Verslag (wedstrijden) CycleVision 2004, dag 1
In het uitgebreide bericht een korte impressie van een eerste dag CycleVision, vooral van de wedstrijden.
Het was vandaag wat koud, zeker omdat ik mijn lange broek vergeten was ...
Er waren meer mensen die last van de kou hadden, maar dat mocht de pret niet drukken.
Dit jaar stond de grote beurstent met bedrijven aan de binnenkant van de wedstrijdbaan.
Ik weet niet hoe het bij de tent en de probeerparcoursen (volwassenen en kinderen) ging, omdat ik als speaker bij de bus was. De tent was te ver weg voor mij om even heen en weer te lopen. Naar verluid was het aardig druk in de tent. Alleen bij de verkoop van tweedehands fietsen was het niet zo druk, hoorde ik. Er stond slechts één fiets te koop (tegen vorig jaar 20 verkochte fietsen!). Het gerucht ging dat de vraag/aanbod sectie op de Plaza erg goed werkt, en dat dat de reden zou kunnen zijn voor de geringe belangstelling.
Het meest heb ik gezien van de wedstrijden. Er zijn veel deelnemers (rond de 280). Heb net even de gemiddelde leeftijd uitgerekend: dat is 36,4 jaar oud (jongste deelnemer 6 jaar, jongste deelnemer aan volwassen race 12 jaar, oudste deelnemer is 64 jaar).
De wedstrijd begon met de 1/4 mijl dragrace (wedstrijd met staande start, meestal met twee of drie mensen tegelijk verreden). Het regende nogal, dus het aantal deelnemers was niet groot. Of misschien was een aantal nog niet gearriveerd. Wie daar uiteindelijk gewonnen heeft weet ik niet meer (heb de aantekeningen niet bij me thuis), wel weet ik dat in de voorrondes een fransman, Vincent Pfister, erg goed reed. Hij heeft uiteindelijk niet gewonnen. De fransen zijn sterk vertegenwoordigd in de wedstrijden, er rijden minstens 7 Fransen mee met de races. Dat komt, legde één van hen mij uit, omdat ze in Frankrijk een ligfietsvereniging hebben opgericht, waarmee ze veel wedstrijden organiseren. Ik had altijd gedacht dat er al een Franse ligfietsvereniging was, maar dat klopte niet zeiden de Fransen. Die klup van meneer Magnouloux, dat is een *HPV* vereniging, met ook andere voer-vaar-vliegtuigen. Dus geen exclusieve ligfietsklup, zoals zij! Zo zie je maar, ook bij andere verenigingen houdt men zich bezig met: Waar houden we ons eigenlijk mee bezig? HPV of ligfietsen? Meneer Laurent Chapuis, bekend van de Nilgo (mooiste fiets aller tijden), was helaas niet bij de klup fransen.
De tweede wedstrijd was het criterium. Eerst één ronde voor de dames (slechts een handjevol! Kom dames, waar blijven jullie? Waag volgend jaar eens een poging! Ook als je niet zo hard fietst als Ymte of geen quest hebt is ligfiets-wedstrijden rijden hardstikke leuk!). Maar ja, ook weinig dames lezen de lijst, dus een oproep hier heeft misschien niet zoveel zin ....
In het criterium streden de favorieten: Ellen van Vught - van der Horst en Rosmarie Bühler,
tegen elkaar. Maar er was overwacht sterke concurrentie. Esther Versluis - van Huffelen
was in topvorm en reed in het begin dicht achter Ellen. En een onbekende concurrente fietste zich direct in de middelste gelederen: Anneke Korthout, uit Nederland. Iedereen reed overigens met staartpunt op een lage racer. Ellen van Vught reed tegen het eind de anderen op afstand en won overtuigend de race.
Daarna twee criterium-heats voor de heren. Er was een organisatorisch ontstaan probleem met het waarnemingssysteem, waardoor het criterium vertraging opliep en ingereden rijders, klaar in de startblokken, lange tijd moesten staan afkoelen bij de start. Ondertussen werd er in de bus verhit gewerkt en gestresst om alles op z'n pootjes te krijgen. Gerard Arens en Toni Cornelisse was dit wel toevertrouwd, en na enkele extra tests (één voor een over de startlijn rijden en kijken of de transponders het goede signaal geven) konden de heats dan toch beginnen. Wie hier gewonnen heeft is nog niet bekend, want de finale's zijn morgen pas. Komt dat zien!
