte) Hurri is een alu-versie. Dit scheelt behoorlijk qua gewicht. Hij heeft een smal racestuurtje. Onlangs heb ik SPD pedalen laten monteren. Een beetje conditie samen met de klik-pedalen stellen je in staat met de Challenge al snel behoorlijke snelheden te halen, waarbij opvalt dat de Hurricane stabieler wordt naarmate de snelheid toeneemt. Ik ben erg tevreden over mijn fiets. Het enige nadeel is dat de grondspeling van de Hurri met bananentassen niet overhoud. Op vakantie dus niet te schuin door de bocht. Dit heeft mij reeds 4 valpartijen en een flinke scheur in m'n Radicaltassen bezorgd. Met bepakking dus even de rijstijl aanpassen. Al met al ben ik erg tevreden over de Hurri. Conclusie: waanzinnig fijn karretje!

Ik ben in het bezit van een aluminium uitvoering van de Hurri. Ik gebruik de fiets hoofdzakelijk voor woon-werkverkeer, ongeveer 40 km per dag, het hele jaar door. Mij bevalt de Hurri uitstekend, vooral vanwege de volgende kwaliteiten: - compact, makkelijk te parkeren en aan de hand mee te voeren - behoorlijk snel; ik houd van snelheid maar een lage racer lijkt me niet geschikt wegens het ontbreken van vering. - comfortabel - niet in de laatste plaats: mooi! Op de standaard uitvoering heb ik een tweetal wijzigingen aangebracht: de zitting heb ik aan de bovenkant korter gemaakt, doordat ik op de standaard stoel niet lekker zat: ik had steeds het puntje van de stoel in m'n nek. Ten tweede heb ik het stuur smaller gemaakt door domweg de uiteinden wat af te zagen. Griezelig, want onomkeerbaar, maar het bevalt uitstekend. Het is ook veiliger, de stuuruiteinden blijven in bochten niet plotseling in je trui hangen. Ik rijd altijd met het stuur in een lage stand. Het klapstuur is heerlijk, al zet ik de borging behoorlijk strak, zodat je je armen erop kan laten rusten zonder dat het stuur steeds verder zakt.

Wat een heerlijk karretje!! Ik heb de Hurrie in serie uitvoering twee keer een lang weekend geleend in mijn "Quest for the best". Enige minpunt vind ik de alu stoel ivm een epoxy of carbon is dit toch iets minder comfy. Rijgedrag is vrijwel optimaal, de korte wielbasis is heerlijk in de stad en op bochtige trajecten. Voor lange tochten is het stuurkarakter geen belemmering. Kortom een aanrader voor degenen die er nog niet helemaal uit zijn en net als ik een relatief lage en snelle fiets zoeken. Mijn QftB bestaat verder uit de Baron(nu iets hoger dus kan net voor in de stad), de M5 20-20, de 50-50 en de Dolphin.

Sinds een paar maanden rijdt ik vrijwel dagelijks voor woon-werk op een Hurricane, luxe uitvoering. Het bevalt prima;ik stap niet graag meer op mijn gewone fiets. Zelfs met mijn lengte (1.52m) kan je op een hurrie rijden, al is het iets meer oppassen in de bochten omdat anders de trappers het wiel raken. Het bochtenwerk gaat me daarom iets minder soepel af. Andere opties waren, de Wizzard, en de Dolphin. Na een testrit bij harde wind was de keuze snel gemaakt!

Ik heb hem nu al vier jaar en het is nog elke keer "lekker buiten spelen" op de hurri. Niets veranderd, alleen een bescherming gemaakt om het voorste kettinggeleidewieltje.

Ik heb mijn hurri nu zo'n drie kwart jaar en hij bevalt nog steeds uitstekend. Ik heb diverse andere fietsen bereden, maar nog steeds vind ik de hurri voor mij de beste keuze. Natuurlijk de Taifun is mooi en rijdt heel erg fijn, maar geef mij toch maar m'n hurri. De enige fiets die ik tot nu toe als potentiele opvolger zie is de Optima Stinger. Deze fiets heb ik op Cycle Vision gereden en vind ik op een kruising van de hurri en de taifun lijken. Ik heb mijn fiets 2e hands gekocht, bij Twigt. Het is een luxe hurri, dwz met de kabels door het frame, van 1997. Met mijn huidige ervaring, zou ik niet snel meer een 2e hands fiets kopen. Wist ik veel dat de luxe hurri's uit 1997 van staal en niet van aluminium waren... Banden moeten vervangen, binnen en buitenkabels ook, want doorgerot en dus krijg je een zelfschakelend geheel. Remblokjes zijn op en magura blokjes zijn niet echt goedkoop. De lak is wel slecht en dus heb ik de fiets afgelopen week gedemonteerd om 'm bij challenge te laten stralen/spuiten. Derailleur is 2 maanden terug letterlijk gebroken. Ik heb zelf 2 grote valpartijen gehad, wellicht dat dat er iets mee te maken had. Al met al heb ik inmiddels de aanschafprijs van een nieuwe fiets al benaderd. Dat is echter wel inclusief de onderstuur voorvork die ik heb besteld en welke na het spuiten wordt gemonteerd. Want, zo heb ik op Cycle Vision ervaren: een hurri rijdt goed, maar een onderstuur hurri nog veel beter. Kortom een hele fijne fiets, maar denk goed na als je er een 2e hands wilt aanschaffen. Kijk goed naar de staat van de fiets: frame-materiaal, lak, kabels, remmen, ketting, derailleur, banden. En bereken vervolgens de totale oplap kosten. Wellicht is een nieuwe fiets (de stalen produktie modellen gaan al voor 2995) wellicht veel interessanter. Ik zou de volgende keer in ieder geval een nieuwe luxe hurri kopen, gespoten in kleur naar wens, met onderstuur en garantie, maar bovenal heel veel fietsplezier.

Laatst ben ik op een grauwe vrije dag naar Bergen aan Zee afgereisd om twee fietsen uit te proberen: de M5 Blue Glide en de Hurricane (Challenge). Op basis van een gedegen Internet-voorbereiding was ik in theorie op de genoemde twee fietsen uitgekomen. Helaas: de Hurricane fietste minder comfortabel dan de concurrent: de M5 Blue Glide. Ik was eigenlijk verrast door het verschil. Toch bleef de Hurri favoriet. De enthousiaste ervaringen van anderen hadden mij erg enthousiast gemaakt. Dus, ondanks de niet geheel prettige stoel, het minder comfortabele rijgedrag en de #@!X# SRAM-shifters zag ik mij al op Hurricane rondfietsen. De compactheid, het heerlijke bovenstuur en zeker ook de prachtige vorm hebben daar ook aan bijgedragen. De keuze is echter op een M5 Blue Glide gevallen; toch even prettiger om op te fietsen. Maar het is wel met een beetje spijt dat ik niet voor de Hurri heb gekozen.

Ik rijd nu voor ongeveer 4 jaar een Hurricane en hij bevalt perfect. Ik gebruik hem voor woonwerk verkeer en wat er nog meer gefietst dien te worden.

Heb vorige week een Hurri gehuurd bij de NS-fietsenstalling in Vlissingen. Het was een gloednieuwe, met 9 versnellingen. Rondjes rond Walcheren gefietst en ronduit genoten van de fiets. Alles werkte fantastisch, en op het stoeltje na was de afwerking van de fiets erg goed. De schuimen lap van het stoeltje was scheef geplakt, en ik kreeg een natte rug van het zweten. Voor mijn lengte van 1.92 was het stoeltje ook ietwat kort. Ik weet niet of Challenger verschillende stoel lengtes verkoopt. Al met al vond ik de Hurri een heerlijke fiets. Ik had ook graag de Taifun willen proberen, maar die was niet te huur.

