Derk gaat onvermoeibaar door! dag ACHT

Verslag van dag zes (dinsdag)

Opnieuw een bewolkte dag, maar de nevels die langs de omliggende heuvels trekken maken het wel tot een prachtig plaatje.

De routine begint er aardig in te komen en Derk vertrekt richting Strassbourg, het eerste deel van de etappe van vandaag. De zon laat zich meer en meer zien en de fietsomstandigheden zijn op zich uitstekend, maarrr... wat een hellingen! Regelmatig schakelt Kees terug naar de tweede versnelling. Gaat Derk hier tegenop komen. Een stukje verderop de helling wachten we hem op. In spanning...

Voor we het in de gaten hebben staat hij ineens naast ons. De steile helling was weliswaar zwaar, maar de tussensnek blijkt een voldoende klein verzet te bieden. Stilvallen tijdens het terughalen van de voetenslee is dan ook nog niet voorgekomen. Derk is duidelijk heel tevreden met de gang van zaken.

Bovenop de Col le Donon wachten we hem opnieuw op. Met een fraaie souplesse zien we hem de laatste meters van deze eerste echte col pakken, waarna hij eindelijk kan genieten van de afdaling, ongetwijfeld weer met veel te hoge snelheid.

Van diverse richtingen komen vragen wat Derk toch motiveert om deze monstertocht te ondernemen. Natuurlijk om wat te bewijzen: hij wil met deze tocht aangeven dat de roeifiets een flexibel inzetbaar vervoermiddel is, dat je er wel degelijk mee kunt klimmen. Maar ook voor hemzelf is het een test, kan hij zo'n enorme afstand, onder zulke zware opstandigheden en in zo'n korte tijd overbruggen? Voor het moment functioneert zowel Derk als de roeifiets uitstekend en ook het klimmen blijkt inderdaad goed mogelijk.

Derk rijdt op en neer naar het plaatsje Entzheim (even voor Strasbourg) en duikt al snel weer op in Dorlisheim (even ten zuiden van Molsheim). Intussen hebben Kees en Frans de nodige inkopen gedaan. Derk stopt zich vol met stokbrood met honing en laadt zich op voor een nieuwe trip.

Wij wachten hem enkele tientallen kilometers naar het zuidwesten op in Le Hohwald, een dorpje dat weliswaar in Frankrijk ligt, maar erg Duits aandoet. Alles staat er in Gotische letters en waar je ook kijkt vind je vakwerkhuizen.

Na Le Hohwald gaat het hard naar beneden om vervolgens geconfronteerd te worden met een col die een aanmerkelijk langere en stijlere aanloop heeft dan de kaart doet vermoeden. Bovenop de col wachten we dan ook Derks binnenkomst in spanning af.

Derk komt maar niet opdagen, we lopen met wat mobieltjes naar een wat hogere plek, in de hoop dat we daar wel netwerk hebben. We slagen er in om Derk te bellen en hij blijkt totaal misgereden. We zetten hem weer op het juiste pad en wachten rijden een stukje verder om hem, hopelijk alsnog, op te vangen. Een troost: het weer is helemaal opgeknapt, lekker zonnetje.

Uiteindelijk blijkt dat Derk te ver naar het oosten zat en bij het plaatsje Combrimont kan hij pas terugrijden naar de juiste route. Vanaf Ste-Marie-aux-Mines zit hij definitief weer op het juiste spoor. Een stukje ten zuiden van dit stadje treft hij ons eindelijk. Het is inmiddels 18.30 uur, hij heeft eigenlijk onvoldoende gegeten en bovendien een veel langere en zwaardere route genomen dan gepland. En toch, ondanks de tegenvaller ziet hij er nog steeds fit uit. Na een eetpauze stapt hij dan ook gewoon weer op de fiets en in het plaatsje Hachimette stoppen we voor de dag, hoewel Derk gerust nog een stuk zou kunnen roeien!