De drie uurs race begon een uur te laat, dus de wedstrijden liepen geheel een uur uit. Ik hoorde er echter geen klachten over, dus kennelijk amuseerde iedereen zich wel. In de middag was er zowaar behoorlijk wat publiek. De deelnemers zaten overwegend in stroomlijnen, dat wil zeggen meestal een Quest of om echt snel te gaan een compleet overdekte tweewieler. Dat je met twee wielen sneller gaat dan met drie wielen, daar had onze eigen Hans Wessels kennelijk nog niet van gehoord ;) Na de Le Mans start, waarbij het klimmen in/op de fiets als onderdeel bij de wedstrijd hoort, was Hans één van de eersten die op weg was en hij zette er al snel de sokken in. Het tempo waarin hij wegracete wist hij aardig vast te houden, en als ik mij niet vergis is hij tweede geworden.
Axel Fehlau, de houder van het wereldrecord op de 6 uur (en nog een slordige twee of drie andere wereldrecords, ik geloof voor 24 u en 1000 km), was er ook met zijn prachtige blauwe White Hawk stroomlijn. Het duurde even voor hij weg was, waardoor hij enige achterstand had opgebouwd, maar toen hij eenmaal op gang kwam haalde hij gestaag zijn voorliggers in. Een spannende race werd het halverwege de rit tussen Dirk Hentschel, in de Magic Scooter, en Axel Fehlau. Dirk lag op kop en Axel had moeite hem in te halen (of speelde dit misschien expres?). Uiteindelijk haalde Axel Dirk in. Al die tijd reed Hans Wessels daar achter, op zijn drie wielen, en vierde lag Ellen van Vught in het zusje van de blauwe White Hawk, de zilveren White Hawk II. Een fantastische stroomlijn, en Ellen wist dat te kombineren met onvermoede krachten. Ze wist de hele wedstrijd vooraan te rijden bij de snelste heren en zweefde elegant tussen de 4e en de 6e plaats gedurende de wedstrijd. Dat is een fantastische prestatie, gezien het feit dat er een sterk, internationaal deelnemersveld is met bij deze race 113 deelnemers.
Affijn, drie uur is heel lang en tijdens die race gebeurt er altijd van alles. Er is bijvoorbeeld een tandemstrijd ontketend. Bram Moens had een tandem gebouwd, naar verluid om te bewijzen dat hij samen met Werner de Hamer sneller kan dan John Poot en Allert Jacobs.
Daarop liet Ymte zich niet kennen en vormde ook een tandemkoppel, samen met Michel Terwisscha van Scheltinga. Er waren totaal 8 tandems in de race. Ymte/Michel schoten er in het begin vandoor, maar na een tijdje haalden Bram/Werner ze in. Bram en Werner lagen heel lang op kop, Ymte/Michel tweede en John/Allert derde. Helaas viel de tandem met Bram en Werner tegen het einde van de wedstrijd uit. Werner scheen een wiel kapot getrapt te hebben, maar dit hoorde ik via via dus ik weet niet of het klopt. Uiteindelijk werden Ymte/Michel eerste en John/Allert tweede.
Ongelukken gebeurden er wel tijdens de wedstrijden, maar gelukkig zonder veel schade.
Rosmarie Bühler gleed uit in de bocht van het criterium en kwam ongevaarlijk ten val (alleen kapotte broek). Er waren tijdens de drie uurs race verschillende lekke banden, o.a. John/Allert (zijn ze daarom geen eerste geworden?) en helemaal in het begin Hayco Moraal, die kon niet eens wegrijden maar moest eerst plakken. Hayco deed overigens zijn reputatie weer eer aan: hij reed weer mooi op twee wielen, nou ja dat was dus bij het criterium. Het grootste ongeluk dat gebeurde was een crash van gNick Green in zijn mooie rooie stroomlijn. Oorzaak was een klapband. Met 60 km/h een klapband krijgen is in een stroomlijn minder gevaarlijk dan op een gewone fiets. gNick kwam er met een paar schrammetjes vanaf, en zijn stroomlijn was een beetje geschaafd maar er was niets structureel kapot. Jammer, want hij lag best goed in de race (7 à 9e plaats) en was er nu uit. Nog meer jammer was het dat Dirk Hentschel, die zo mooi vooraan reed, vlak achter gNick reed en achter hem ten val kwam. Ik gok uit schrik een stuurfout gemaakt, gecombineerd met de harde wind, dan val je al snel om. Ook Dirk had praktisch geen schade aan mens of materieel, maar hij lag wel uit de race. Zonde hè ....