Tijdens mijn vergelijkend fietsonderzoek heb ik onderandere de Challenge Hurricane geprobeerd. Ik heb zowel op de bovenstuur als op de nieuwe onderstuur versie gereden. [b]De onderstuur versie:[/b] Dit is mijn favoriete fiets, zowel van uiterlijk als van fiets gedrag. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar een fiets met onderstuur aangezien ik die over het algemeen iets rustiger vind sturen. De Hurri geeft me een waanzinnig gevoel van vrijheid en wendbaarheid. I.v.m. mijn geringe lengte (1m69 met korte pootjes ;-) moet ik op de standaard uitvoering wel oppassen met het bochten werk, de pedalen willen het voorwiel nogal eens raken. [b]De bovenstuur versie:[/b] Ik kon totaal niet wennen aan het nerveuse gedrag van deze fiets, bij vrijwel elke start kwam ik met de pedalen in aanraking met het voorwiel. Ik denk dat ik een hele hoop comentaar over me heen zal krijgen, maar dit is geen fiets voor mij.... [b]Conclussie:[/b] Beide Hurri's zijn zeer goed uitziende fietsen (het oog wil ook wat), op de bovenstuur versie voel ik me absoluut niet thuis, de onderstuur versie daarentegen is de ideale fiets voor mij. Ondertussen heb ik bij Twigt Ligfietsen een Luxe Hurricane met onderstuur en een kort frame besteld. Deze versie is nog niet in produktie, maar aangezien Challenge al meerdere aanvragen hiervoor gekregen had, willen ze er toch een voor me gaan maken :-) Hopelijk ben ik eind augustus de trotse bezitter van een goudkleurig prototype van een korte hurri met onderstuur. M.v.g. [email="vrutten@multiweb.nl"]Victor Rutten[/email]

Heerlijk fietsje. Het dingetje is snel, wendbaar en best comfortabel (minder dan mijn Focus Comfort). Doordat je met dit wolfje in schaapskleren best hard kunt rijden, kan de fiets hard slijten (slechte straten in Amsterdam is voornaamste oorzaak). Als je zoals ik jaren een onderstuur fiets hebt gehad is een bovenstuur erg wennen, Maar goed dat Challenge een onderstuur voor de Hurri heeft ontwikkeld. Een heerlijk fietsje dat menig racefietser stof laat bijten, om maar te zwijgen van de overige fietsers in den landen. Norbert Degenhardt

Afgelopen woensdag heb ik zo'n 100 kilometer door het Brabantse land gereden op een geveerde Hurricane met onderstuur. Een prima ervaring! Met bovenstuur is de Hurri door zijn korte wielbasis een tikkeltje nerveus, maar het onderstuur compenseert dat min of meer. Een geslaagde combinatie want het fietsje rijdt heerlijk relaxt. Het in breedte verstelbare stuur geeft voldoende ruimte voor het bochtenwerk. Door het compacte, lage frame + de kleine zithoek is dit gelijk met stip de snelste (en leukste) ligfiets met onderstuur die ik ken. Ik heb zelf twee fietsen met bovenstuur omdat dat efficienter is, maar fietsen zonder stuur voor je buik heeft absoluut zijn eigen charme. Een minpunt bij de prachtige vormgeving vind ik het aluminium zitje. Zit nog steeds te wachten op het moment dat Challenge het voorbeeld van M5, Optima, Flevobike, Sinner etc. volgt en overgaat op die lekkere Epoxy-zitjes. Tot slot lijkt het mij onmogelijk om onder de stuurvoorbouw nog een spatbordje te monteren. Het frame en de stuurvoorbouw zullen het spatwater wel wat afschermen, maar voor woon-werkverkeer is het iets om in het achterhoofd te houden. Al met al zeker een verrijking in ligfietsenland en een waardevolle aanvulling op zijn succesvolle broertje met bovenstuur.

Gisteren de nieuwe (lange wielbasis) Hurri even de sporen gegeven door de straten van Antwerpen (courtesy of "De Ligfiets , Antwerpen"). Moet zeggen , dat viel reuze mee .Was ik tot nu toe niet echt overtuigd door de Hurri vanwege het nerveuze stuurkarakter , deze is helemaal anders . Ok , je offert een beetje vurigheid en een tikkeltje wendbaarheid op , maar daar krijg je wel tonnen wegvastheid voor terug , Rijdt op rails , bijna als mijn Tai , Vering is een tikje minder goed dan mijn Tai , maar ja die is ook duurder en wat sneller (vanwege lager) . Deze Hurri is wat hoger dan zijn kort broertje en dat maakt em bij uitstek geschikt in de stad . Je zit echt op ooghoogte van de meeste chauffeurs .Heel fijn allround fietsje ! De Hurricane , kort, lang , onder of bovenstuur , voor elk wat wils zou ik zeggen. PS : geteste versie had 2 X 9 versnellingen . En die voorderaillleur deed het prima .

Hi, Ik heb nu net een week mijn nieuwe Hurricane binnen. Het is nog de 'oude' luxe versie, dus niet verlengd, onderstuurversie. Het is een week van wennen geweest. Hij rijdt heerlijk maar de echte ontspanning in het verkeer moet nog komen. Het is ook een klein wonder van techniek. Mono voorvork, schijfremmen voor en achter, 2x9 versnellingen, kleur: prachtig mooi 'Red Satin'. Voor de twijfelaars onder ons: Gewoon doen, hier krijg je absoluut geen spijt van. Mijn avonturen op mijn Hurri vind je ook terug op http://www.tevreden.net/recumbent . Shameless plug, maar ik ben er ook zo vol van. Hmmmm, veel plezier! Bryan

Al voor 80% besloten dat ik een Hurry wou wilde ik toch nog graag de nieuwe verlengde XL proberen. Afgelopen zaterdag heb ik er bij ACE in Winterswijk alvast een rondje op mogen rijden. De gewone hurry vond ik niet buitengewoon nerveus, maar die had ik dan ook met onderstuur gereden. Toch had ik in scherpe bochten en bij fanatiek trappen wel wat stabiliteitsproblemen. Bij de XL is dat dus heel anders. Elke bocht kan ik, onervaren ligfietser als ik ben, op volle snelheid door. Expres slingeren, rukken aan het stuur, hobbels meepikken: allemaal geen enkel probleem. Het is ook de eerste ligfiets waarop ik gewoon m'n hand kan uitsteken als ik de hoek om wil... Dat alles maakt dat je er enorm ontspannen op kunt rijden. Ik heb 'm meteen besteld. Met onderstuur, dat wel..

Gisteren (6 september 2001) mijn nieuwe Hurricane met onderstuur opgehaald bij Twigt Ligfietsen. Het is een uitvoering met kort frame. Tevens is hij uitgerust met spatborden, voor het voorspatbord heeft Challenge een iets andere stuurbuis verzonnen (bij de eerdere versie loopt de stuurbuis zo dicht over het voorwiel dat er geen spatbord tussen past). Meteen de 35 km naar huis gefietst ;-) hierbij geen problemen tegengekomen ;-) Nadere op en/of aanmerkingen volgen als ik meer kilometers heb gemaakt. mvg. Victor Rutten

Een ligfiets geen stadfiets? Echt wel! Ik gebruik de mijne bijna uitsluitend in de stad en dat gaat uitstekend. De Hurricane gaat goed over hobbels, kan kleine bochten nemen, is net zo lang als een gewone fiets, past met wat creativiteit in een standaard fietsenstalling en is gewoon gaaf. Het overzicht op kruispunten is wel een stuk minder; daar doe ik extra voorzichtig en word ik ingehaald door gewone fietsers. Ik doe er de boodschappen mee. Die doe ik achterop in een ligfietstas, die me potverdrie f 236 (eur 107) kostte. Met wat geluk kun je er één mandje boodschappen in kwijt. Het belangrijkste nadeel van deze fiets als stadsfiets: ik heb er twee dikke sloten op en het kost altijd zo veel tijd om hem daarmee op slot te zetten. Ook vervelend is dat mijn Magura-remblokken met het natte weer enorm snel slijten. Ik sta op het punt om voor de tweede keer in een maand mijn achterremmen te laten vervangen en dat kost me f 45 (eur 20). Misschien helpt het om de velgen goed schoon te houden. Ik heb er ook vier ritten van elk 100 km mee gemaakt door zeer gevarieerd landschap en dat was ook feest. Het is het gewone stalen model en ik kocht hem in augustus met slot, dik kussen, spatborden en standaard voor f 3180 (eur 1443). Ik heb er zelf twee lampjes op batterijen, een fietsbel een een fietscomputer op gezet.

