Vergelijking Quest XS met DF en Milan SL

Quest 3.0

Velomobiel met veel bekijks in India

Milan (koffie)

Kevin stopt regelmatig bij fietscafé 14 The Road in Gouda.
Nu hebben ze daar een topniveau espressomachine (La Marzocco multigroep, met goeie bonen), en afgelopen najaar tijdens één van de hete dagen gaf Kevin ze eens de tip om een dubbele espresso gewoon op ijsklonten te laten lopen, zodat je een knettersterke maar niet zoete ijskoffie krijgt. Hebben ze voor hem gedaan, maar zelf ook geprobeerd, en ze vonden het dusdanig lekker dat ie op de kaart moest. Ze vroegen hoe het heet, dus zei Kevin 'weet ik niet, maar ik zou het koffie Milan noemen'. Past goed, want Milan is niet alleen de (roof-)vogel (de wouw, niet de WAW - bijna homofoon) of de fiets waar hij op dat moment mee was, maar ook een leuke stad in het warme thuisland van de espresso.
Bij zijn weten is dit het eerste fietscafé met een naar een ligfietsmodel vernoemde koffie en niet alleen dat, het appelgebak met slagroom is ook helemaal top.

Snoek, zijwind en zitje

Non, non

Fietsroute

Oil shear fluid

Invictus Games

Oh, oh, de fietshelm

• Fietsers moeten vaak korte haakse bochten nemen (een zware en fel optrekken e-bike is in het nadeel: een balanceeract). Er staan paaltjes of betonblokken om auto's of scooters te weren (ook: een balanceeract om die te mijden). Einde fietspad? Haakse bocht, en maar enkele meters om te zien of je veilig kan oversteken.
  Om de snelheid (?) van de fietsers er uit te halen bij een gevaarlijke oversteek van een zijweg worden soms dubbele sinusvormige obstakels in het fietspad aangelegd, terwijl de fietsers voorrang hebben. Als dank even een achtbaangevoel (ook aan de andere kant van de zijweg)!
  

  

• Op fietspaden liggen de putdeksels liggen vrijwel nooit even hoog als het wegdek, terwijl de autoweg spiegelglad (vlak) is.
• Mollenkuilen in het fietspad: de een of andere koekenbakker ploft er wat koud asfalt in met als gevolg dat het resultaat nog dramatischer is.
  Boomwortelbulten worden soms wat afgeschraapt. Maar de autoweg er naast ziet er smetteloos uit (behalve dat daar soms grof asfalt wordt gebruikt).
• Bij kruispunten (haakse bochten) of rotondes lijkt het er soms op dat je als fietser door ravijnen rijdt, er valt nauwelijks iets te corrigeren als het iets uit de hand loopt, de stoepranden zorgen ervoor dat er altijd schade is (aan lijf en leden of fiets).
• Straatklinkers die in de lengterichting van de weg gelegd zijn: slipgevaar. Klinkers, wanneer het moet (!), altijd in de dwarsrichting (verstek) of als visgraat legverband leggen.
• Te smalle fietspaden. Of optisch smal, de fietspaden versmallen door de randbelijning ver van de echte fietspadrand te schilderen.
  Oh, en de onderbroken middenbelijning hoeft niet centimeters dik (oké overdreven, maar wel een kans op een uitglijder bij vochtig of vriezend weer) te zijn: niet aangenaam fietsen met driewieler. Fietsbanden zijn, in tegenstelling tot autobanden, smal, en staan onder 'hoge druk'. Je hoort niet alleen de onderbroken middenlijn, je voelt het ook (het hele fietspad lang). De kans dat je die middenlijn niet raakt is met een driewieler vrijwel onmogelijk. Dus in vervolg de middenbelijning maar weer schilderen.