Tegen het eind van de drie uur was de race wel beslist. Axel Fehlau lag twee ronden voor op Ellen van Vught, maar Ellen was hem alweer aan het bijhalen. Axel werd dus eerste, op de voet gevolgd door Hans Wessels (in een Quest met, zoals gezegd, drie wielen, waarvoor veel respect en hulde dat hij daarin de White Hawk kan bijhouden), daarna kwam als derde Ellen over de streep (nog meer respect, zelden zagen wij een dame zo dicht
de snelste heren naderen. En dat in een stroomlijn die dezelfde vorm heeft. Dat zegt wel wat over haar conditie, training etc.). De oudste deelnemer, Eggert Bülk uit Duitsland, werd ongeveer negende. Hij is 64 jaar oud en doet de laatste jaren altijd succesvol mee aan wedstrijden met zijn zelfgebouwde stroomlijn.
Wie geïnteresseerd is in de exacte resultaten zal die binnenkort hier kunnen vinden op onze onvolprezen LigfietsPlaza.
Over nieuwe fietsen en dergelijke:
- De nieuwste stroomlijnen waren tijdens de 3 uurs race mooi te bewonderen. Dennis-Mario Ahrens ('SuperMario') had een volledige schuim-stroomlijn gemaakt. Simpel en goedkoop, maar het effect was niet erg gunstig òf Dennis-Mario had zijn dag niet, want hij ging minder hard dan we van hem gewend zijn.
- Rob Hague uit Engeland had van aluminium en dun krimpfolie (normaal gebruikt om modelvliegtuigjes te maken) een stroomlijn gemaakt die eruit zag alsof hij zich aan het asfalt vastzoog (heel dicht bij de grond, en daar heel breed). Hij reed er behoorlijk goed mee. Het koste hem een weekje werk en 75 euro. Mmmmm, willen we zoiets niet allemaal? Een goedkope oplossing en dan harder fietsen ....
- Tot ieders verrassing waren Mariëlle Bakker, Sacha Knoop en Paul Raven er ook. Een beetje geschiedenis: Mariëlle was degene die, met steun van de anderen, zo ongeveer single-handed het bijna afgelaste WK ligfietsen in 1995 heeft vlotgetrokken en georganiseerd in Lelystad. Dat was de eerste keer dat er een WK was, en de eerste keer dat de RDW-baan werd gebruikt. Mariëlle kwam ik tegen met een werkelijk prachtig kinderloopfietsje van RVS in haar handen. Dat kwam bij Johan Malaihollo vandaan, die is professioneel lasser en kan dat heel goed. Het fietsje is zeer zwaar, maar ook erg prachtig. Je kon er schijnbaar ook trappers opzetten, slim.
- Drie Engelsen deden er 14 uur over om van Hoek van Holland hierheen te fietsen op hun fietstaxi en transportbike. Niet zomaar twee fietsen, maar... ja, je moet er eigenlijk een plaatje van zien, dat is makkelijker dan uitleggen. Zie
www.tikes4transport.co.uk.
Ik zie op de site alleen de transportbike, van de fietstaxi die misschien nog wel mooier is zie ik geen afbeelding. Hoewel ik er nog niet op gefietst heb, ben ik meteen verliefd geworden op beide fietsen. Op het 'trampoline'-deel van de transportbike kan je erg lekker slapen, zei één van de berijders. Ik heb het geprobeerd, en het klopt, het ligt geweldig.
- Na al de discussie over de Versatile de afgelopen dagen op de ligfietslijst, is het misschien leuk te melden dat er één mooie blauwe Versatile aanwezig was, die was van Wim van Wijnen, bekend als de uitvinder van het Flevo-principe. Wim heeft zelf een heel mooi kapje op de fiets gemaakt, met een duidelijk zichtbare middenstijl. Die is vooral voor het visuele bedoeld en heeft niet zozeer een functie. Maar mooi is het wel! Wie zet er een foto van ergens op het web?
- Last but not least, het was indrukwekkend om de Flyke te zien fietsen. Een ligfiets in de lucht zien hangen, zachtjes schommelend aan een grote parachute, wat een gezicht!