Ik was tot voor kort ligfietsanalfabeet. Ik had er geen idee van dat die gekke platte fietsen harder gingen en comfortabeler fietsten dan klassieke 'bukfietsen'. Intussen rijd ik al een maand met mijn Hurricane naar mijn werk (52 km retour) en weet ik wel beter. Een ligfiets gaat inderdaad stukken harder dan een klassieke fiets. Toen ik besloten had om ligfietsend te gaan forenzen om van mijn 'zittend gat' af te raken (bureauwerk doet je conditie geen goed), heb ik getwijfeld tussen een Challange Hurricane, een Challange Taifun en een M5 Shockproof. De Tai is afgevallen omdat die fiets enorm zenuwachtig fietste, lager was (ik rijd veel door bebouwde kom) en bovendien een pak duurder was voor een zeer miniem snelheidsvoordeel ten opzichte van de Hurri. Toegegeven, hij oogt wel mooier dan de Hurri door die gespleten achtervork. De M5 Shockproof (volgens de verslagen de snelste semi-lowracer) is uiteindelijk ook afgevallen omdat hij veel fragieler oogt, geen klapstuur heeft (wat bijzonder handig is in de stad) en bovendien een bandenmaat heeft die, naar ik mij heb laten vertellen, moeilijk te vinden is in Europa. De lijn van de Shockproof vind ik wel zeer geslaagd, maar het achterste geeft mij de indruk eraan geplakt te zijn. Maar ja, de gustibus et coloribus non disputandum est, zoals de oude Romeinen zeiden. Het is de Hurri geworden, maar met de lange wielbasis (het nieuwe model). Ik ben over mijn fiets gematigd positief. Het is een heerlijke fiets met een prima rechtuitstabiliteit en zeer wendbaar, maar helaas heb ik te kampen gehad met kinderziektes. Eerst was er de Axa-dynamo die bij hogere snelheden constant doorslipte. Volgens de handleiding moet die dynamo ligfietssnelheden aankunnen. Maar dat is dus niet zo. Die dynamo heeft last met de 20"-wieltjes. Dat probleem is nu verholpen met een rubberen dop op het rolwieltje en een set batterijlichten. En vervolgens begon de achterschijfrem (nieuwste Shimano-schijfremmen) te slepen. De fietsenboer kreeg het probleem niet zelf opgelost. De fiets is terug naar de fabriek gegaan. Waarschijnlijk ging het om een montagefout. Er staat nu een nieuwe remklauw op, die het overigens prima doet. Na een maand fiets ik dus vrij van problemen rond en al mijn broeken zijn al te groot. Mijn kruissnelheid bungelt in optimale omstandigheden rond de 35-36 km per uur. Toen ik pas was beginnen te ligfietsen, was er een mountainbiker die bij wijze van statement mij altijd inhaalde op natte kasseien (en zich daarvoor overigens te pleuris trapte). Dat doet ie nu niet meer, ook niet op de hobbelige stukken op mijn dagelijks traject... Ligfietsen, je moet het beslist doen. Het is sensatie en een gratis conditietraining, en in België word je er nog voor betaald ook (fietsvergoeding). Alleen: op kruisingen defensiever rijden dan met een klassieke fiets en altijd oogcontact houden met de chauffeur!

Kortgeleden heb ik mijn eerste ligfiets, een Flevo Basic, ingeruild voor een Challenge Hurricane. Daarmee ben ik van een trekpaard overgestapt op een renpaard. De Hurricane is de enige ligfiets met een bijnaam: ?Hurri?, die haast suggereert en toepasselijk is, want de fiets rijdt snel. In de zeven jaar van zijn bestaan is de toch al mooie Hurricane er naar mijn smaak nog op vooruitgegaan. Een breed, onelegant stuur aan een rechte stuurpen heeft plaats gemaakt voor een smal stuur aan een gebogen stuurpen, dat de Hurri een sneller aanzien geeft. Nog mooier vind ik de fiets na de laatste wijziging: de verlenging van de achtervork. Nu kloppen de verhoudingen en de Hurri ziet er niet meer uit als de fiets van je zoontje of je kleine broertje. Zijn sommige ligfietsen op de foto mooier dan in werkelijkheid, bij de lange Hurri is het andersom. Op de foto die Challenge publiceert zie je tussen de wielen en het verlengde en verhoogde frame veel ruimte. In werkelijkheid bekijk je de fiets van een hoger standpunt en dan valt die grotere ruimte niet op. Zeker niet na de montage van spatborden. Hoewel ik de fiets kaal het mooiste vind, heb ik er na een paar weken toch spatborden op laten zetten, want op een nat wegdek wordt de hele onderkant van de fiets, inclusief ketting en tandwielen, ontzettend smerig. Ik heb de versie met bovenstuur gekocht. Redenen: hij is sneller door het kleinere frontale oppervlak, praktischer door het ?dashboard? voor je neus en mooier door de smallere bouw. Veel ligfietsers hebben het al gezegd: de Hurricane is een geslaagd compromis tussen snelheid en comfort. Met een echt lage racer kun je nog harder, maar ten koste van comfort, veiligheid en praktische bruikbaarheid. Aan weinig ligfietsen kun je zoveel verstellen als aan de Hurricane. De zithoek kan variëren tussen 31 en 25 graden. Door montage van de demper in een ander gat verstel je de hoek van het frame inclusief balhoofd en daarmee ook het weggedrag: hoe verder achterover, des te meer onderstuurd. Verder kun je het klapstuur op verschillende hoogten instellen. Die blokkering is een van de weinige onderdelen die beter kunnen, want de verstelbare schroef valt niet op maar naast het platformpje op het balhoofd. Gerrit Tempelman verving die originele schroef op mijn fiets door een aluminium schroef met een verbogen kop. Het klapstuur heeft voor- en tegenstanders. In elk geval is het niet van vandaag of gisteren: de allereerste fiets, de loopfiets van Karl von Drais uit 1817, had als stuur een omgekeerde dissel die al veel op een klapstuur leek. Jammer genoeg heb ik reuma, maar zo lang ik regelmatig aan beweging doe, blijft de pijn weg. Ik was bij een atletiekvereniging, tot ik met lopen moest stoppen wegens achillespeesblessures. Zwakke pezen horen bij mijn kwaal, daar is niets aan te doen. Zwemmen was een goed alternatief, maar die sport is eentonig (de tegeltjes op de bodem zijn allemaal hetzelfde) en je moet ervoor naar het zwembad, waar je dan maar af moet wachten of er ruimte is voor baantjes trekken. Bij fietsen had ik altijd pijn in mijn zitvlak, onderrug, nek en polsen. Tot ik de ligfiets ontdekte. Daarop rijd ik pijnloos, zolang de zithoek niet extreem is of de vering keihard. Wat betreft de Hurricane XL: zijn vering is door de verlenging van de achtervork zachter geworden. Negen centimeters maken blijkbaar veel verschil. Voorvering komt eraan, maar die vind ik niet eens zo nodig. Het Hurricane-zitje is ergonomisch geslaagd door de combinatie van zacht (schuim) op hard (aluminium) op zacht (veer met demper). Het mag dan zwaarder zijn dan een kunststof zitje, het blijft wel heel. Met bagagedrager, zitkussen en verlichting, maar zonder kettingslot en toptas met inhoud weegt mijn Hurricane 18 kilo. Sommigen vinden dat veel, maar ik til daar niet zo zwaar aan. Als je gewicht wilt besparen kun je dat er net zo goed bij jezelf af trainen. Challenge heeft niet één vaste leverancier voor de groepen. Op de lange Hurri zijn de derailleurs en remmen van Shimano en dat is praktisch, omdat dat bedrijf marktleider is en veel dealers heeft. De hydraulische schijfremmen zijn zo krachtig, dat je bij het remmen goed op achterliggers moet letten: voor je het weet zitten ze boven op je. Het lichte piepen van mijn achterrem vind ik dan ook niet zo erg, want dat is een waarschuwing. Als musicus ben ik gespitst op geluid en aan de Hurricane vallen me behalve dat piepen nog twee geluiden op. Trappend hoor je het smeuïge ratelen van de ketting, dat vooral in een tunneltje prachtig resoneert. Freewheelend hoor je bijna niets; daardoor heb je heuvelaf de sensatie van het vliegend tapijt. De Deore LX derailleurs schakelen licht en snel. De verhoudingen tussen de kransjes zijn voor mij goed. En wat de kettingwielen betreft: met het grote kan bijna alles en het kleine heb ik alleen nodig voor steile hellingen. Bij het terugschakelen met de voorderailleur had de ketting de neiging van het kleine kettingwiel af te lopen, opzijgeduwd door de bredere voorvork van de verlengde Hurri. Dat probleem is opgelost door omkering van het kleine kettingwiel, dat nu dichter op het grote kettingwiel zit en door montage van een bredere trapas, door Challenge kostenloos ter beschikking gesteld. Door die bredere trapas komt mijn rechter bovenbeen ook niet meer hinderlijk in aanraking met de beschermkap over het geleidewieltje. Bij het e-mailen met Paul Voerman besefte ik hoe uniek de communicatie is met de directeur van je fietsfabriek, die geïnteresseerd is in zijn klant en met hem meedenkt. Wanneer je een Taiwanese Giant rijdt of zelfs een Nederlandse Batavus kon het wel eens moeilijker zijn je fabrikant aan de lijn te krijgen. Ook uniek is de service van de Ligfietsshop in Dronten. Ik ken weinig fietsenmakers die zo vakkundig (en voordelig) werken als Gerrit Tempelman.