Nog mooier was de Hoverfiets, ontworpen en gemaakt door studenten Werktuigbouwkunde van de TU Delft (techniek is tegenwoordig ècht aantrekkelijk om te gaan studeren!). Omdat de Hoverfiets kapot was heb ik heb slechts kort op halve kracht werkend gezien, en dat vond ik al heel wat. De ontwerpers zeiden dat je 30 tot 40 seconden kan hooveren, als je hard trapt, en je kan nog niet voor-of achteruit. Dus forenzen of boodschappen met de hoverfiets is nog niet echt mogelijk.
Morgen weer een dag CycleVision, als de voorspellingen kloppen met beter weer.
Zie ook:
Er waren meer mensen die last van de kou hadden, maar dat mocht de pret niet drukken.
Dit jaar stond de grote beurstent met bedrijven aan de binnenkant van de wedstrijdbaan.
Ik weet niet hoe het bij de tent en de probeerparcoursen (volwassenen en kinderen) ging, omdat ik als speaker bij de bus was. De tent was te ver weg voor mij om even heen en weer te lopen. Naar verluid was het aardig druk in de tent. Alleen bij de verkoop van tweedehands fietsen was het niet zo druk, hoorde ik. Er stond slechts één fiets te koop (tegen vorig jaar 20 verkochte fietsen!). Het gerucht ging dat de vraag/aanbod sectie op de Plaza erg goed werkt, en dat dat de reden zou kunnen zijn voor de geringe belangstelling.
Het meest heb ik gezien van de wedstrijden. Er zijn veel deelnemers (rond de 280). Heb net even de gemiddelde leeftijd uitgerekend: dat is 36,4 jaar oud (jongste deelnemer 6 jaar, jongste deelnemer aan volwassen race 12 jaar, oudste deelnemer is 64 jaar).
De wedstrijd begon met de 1/4 mijl dragrace (wedstrijd met staande start, meestal met twee of drie mensen tegelijk verreden). Het regende nogal, dus het aantal deelnemers was niet groot. Of misschien was een aantal nog niet gearriveerd. Wie daar uiteindelijk gewonnen heeft weet ik niet meer (heb de aantekeningen niet bij me thuis), wel weet ik dat in de voorrondes een fransman, Vincent Pfister, erg goed reed. Hij heeft uiteindelijk niet gewonnen. De fransen zijn sterk vertegenwoordigd in de wedstrijden, er rijden minstens 7 Fransen mee met de races. Dat komt, legde één van hen mij uit, omdat ze in Frankrijk een ligfietsvereniging hebben opgericht, waarmee ze veel wedstrijden organiseren. Ik had altijd gedacht dat er al een Franse ligfietsvereniging was, maar dat klopte niet zeiden de Fransen. Die klup van meneer Magnouloux, dat is een *HPV* vereniging, met ook andere voer-vaar-vliegtuigen. Dus geen exclusieve ligfietsklup, zoals zij! Zo zie je maar, ook bij andere verenigingen houdt men zich bezig met: Waar houden we ons eigenlijk mee bezig? HPV of ligfietsen? Meneer Laurent Chapuis, bekend van de Nilgo (mooiste fiets aller tijden), was helaas niet bij de klup fransen.
De tweede wedstrijd was het criterium. Eerst één ronde voor de dames (slechts een handjevol! Kom dames, waar blijven jullie? Waag volgend jaar eens een poging! Ook als je niet zo hard fietst als Ymte of geen quest hebt is ligfiets-wedstrijden rijden hardstikke leuk!). Maar ja, ook weinig dames lezen de lijst, dus een oproep hier heeft misschien niet zoveel zin ....
In het criterium streden de favorieten: Ellen van Vught - van der Horst en Rosmarie Bühler,
tegen elkaar. Maar er was overwacht sterke concurrentie. Esther Versluis - van Huffelen
was in topvorm en reed in het begin dicht achter Ellen. En een onbekende concurrente fietste zich direct in de middelste gelederen: Anneke Korthout, uit Nederland. Iedereen reed overigens met staartpunt op een lage racer. Ellen van Vught reed tegen het eind de anderen op afstand en won overtuigend de race.
Daarna twee criterium-heats voor de heren. Er was een organisatorisch ontstaan probleem met het waarnemingssysteem, waardoor het criterium vertraging opliep en ingereden rijders, klaar in de startblokken, lange tijd moesten staan afkoelen bij de start. Ondertussen werd er in de bus verhit gewerkt en gestresst om alles op z'n pootjes te krijgen. Gerard Arens en Toni Cornelisse was dit wel toevertrouwd, en na enkele extra tests (één voor een over de startlijn rijden en kijken of de transponders het goede signaal geven) konden de heats dan toch beginnen. Wie hier gewonnen heeft is nog niet bekend, want de finale's zijn morgen pas. Komt dat zien!
De drie uurs race begon een uur te laat, dus de wedstrijden liepen geheel een uur uit. Ik hoorde er echter geen klachten over, dus kennelijk amuseerde iedereen zich wel. In de middag was er zowaar behoorlijk wat publiek. De deelnemers zaten overwegend in stroomlijnen, dat wil zeggen meestal een Quest of om echt snel te gaan een compleet overdekte tweewieler. Dat je met twee wielen sneller gaat dan met drie wielen, daar had onze eigen Hans Wessels kennelijk nog niet van gehoord ;) Na de Le Mans start, waarbij het klimmen in/op de fiets als onderdeel bij de wedstrijd hoort, was Hans één van de eersten die op weg was en hij zette er al snel de sokken in. Het tempo waarin hij wegracete wist hij aardig vast te houden, en als ik mij niet vergis is hij tweede geworden.
Axel Fehlau, de houder van het wereldrecord op de 6 uur (en nog een slordige twee of drie andere wereldrecords, ik geloof voor 24 u en 1000 km), was er ook met zijn prachtige blauwe White Hawk stroomlijn. Het duurde even voor hij weg was, waardoor hij enige achterstand had opgebouwd, maar toen hij eenmaal op gang kwam haalde hij gestaag zijn voorliggers in. Een spannende race werd het halverwege de rit tussen Dirk Hentschel, in de Magic Scooter, en Axel Fehlau. Dirk lag op kop en Axel had moeite hem in te halen (of speelde dit misschien expres?). Uiteindelijk haalde Axel Dirk in. Al die tijd reed Hans Wessels daar achter, op zijn drie wielen, en vierde lag Ellen van Vught in het zusje van de blauwe White Hawk, de zilveren White Hawk II. Een fantastische stroomlijn, en Ellen wist dat te kombineren met onvermoede krachten. Ze wist de hele wedstrijd vooraan te rijden bij de snelste heren en zweefde elegant tussen de 4e en de 6e plaats gedurende de wedstrijd. Dat is een fantastische prestatie, gezien het feit dat er een sterk, internationaal deelnemersveld is met bij deze race 113 deelnemers.
Affijn, drie uur is heel lang en tijdens die race gebeurt er altijd van alles. Er is bijvoorbeeld een tandemstrijd ontketend. Bram Moens had een tandem gebouwd, naar verluid om te bewijzen dat hij samen met Werner de Hamer sneller kan dan John Poot en Allert Jacobs.
Daarop liet Ymte zich niet kennen en vormde ook een tandemkoppel, samen met Michel Terwisscha van Scheltinga. Er waren totaal 8 tandems in de race. Ymte/Michel schoten er in het begin vandoor, maar na een tijdje haalden Bram/Werner ze in. Bram en Werner lagen heel lang op kop, Ymte/Michel tweede en John/Allert derde. Helaas viel de tandem met Bram en Werner tegen het einde van de wedstrijd uit. Werner scheen een wiel kapot getrapt te hebben, maar dit hoorde ik via via dus ik weet niet of het klopt. Uiteindelijk werden Ymte/Michel eerste en John/Allert tweede.
Ongelukken gebeurden er wel tijdens de wedstrijden, maar gelukkig zonder veel schade.
Rosmarie Bühler gleed uit in de bocht van het criterium en kwam ongevaarlijk ten val (alleen kapotte broek). Er waren tijdens de drie uurs race verschillende lekke banden, o.a. John/Allert (zijn ze daarom geen eerste geworden?) en helemaal in het begin Hayco Moraal, die kon niet eens wegrijden maar moest eerst plakken. Hayco deed overigens zijn reputatie weer eer aan: hij reed weer mooi op twee wielen, nou ja dat was dus bij het criterium. Het grootste ongeluk dat gebeurde was een crash van gNick Green in zijn mooie rooie stroomlijn. Oorzaak was een klapband. Met 60 km/h een klapband krijgen is in een stroomlijn minder gevaarlijk dan op een gewone fiets. gNick kwam er met een paar schrammetjes vanaf, en zijn stroomlijn was een beetje geschaafd maar er was niets structureel kapot. Jammer, want hij lag best goed in de race (7 à 9e plaats) en was er nu uit. Nog meer jammer was het dat Dirk Hentschel, die zo mooi vooraan reed, vlak achter gNick reed en achter hem ten val kwam. Ik gok uit schrik een stuurfout gemaakt, gecombineerd met de harde wind, dan val je al snel om. Ook Dirk had praktisch geen schade aan mens of materieel, maar hij lag wel uit de race. Zonde hè ....