Challenge Hurricane; oude lengte; luxe versie: Eerste indruk: snel! Dat is op zich ook wel waar, maar door de lage zit lijkt het ook al gauw meer dan het werkelijk is. (Dit was de eerste semi-laag die ik bereed). Ondanks alle verhalen vond ik 'm best stabiel sturen. Ik reed 'm met onderstuur; later die dag heb ik even een straatje met een bovenstuur gereden en dat is inderdaad een heel ander verhaal! De nieuwe, langere versie stuurt overigens echt heerlijk. De wendbaarheid vond ik wat tegenvallen. Dat was met een bovenstuur beter, daarmee kon ik omkeren in een woonstraatje. In steile bochten heb ik de neiging om om te vallen. (ook verbeterd in de langer versie, maar nog steeds engszins merkbaar). De aluminimum-versie is zeer tilbaar: fijn bij stationstrappen en nauwe fietsenschuurtjes.

OK. na 5 maanden en 3500 km (overwegend als forens) heb ik wat ervaringen om op te schrijven. al met al ben ik tevreden met mijn luxe, lange en bovenstuurse hurricane. hij is mooi (‘nucleair’ groen, incl. de velgen) en hij rijdt erg lekker. van de keuze voor het lange model heb ik geen spijt: rustig, doch zeker niet suf. bij 70 km per uur - bergafwaarts! - voel ik me nog veilig en ook met 10 km/h op 15 cm sneeuw blijft de fiets goed beheersbaar. het laatste liever niet op s-licks. over de wendbaarheid kan ik niet klagen, ga ook in de stad lekker hard. en ik heb - gaat die discussie weer beginnen! - met veel plezier in de bergen gefietst, inclusief zeer slechte wegen en een hoogteverschil van 1000 meter. precies de alround-fiets die ik wilde dus. maar met losse handen fietsen kan ik nog steeds niet. even wat technische details: de schijfremmen (magura clara) remmen geweldig. de achterste was echter niet goed af te stellen, waardoor hij continu aanliep. de - niet bepaald goedkope - remblokjes sleten snel en kostten mij ca. 1 euro per 20 fietskilometer. vond ik ’n beetje duur. www.magura.com en hun helpdesk brachten de oplossing: het frame moest wat bijgevijld. sindsdien loopt niets meer aan. na ca. 1000 km begonnen de versnellingen moeilijk te doen. de ketting bleef springen en ook de fietsenman (john, kemper den haag) kon geen goede afstelling bewerkstelligen. uiteindelijk heeft hij de rechter shifter van het 3x7 pakket van SRAM vervangen door een ander gripshift model. en alles loopt perfect. de naaf zelf schakelt precies en snel. vooral in de stad zeer plezierig. vervelend was de gewoonte van het achterste spatbord, om telkens weer kapot te gaan. om de 500 km brak het metalen hoekje, waarmee het spatbord aan het dwarse steegje van de achterbrug vast zit. 1500 km geleden monteerde john een model met drie (ipv twee) steuntjes per kant. die doet ’t nog steeds. en daarmee genoeg gezeurd. de rest doet het perfect. kortom: een snelle, comfortabele en veelzijdige fiets, welke helaas niet heel erg goedkoop is. maar welke goede ligfiets is dat wel? het vermelden waard vind ik trouwens nog de roldynamo van union. vanuit het stuur laat je via een shifter (niet de meegeleverde schakelaar!) en een kabel (dank aan challenge voor de montage) de rol al dan niet tegen de band aanlopen. is elegant en slipt nooit. althans niet tot 55 km per uur in de regen. bjorn

Prachtige uitvinding die rotondes waar je als fietser voorrang hebt. Koop je dan een Hurricane, is het moeilijk om niet hard te gaan fietsen. Want je bent algauw op een uitdagende snelheid om messcherpe bochten te maken. Deze fiets is voor mij de perfecte balans tussen snelheid, comfort, wendbaarheid (en prijs).

Zo'n 6 maand geleden kocht ik mijn Hurri Luxe korte wielbasis 2x9 en heb nog geen minuut spijt van de (dure 1900Euro) aankoop.De fiets rijdt zoals ik het wil :vlug,wendbaar en comfortabel. Vroeger deed ik mountainbike tochten van ong.2u/45km maar wegens rugproblemen is dat geschiedenis . Nu maak ik tochtjes van 4u/80km zonder enige rugklachten. Ik ben van plan de grenzen op te zoeken wat betreft het ligfietsen "off road".Ik vraag me af of alle ligfietsaccessoires in Nederland ook zo duur zijn. Kortom:te gekke fiets.

Goede, snelle, stevige forensenfiets. Ik rij gemiddeld 3 dagen per week 2 x 41 km tussen Utrecht en Amsterdam. Vooral het fietspad langs het Amsterdam-Rijnkanaal is een genot. De lage Hurri duikt aardig onder de heersende zuidwestenwind door. Normaal rij ik dit stuk in 1 uur 25 minuten (gemiddeld 29km/u), maar het kan ook in 1 uur 11 minuten (35km/u), ondanks stoplichten, bruggen, e.d. Mijn stalen Hurri kon ik tweedehands met 3.000 km op de teller kopen. Een echte mazzel-aankoop. Nu staat er bijna 7.000 op de teller, met als belangrijkste kostenposten: drie banden (binnen en buiten), 2 set remblokjes, SPD-pedalen (doen!), spatborden, 3 bussen teflon, batterijlampjes en heavy duty accu. Na wat experimenteren met de hoek van het zadel, rij ik nu meer rechtop, voor het comfort (nek). Ook kan ik beter 'afzetten' bij de bruggen.

Aangestoken door een ligfietsende collega en 'gekke Henkie' Elsinga uit Alkmaar begint de kruistocht eerst op het internet. Daarna met de ligfietswinkel Amsterdam op proeftocht naar het kopje van Bloemendaal. Achtereenvolgens heb ik de M5 Shockproof, Optima Stinger, de nieuwe Nasca Pioneer en de Challenge Hurricane geprobeerd. De M5 Shockproof met zijn vaste stuur viel al snel af, met mijn 55 jaar is dat een gedoe. Nu speelt natuurlijk ook een rol dat ik met de M5 in Haarlem door eigen schuld onderuit ging, een flink kapotte onderarm als resultaat. De Optima Stinger lijkt minder stabiel, dus de Hurricane werd de uiteindelijke keuze, in XL uitvoering met bovenstuur. Na nog een serie testritjes op CycleVision werd de Hurricane besteld. Als belangrijke extra heb ik de brede stoel gekozen. Met alle ligfietsen met smallere stoelen gingen mijn schouderbladen een gevecht aan. Dat verloren ze met pijn als gevolg. De brede stoel draagt niet alleen het zitvlak maar vooral de schouderbladen over de volle breedte. Aërodynamisch heeft het geen nadeel, je lichaam is toch breder dan de stoel. De levertijd van 6 weken kwam ik door met leenfietsen van Twigt uit Bergen, ook de leverancier van mijn nieuwe Hurricane. In die periode leer je dat een hoofdsteuntje wel prettig is. De neckboy van Twigt is werkelijk subliem. Het fietsen met gewone schoenen is in het begin ogenschijnlijk prima te doen. Na een paar weken krijg je dan last van de aanhechting van spieren en pezen in de knieholte. Omgemerkt ben je toch te krampachtig bezig je voeten op de pedalen te houden. SPD-pedalen en schoenen lossen dit probleem snel op. Hou er wel rekening mee dat je echt wel eens omvalt. Op een Hurricane niet erg, je zit gelukkig niet zo hoog. Na het eerste lange weekend op de nieuwe Hurricane zijn mijn ervaringen uitstekend. De stabiliteit is meer dan voortreffelijk, de vering doet het prima en alles werkt uitstekend. Ik ben blij met de push/pull schakelverstellers. Schakelt toch mooier dan de draaiverstellers die ik op meerdere leenfietsen had. De snelheden die andere Hurricanerijders halen, haal ik niet. Wel kan ik langere tijd zo'n 28 km per uur volhouden en als ik het echt wil ook een aantal minuten 32 tot 33 km per uur. Uiteraard speelt de leeftijd een rol en ik begin nu pas echt kilometers te maken.

Door de montage van voorvering is mijn Hurricane XL een betere fiets geworden. En hij was al zo goed. De voorvering is een wondertje van compactheid met zijn twee gaffeltjes en zijn stalen veer van niet meer dan een centimeter doorsnee. Anders dan de achterveer heeft de voorveer geen demper, maar hij heeft absoluut geen neiging tot deinen. De voorveer voelt niet superzacht, eerder sportief. Slechte klinkerwegen geven nog steeds hinderlijke trillingen, maar grote obstakels als boomwortelschade, verkeersdrempels en kuilen worden goed verwerkt. Op mijn ligfietsstoel liggen lijkt nu op liggen in de tandartsstoel met plaatselijke verdoving: je voelt dat er vervelende dingen gebeuren, maar je hebt er geen last meer van. Dit schrijf ik na een uitgebreide proefrit. Eerst ging ik naar de ergste kuilen in Amsterdam-Zuidoost. De test mislukte, want de gemeente had de kuilen na jaren geëgaliseerd. Vervolgens ging ik naar een akelig tegelpad tussen Baambrugge en Abcoude. Dat was voorzien van een gloednieuwe laag asfalt. Gelukkig bleef er nog genoeg over. De grote klappen werden afgezwakt. Vroeger lag ik nog wel eens letterlijk te klappertanden en dat soms pijnlijk met mijn tong ertussen...

Woensdag 20/07/05 Na 6 weken in spanning eindelijk mijn knal orange Hurricane tour (met bovenstuur) kunnen afhalen. Ik heb hem direct gaan testen een tourekke van 30 km in de buurt van Antwerpen, ZALIG! Er zijn nog een paar kleine mankementjes i.v.m. het stuur, maar ik ben er zeker van dat deze snel opgelost zullen geraken.

Gelijk de eerste dag nadat ik mijn nieuwe Hurri Tour (voorheen XL genaamd) met bovenstuur had opgehaald heb ik er 106km mee gereden. Eerst Vorden-Doesburg en daarna Vorden-Gendringen. Een heerlijke fiets waar je uren en uren op door kunt fietsen. Wendbaar, compact en toch heel rustig sturend, en snel. Ik heb een rode fiets met zwarte afmontage, met het 65tands alligt voortandwiel met gecombineerde kettingrand, wat er gedistingeerd uitziet en heel licht is. De magura velgremmen remmen licht, goed doseerbaar en heel goed. Het voelt gewoon als een zeer evenwichtige fiets waar al vele jaren ervaring met de Hurricane in verwerkt zit. Een foto'tje staat op http://www.xs4all.nl/~wbsoft/ligfiets/ . Daarop is ook te zien het VentiSit kussen op het standaard Challenge zitschuim. Die combinatie zit voortreffelijk!

Negeneneenhalve maand geleden trad ik toe tot de liggende wereld. Het had negen maanden moeten zijn, maar Challenge leverde mijn Hurri twee weken eerder dan afgesproken, hetgeen vergeeflijk is. "Doe rustig aan in het begin" zei Sjon-van-Kemper-fietsen nog. Die raad heb ik op zich wel min of meer opgevolgd, alleen krijgt het begrip 'rustig' toch een wat andere lading op het moment dat je je kont op een Hurri parkeert. Rustig rijden betekent lekker ontspannen in het zitje hangen, lekker trappen, wind in de haren, brommertje inhalen, van het uitzicht genieten, een toevallige blik op de teller die 38 km/h aangeeft terwijl je de drie jaar daarvoor geen fiets hebt aangeraakt. We schrijven slechts zes weken later... de herfst is ingetreden, het is berekoud, mijn huisgenoot besluit een dagje skutsjesilen te organiseren vanuit Heeg, op zondag. Vrijdagavond om twaalf uur kom ik terug in Delft van een etentje in Leiden. In de kroeg kom ik Wiebe tegen, eveneens een ligfietser. Ik vertel dat ik de volgende dag wil gaan fietsen, hij wil wel mee. Ik leg de bestemming uit. We drinken nog wat en vijf uur later liggen we op de fiets. 'savonds arriveren we gelijktijdig met degenen die de trein hebben genomen, 230 km (volgens de teller van Wiebe) en 198 km (volgens mijn teller) verder. De Hurri had mijn ongetrainde lijf er zonder morren heengebracht! Zowel met als zonder bagage, voor een zondags rondje om de kerk als een lange tocht als het gewone forensenverkeer is het een uitstekende fiets. Het ding is comfortabel, lekker wendbaar en fel, veelzijdig, gaat belachelijk hard en is oerdegelijk. Het Racefiets Inhaal Syndroom heeft bij mij dan ook genadeloos toegeslagen. Mijn versie is een appelgroene Sport met onderstuur, enkelzijdige voorvork, luchtvering en een fijne schijfrem op het voorwiel. Dat laatste zorgt ook voor grote pret: even in de spiegel kijken en vervolgens met het achterwiel in de lucht tot stilstand komen bij het stoplicht. Het plan was dat ik mijn scheurijzer alleen voor woon-werk verkeer zou gebruiken, maar dat was natuurlijk een naieve veronderstelling. Het is bijna onmogelijk om er vanaf te blijven. Ik maak graag lange tochten, heb op CV zelfs een wedstrijd gereden en verheug me op het moment dat mijn Lief ook een ligfiets bezit (ligfietsen zou eigenlijk onder de SOA's moeten vallen) en wij een lange tocht langs de gehele Waddenzeekust (voor alle duidelijkheid: die loopt door voorbij Delfzijl, eigenlijk begint-ie daar pas) kunnen maken. Mijn Hurri zal nog heel wat van de wereld zien.

Na bijna 5 jaar op een Focus Sport te hebben gereden heb ik 5 dagen geleden mijn Hurricane opgehaald bij de ligfietswinkel Amsterdam. Hij was 2 weken eerder klaar dan waar ik op gerekend had. Ik heb hem tamelijk standaard gehouden, de onderdelen zijn volgens mij prima en ik vond het toch al een behoorlijk bedrag. Maar wat een fietsje! Ik heb tot nu toe elke dag wel een km. of 50 gereden (265 in 5 dagen), en dat gaat als een speer. Ik woon in Houten en je kunt hier prachtig langs de Lek fietsen. Woensdag wilde ik een keertje wat rustiger aan doen en niet steeds boven de 30 rijden (ik dacht dat ik misschien last van m'n spieren zou krijgen) maar eenmaal op de dijk en met wind mee is het bijna onmogelijk om onder de 30 te komen. Op een lekker recht stuk toch even echt proberen en ik ging gedurende een minuut of 10 boven de 40. Daarna lekker uitrijden, dan ga je nog steeds 34. En ik heb tot nu toe nergens last van. Ik kan bijna niet wachten om weer een ritje te maken, maar moet eerst nog even het einde van de werkdag zien te halen. Nu m'n vrouw nog aan op ligfiets proberen te krijgen.... Inmiddels de fiets ruim 6 weken in bezit en de teller op 1660 km. Ik ben nog onverminderd enthousiast. Nog door geen enkele racefietser ingehaald, wel een paar afgeschud. Pas nog eentje, die ik in m'n spiegeltje zag aankomen toen ik 32 reed. Bij versnellen naar 35 bleef -ie er nog steeds achter hangen. Uiteindelijk naar 38-39. Net toen ik dacht dat ik het ging verliezen gaf hij het op. Ook voor de eerste keer behoorlijk gecrashed. Een fietser die ik ging inhalen gooide zijn fiets in één keer naar links en ik zat er bovenop. Niemand gewond, maar wel een krom kettingklad en stuur. Dat mag -ie mooi betalen...

Laat ik ook wat toevoegen aan de reeks lofuitingen op de Hurri. Na 1,5 jaar ervaring te hebben opgedaan op een Rainbow Lyner in het drukke verkeer rond Schiphol, heb ik de stap naar de Hurricane genomen. Wat een feest! Ik heb 'm pas een paar dagen en twee keer op en neer Hoofddorp/Schiphol Oost gefietst. Het belooft wat. Het neemt natuurlijk wat tijd en km's om de fiets (of eigenlijk het fietsje) in de benen en fingers te krijgen maar al bij de eerste kilometers na het goed afstellen van stuurpositie en beenlengte voel je al wat het later gaat worden. Geen verkeerd woord over de Rainbow Lyner (lees mijn reactie aldaar) maar de Hurri voegt toch iets aan het ligfietsgenot toe dat moeilijk te omschrijven is. Toch even wat kanttekeningen: bij het afstellen van de beenlengte moest ik de trapperbuis uitschuiven en dat heeft geresulteerd in een beschadiging van de verf op deze buis, erg kwetsbaar dus! Ik heb de beschadiging verborgen onder een stuk reflecterende tape. Ik had graag een ander voorblad gehad; het grote had wat meer dan 57 tanden mogen hebben en het kleine is m.i praktisch onbruikbaar. Het aanpassen van het stuur aan de persoonlijke wensen is wat beperkt maar mischien ben wat verwend door de zeer uitgebreide afstelmogelijkheden van het Rainbow-stuur (en elke voorziening is extra gewicht). Maargoed, ik zal met haar door weer en wind, in voor en tegenspoed de komende winter trotseren.

Hoi, Na een 2000 km op een luchtgeveerde taifun, toch m'n fiets zonder kosten ingeruild tegen een hurrie xl. De reden: de tai is blijkbaar ontworpen door een tandarts: hij rijdt zeer oncomfortabel. Toch ook iets te laag om een beetje veilig aan het verkeer deel te nemen. Nu rij ik dus hurrie XL met luchtvering, louise, son en staander, en dat is heeeeel wat comfortabeler. De voorderailleur heb ik er afgewipt, wegens niet nodig. Het grootste tandwiel 57 voor voldoet met achterkransjes 11-32. Bij deze fiets werkt de vering dus echt. Hij wordt gebruikt om te cruisen, als ik eens wil fietsen zonder trainingsdruk. Naast ligfietsen, rij ik ook wedstrijden op de bukker, en het moet gezegd: ligfietsen is veeeel ontspannender. De snelheden die ik op de hurrie haal kunnen echter niet tippen aan die op de bukker. Waarmee het verhaal wordt bevestigd dat ligfietsen en bukfietsen andere spieren vereisen. Zeer leuk zijn de avondritjes op een kille windstille, donkere winteravond langs het kanaal oostende - brugge, met enkel de verlichting van de m'n son en halo 12V 6W. Heb ook nog een shimano naafdyn., en die doet even goed z'n werk. Voor deze zomer plan ik een reis naar Italië op de ligger, maar ben nog aan het uitkijken voor banaantassen. Mijn zweetrug is zo ingesteld dat hij de langst mogelijke wielbasis heeft (vering in laagste stand), en toch nog redelijk recht zit (stoel hoogste stand). Ik rij met dubbelzijdige spd pedalen, die voldoen prima, maar toch zijn er plannen om het onvolprezen tdp-pedaal dat al op m'n bukker staat, ook op m'n zweetrug te monteren. Groeten, Stefaan

Ik heb in september bij De Liggende Hollander een mooie mat-zwarte Hurricane met onderstuur gekocht. Ik had nog nooit op een fiets “gelegen” en op aanraden van een collega ben ik meegegaan naar een open dag om e.e.a. eens uit te proberen. Na de tourtocht van een dikke 30 km op een Hurricane was ik helemaal verkocht. Ik heb nog enkele andere modellen geprobeerd (o.a. de Challenge Focus Comfort, de Taifun, de Optima Condor en de Nazca explorer ), maar ik viel toch als een blok voor de lage Hurri. Degene die ik besteld heb was ook redelijk luxe uitgerust (Shimano hydraulische schijfremmen, bar-end-shifters, dynamo+verlichting, Shimano tiagra versnellingen) Een week of 5 na de bestelling kon ik hem gaan ophalen en de eerste rit was dus van Eindhoven naar mijn woonplaats Kaatsheuvel (+/- 45 km). Hij fietste natuurlijk geweldig en ik liet vele rechtopfietsers stofhappen. Binnen 1 uur en 40 minuten was ik thuis. Een gemiddelde snelheid van 27 km/u. Niet slecht voor een eerste rit. Ik heb wel meteen een aantal dingen geleerd: Pas op voor los zand! Stuifzand over het fietspad in de Drunense duinen leidde bijna tot een valpartij). Koop een fietsbel die veel lawaai maakt! Ik moest constant roepen om andere fietsers op mijn komst te attenderen. Pas op voor afslaande auto’s! Of ze zien je niet of ze schatten je snelheid niet goed in. Tijdens mijn eerste rit kreeg ik de versnelling niet in het zwaarste verzet, en bij nader onderzoek kwam dat omdat de derailleur tegen het frame aan kwam. Er zit een stelschroef op om de derailleur te kantelen echter deze was niet lang genoeg. Ik heb er een nieuwe schroef ingezet en het probleem was opgelost. Beetje slordig van Challenge! De verlichting met dynamo vind ik helemaal niks. Het scheelt 3 km/u en het achterlicht werkt toch op een batterij. Ik heb de zaak er al af gesloopt (bedrading laten zitten) en een Cateye op oplaadbare penlights erop gezet. Geweldig! Ruim 30 uur licht voordat ik weer moet opladen. De standaard was aan de achtervork gemonteerd, maar wel over de kunststof remleiding die daardoor afgeknepen werd. Dit vond ik toch wel echt kritische foutjes! Ik heb er na een maand SPD-pedalen opgezet. Dat scheelt enorm in vermoeidheid in je bovenbenen. Het is wel even eng in het begin, maar ik zou nu niet meer zonder willen! In druk verkeer klik ik mijn voeten los en draai de trapper om zodat ik “los” kan fietsen. Dat vind ik toch veiliger. Ik heb een aluminium plaat op de bagagedrager gemonteerd zodat er een flinke tas op kan. De standaard bagagedrager is toch wat iel waardoor zelfs speciale ligfietstassen snel gaan “hangen”. Ik heb er nu 1000 km op zitten en vind de Hurricane een geweldige fiets. Niets dan lof. De afwerking vond ik wat slordig voor zo’n dure fiets (bijna 2400 euro). Zeker die afgeknelde remleiding. Ik kan maar één nadeel noemen. Zweetoksels! Misschien komt het vanwege het onderstuur, waardoor je armen constant tegen je lijf aanzitten, of omdat je gewoon harder fietst en meer gaat zweten… Ik moet me in ieder geval altijd even verfrissen als ik op mijn werk aankom na 16 km trappen.

Een half jaar en 4500 km. Hurri ervaring inclusief een tocht naar Berlijn en ik wil niet anders meer. De hurri is mijn eerste ligfiets, een standaard model, waar ik wel een SON naafdynamo bij heb ingebouwd. In combinatie met B&M voor- en achterverlichting een plezierige combinatie. Geen gedoe met batterijen of slippende dynamo's en lekker veel licht.

Rijd op een Hurricane sinds najaar `98. Eerst zo’n rode stalen met spatborden en een 3x7 naaf. Heb sinds drie jaar een alu-race. 105 en LX afgemonteerd. Geen verlengde versie. Die was er toen nog (net?) niet. Ik wilde een lichtere fiets. Ik woon drie smalle draaitrappen hoog in een klein Amsterdams bovenhuis. Hij staat geëxposeerd in mijn keuken. Die wordt daardoor erg opgesierd. Dat is absoluut een kwaliteit van de Hurricane. Mijn bezoek vindt mijn fiets zonder uitzondering erg mooi. Hij is ook compact. Dat is in mijn geval noodzakelijk anders zou ik hem niet eens boven krijgen. Rijden doet hij formidabel. Om dat mijn automobilistenvrienden duidelijk te maken zeg ik, rijbewijsloze, dat het een kruising tussen de Lotus Elise en de de Aston Martin DB9 onder de ligfietsen is. Ik gebruik de Hurri om te toeren en vakantie. Racefietsers inhalen op de IJsselmeerdijk tussen Durgerdam en Monnikendam is een van mijn liefhebberijen. Een afgetrainde racefietser onder mijn automobilistenvrienden: ik ben nog nooit ingehaald door zo’n dikke man. Bochtige trajecten zijn met een Hurri erg leuk. Ik heb het stuurkarakter rustiger gemaakt door de demper in het achterste gaatje te monteren. Dat scheelt aanzienlijk. Ik fiets zo ontspannen mogelijk. En dan doe je dat bijna vanzelf met losse handen. Ik heb klikpedalen. Noodzakelijk. Normaal rijd ik op S-licks. Op vakantie Conti TT. Beide 5 bar. De S-licks rijden het lekkerst en zijn het snelst. Ik heb gele Magura velgremmen. Werken prima. De Hurricane is betrouwbaar. Op vakantie gebruik ik een Radical Cyclone karretje. Mijn Hurricane is zo kaal mogelijk ivm het gewicht. Een luxe is het led-achterlicht. `s Avonds rijd ik met een Petzl-led-hoofdlamp. Dat gaat goed. In het donker rijden probeer ik te vermijden. Een andere luxe is het spiegeltje. Absoluut onontbeerlijk! Ik heb een hoofdsteun gemonteerd voor meer comfort. De Hurri is zonder voorvering redelijk comfortabel. Van de vier fietsen die ik bezit, twee op hun achterwiel in een kast, een aan een lantaarnpaal en een in de keuken is de Hurricane de fiets die mij het meeste plezier geeft. Heel veel plezier. Niko Bovenberg

Zaterdag 19-03-2005 heb ik mijn unieke Hurricane opgehaald. Ik heb nog redelijk lang getwijfeld tussen en Hurricane en een Fiero maar het is toch de Hurri geworden. Zondag tijdens de landelijke ligfiets dag de eerste kilometers gemaakt en inderdaad, het gaat wel erg gemakkelijk. Samen met mijn vrouw een rondje rondom Leeuwarden gemaakt. Mijn vrouw heeft tijdens deze tocht een Optima Dolphin gehuurd en ook zij is vol lof. Dus nu zijn we op zoek naar nog een ligfiets. (misschien wel de reeds gehurde Dolphin. Later meer.

Gezinservaring met de Challenge Hurricane. Ik heb de fiets in eerste instantie aangeschaft voor mijn vrouw, zij heeft eerst op een Oke-Ja flevo gefietst en dat vond ze een prettige fiets. Ik zeurde vaak dat haar tempo te laag was en of ze niet eens op een wat snellere fiets wou gaan fietsen. De Oke-Ja werd verkocht en even later hebben we een 2de handse Hurri aangeschaft.De fiets is op 23-10-2005 aangekocht. Een makkelijke fiets wat verstellen betreft, voorpijp inschuiven en de zitschaal moest rechter komen te staan. De achterveer verplaatst zodat de Hurri iets gemoedelijker stuurt. Mijn vrouw kon net aan de trappers maar de buis kon niet verder ingeschoven worden of ik moest er een stukje af gaan zagen en dat wil ik niet. Dat zou zonde zijn. Tocht kwam ze ermee weg maar het fietste niet prettig omdat de pedalen net iets te ver weg stonden. Mijn oudste zoon die net wat groter is als moeder wou ook wel eens op de Hurri fietsen, hij heeft ervaring met de Zephyr. De neuspijp een klein beetje langer afgesteld en gaan. Ik ben met hem meegereden op de Rider maar hij zette er echter wel heel erg flink de vaart in. na een rit van dik 30km was zijn conclusie. Ongelooflijk, ik dacht dat mijn Zephyr een snelle rakker was maar deze Hurri is me toch ook echt niet tegen gevallen. Hij zit fijner, het wegkomen met de Hurri is makkelijker dan met de Zephyr. Het stuurt fijn maar erg agressief en dat is niet hinderlijk. Stuurt ook behoorlijk scherp en dat kan je dan verassen in een te snel genomen bocht. Veelal in positvieve zin omdat je de bocht eigenlijk te snel doorbent. Ben eens benieuwd bij een wat natter wegdek want ik denk dat de fiets dan onderuit zal gaan. De ketting loopt best goed over de rollen. De fiets is behoorlijk snel en accelereert ook prima mits men op tijd terugschakelt want onz uitvoering heeft 1 voorblad. Dat ene voorblad voldoet op de veelal gladde wegen in Nederland prima. Het comfort is goed en de lighouding voelt ook prima aan. Geen poespas op de fiets en de fiets is makkelijk hanteerbaar. Het kleine klapstuurtje ligt prettig en bij echt scherpe bochten een beetje omhoog zetten om het sturen te vereenvoudigen. Nou moest ik zelf maar eens een poging gaan wagen. Met mijn lengte moest de neuspijp een flink stuk naar voren en een stuk tussen de ketting zetten moest ook nog. Erg benieuwd hoe me dat zal afgaan op een 2 wieler en gelukkig vandaag niet zoveel last van evenwichtproblemen. Ik stelde de fiets in op zijn race-houding dus de zitschaal zo plat mogelijk en de achterveer weer verzet. Het wegrijden lukte meteen en al snel zat ik op een lang recht fietspad. Dan komen de verschillen van een trike en 2 wieler pas goed naar voren. Wat mij meteen opviel is de snelle acceleratie van de Hurri en de toch wel hogere snelheid. Als ik net zo hard trap als op de Rider in een zwaar verzet dan heb ik op de Hurri veel minder moeite om deze op snelheid te houden voor langere tijd. Het is wel geen levensgroot verschil maar ik zie op de teller dat de snelheid toch dik 5km hoger ligt dan op de trike. De remmen van de Challenge zijn prima. Ik heb niet zo,n lange rit gemaakt omdat ik dat nog niet durf zo alleen maar als ik de kans krijg dan zou ik de Hurri meer gaan gebruiken om te gaan fietsen. De snelheid en zijn wegligging trekken me het meeste aan. We hebben met zowat het hele gezin de fiets geprobeerd en ook de buurjongen is een stuk mee gaan fietsen. Deze was ook erg entousiast hij heeft wel een op de Zephyr gefietst maar de Hurri was voor hem veel fijner. Ondanks dat het geen ligfietspiloot is hield ik hem met erg veel moeite bij op mijn Rider. Op rechte stukken liep hij ver uit maar gelukkig is mijn uithoudingsvermogen groot genoeg om hem bij te kunnen benen. Zelfs een ongetraind persoon zal al in staat zijn om leuke afstanden en snelheden te bereiken met een Hurri. Ondertussen hebben we de Hurri voorzien van een 155mm crankstel en dat scheelt voor de kleine personen zeker wel. Mijn vrouw kan nu wel beter bij de trappers en vind het ook fijner. Ook mijn zoon vind de korte cranks prettiger en geeft te kennen dat de trapbeweging prettiger is omdat de benen nu iets minder malen. De ronddraaiende bewging is kleiner. Ik heb ook met de korte cranks gefietst maar merk weinig verschil, het wegrijden lijkt me iets zwaarder te gaan en dat is logisch gezien de cranks wat korten zijn. Verdere nadelen heb ik op de korte cranks niet meegemaakt, eerder voordelen. En nou maar hopen dat vrouwlief ook daadwerkelijk meer kilometers mee gaat fietsen zodat het Challengeverslag ook beter aangevuld kan worden. Conclusie tot nu toe, niets dan lof.

Sinds mei 2005 ben ik in het bezit van een Hurricane. Hiervoor heb ik een Optima Rider gehad. De Hurricane is een tourversie met extra lange zit wat voor mijn lengte zeer prettig liggen is. De fiets is tweedehands gekocht en was zeer smerig en de bekabeling was een wirwar. Nadat de fiets goed is schoongemaakt de kapotte kabels vervangen zijn en weggewerkt met een kabelordner die je ook voor computers kunt gebruiken en alle onderdelen weer eens zijn gesmeerd is mijn ervaring met de Hurri zeer positief en heb er inmiddels ongeveer 3000 km mee gefietst. Drie weken geleden heb ik een tweede Hurricane (paarse) gekocht via de site van ligfietsplaza Technisch was deze fiets in aardige staat met uitzondering van het frame en de versnellingskabels. Het frame was dermate roestig dat de fiets geheel is gestript. Het frame is behandeld en overgespoten evenals de voor- en achtervork. Verder is alles schoongemaakt en alle kapotte en versleten onderdelen vervangen ( Dit is altijd meer dan je verwacht)Deze fiets is voor mijn zoontje van 6,5 dus waren er wat aanpassingen nodig. Ik heb de trapbuis ingekort en voorzien van een kort crankstel. het stuur is 5 cm omlaag gebracht en middels zelfgemaakte beugels is de zitting 15 cm naar voren gebracht. Nu rijdt hij vrolijk dagelijks naar school op zijn ligfiets. ( voorheen op een tot ligfiets omgebouwde kinderfiets)

Sinds juni 2009 fiets ik op m'n 3e hurricane, Nummer twee was na een onzachte aanvaring met een auto (reed door rood) total-loss geraakt. Er stond inmiddels na op de kop af 3 jaar bijna 25000 km. op de teller. De dag na het ongeluk heb ik een andere gehaald: er stond een mooi exemplaar op ligfietsplaza. Op de eerste hurri heb ik 18000 km. gereden in 3 jaar. Dat geeft wel aan dat hij goed bevalt. Ik gebruik hem voor woon-werk verkeer (het hele jaar door) en voor tochten. Hij is lekker snel en toch ook allround. Is ook lekker makkelijk mee te nemen, gewoon op een ouderwetse fietsendrager (met gootje) op de trekhaak. Hij is maar een paar centimeter langer dan de gewone fiets van mijn vrouw. Sinds kort heb ik een RaptoBike lowracer erbij, meer voor het scheurwerk. Dan zal de Hurri wat minder voor tochten gebruikt gaan worden. Met de ballonbanden rijdt het wel wat comfortabeler dan de slicks op de andere Hurri. Een aanrader voor als je geen voorvering hebt zoals ik. Het is met die banden wel weer wat lastiger om spatborden te monteren, vooral het voorspatbord is lastig. Wat mij betreft een fiets die uitnodigt om te scheuren. Ik word chagrijnig als het niet lukt om boven de 30 te fietsen, bijvoorbeeld met tegenwind. Als je dan eenmaal weer wind mee hebt is het lekker uitpuffen terwijl je bijvoorbeeld 34 rijdt. De meeste racefietsers vormen geen uitdaging: als je ze met een flink snelheidsverschil inhaalt, (even doortrekken vlak voor het inhalen) proberen ze vaak nog niet eens om aan te haken. Voor ik een Hurri had heb ik 5 jaar op een Focus sport gereden: ook een lekkere fiets, comfortabel vooral, maar niet echt om hard mee te rijden. Dat ben ik pas (als vanzelf) gaan doen toen ik de Hurri had. Na 6 weken kon ik toen 30 km. binnen het uur rijden. Dat gaat nu zo makkelijk dat ik bij wijze van spreken nog even naar huis bel tijdens zo’n ritje. Nadeel vind ik wel dat de Hurri vrij kaal geleverd wordt. Je moet een kussen er bijvoorbeeld los bijkopen. Bij andere merken is dat volgens mij beter geregeld. In de ruim 6 jaar dat ik op een Hurri rijd, ben ik een keer of 7, 8 onderuit gegaan. Meestal door eigen stommiteit, door bijvoorbeeld te hard de bocht in te sturen en te laat zien dat er wat zand of troep op het wegdek ligt. Een keer sloeg iemand die ik net ging inhalen vlak voor me linksaf zonder om te kijken. Ook nog met een klein kind in een zitje achterop. Gelukkig niemand gewond geraakt, alleen geschrokken iedereen. Ik heb ook nog een mooie oplossing voor de verlichting gemaakt, kijk hiervoor op: http://www.go2www.nl/bruintjes/Pages/ligfietsen.htm

Sinds 12-04-2008, mijn Flevobike air black edition verkocht, rijd ik op een Challenge Hurricane. Echt wennen kon ik niet aan mijn Flevobike. Het is nooit mijn fiets geworden. De eerste keer op de Challenge Hurricane en ik was verkocht. Eindelijk heb ik weer de idee dat ik de fiets onder controle heb en dat heb ik met de Flevobike niet gehad. Het plezier is weer terug. De Hurricane is een comfortabele fiets die uitnodigt tot hard rijden.

Afgelopen weekend een Hurri gehuurd bij Maia in Dordrecht, samen met een Trike. Ik heb ligfietservaring op een Speedliner Blue Glide en een M5 20/20. Ik snap nu wel waarom de Hurri zo'n succes is! Hij rijdt lekker, niet te hoog, niet te laag, hij is snel, wat wil je nog meer? Mijn favoriet zou een Hurri SL zijn, denk ik; lichter en dus nog wat sneller.

Nou, na niet al te lang wikken en wegen bij Elan langsgeweest voor een mooi 2e hands 1e ligfietsje. M'n oog viel al meteen op een "nuclear yellow" challenge hurricane met bovenstuur voor een mooi prijsje. Pakweg een weekje later stond ie helemaal gereviseerd klaar om opgehaald te worden. Inmiddels nog maar een weekje in bezit maar helemaal verknocht. Niet te laag, niet te hoog. Beetje instabiel (zenuwachtig)nog maar gaat met de dag beter, ik had erger verwacht. Een supersnel fietsje met ditto uitstraling (vooral met deze kleur)

Sinds 4 juli in het bezit van een rode Hurricane, tweedehands gekocht in Medemblik bij Ted de Lange. Na enige gewenning aan het bovenstuur is het ligfietsgevoel weer terug. Ik had een M5 Streetlegal 28/20, maar dit is toch andere koek. Instabiliteit? Niets van gemerkt, en bochtjes draaien gaat gemakkelijker dan op de M5. Heb wel de kettinglengte aangepast, het grote 65 tands voorblad kan niet met de middelste achterkransjes worden gebruikt, en al helemaal niet met de grootste kransjes. Het is nog niet zoals het moet zijn, er moeten nog 2? schakels tussen. Ongemerkt ga je hard! De zichtbaarheid door andere weggebruikers is wel wat minder,en zelf zie je op een rotonde met wat bosjes ook lang niet alles. Gebruik gaat woon/werkverkeer worden, wordt vervolgd.