Tegen het eind van de drie uur was de race wel beslist. Axel Fehlau lag twee ronden voor op Ellen van Vught, maar Ellen was hem alweer aan het bijhalen. Axel werd dus eerste, op de voet gevolgd door Hans Wessels (in een Quest met, zoals gezegd, drie wielen, waarvoor veel respect en hulde dat hij daarin de White Hawk kan bijhouden), daarna kwam als derde Ellen over de streep (nog meer respect, zelden zagen wij een dame zo dicht
de snelste heren naderen. En dat in een stroomlijn die dezelfde vorm heeft. Dat zegt wel wat over haar conditie, training etc.). De oudste deelnemer, Eggert Bülk uit Duitsland, werd ongeveer negende. Hij is 64 jaar oud en doet de laatste jaren altijd succesvol mee aan wedstrijden met zijn zelfgebouwde stroomlijn.
Wie geïnteresseerd is in de exacte resultaten zal die binnenkort hier kunnen vinden op onze onvolprezen LigfietsPlaza.
Over nieuwe fietsen en dergelijke:
- De nieuwste stroomlijnen waren tijdens de 3 uurs race mooi te bewonderen. Dennis-Mario Ahrens ('SuperMario') had een volledige schuim-stroomlijn gemaakt. Simpel en goedkoop, maar het effect was niet erg gunstig òf Dennis-Mario had zijn dag niet, want hij ging minder hard dan we van hem gewend zijn.
- Rob Hague uit Engeland had van aluminium en dun krimpfolie (normaal gebruikt om modelvliegtuigjes te maken) een stroomlijn gemaakt die eruit zag alsof hij zich aan het asfalt vastzoog (heel dicht bij de grond, en daar heel breed). Hij reed er behoorlijk goed mee. Het koste hem een weekje werk en 75 euro. Mmmmm, willen we zoiets niet allemaal? Een goedkope oplossing en dan harder fietsen ....
- Tot ieders verrassing waren Mariëlle Bakker, Sacha Knoop en Paul Raven er ook. Een beetje geschiedenis: Mariëlle was degene die, met steun van de anderen, zo ongeveer single-handed het bijna afgelaste WK ligfietsen in 1995 heeft vlotgetrokken en georganiseerd in Lelystad. Dat was de eerste keer dat er een WK was, en de eerste keer dat de RDW-baan werd gebruikt. Mariëlle kwam ik tegen met een werkelijk prachtig kinderloopfietsje van RVS in haar handen. Dat kwam bij Johan Malaihollo vandaan, die is professioneel lasser en kan dat heel goed. Het fietsje is zeer zwaar, maar ook erg prachtig. Je kon er schijnbaar ook trappers opzetten, slim.
- Drie Engelsen deden er 14 uur over om van Hoek van Holland hierheen te fietsen op hun fietstaxi en transportbike. Niet zomaar twee fietsen, maar... ja, je moet er eigenlijk een plaatje van zien, dat is makkelijker dan uitleggen. Zie
www.tikes4transport.co.uk.
Ik zie op de site alleen de transportbike, van de fietstaxi die misschien nog wel mooier is zie ik geen afbeelding. Hoewel ik er nog niet op gefietst heb, ben ik meteen verliefd geworden op beide fietsen. Op het 'trampoline'-deel van de transportbike kan je erg lekker slapen, zei één van de berijders. Ik heb het geprobeerd, en het klopt, het ligt geweldig.
- Na al de discussie over de Versatile de afgelopen dagen op de ligfietslijst, is het misschien leuk te melden dat er één mooie blauwe Versatile aanwezig was, die was van Wim van Wijnen, bekend als de uitvinder van het Flevo-principe. Wim heeft zelf een heel mooi kapje op de fiets gemaakt, met een duidelijk zichtbare middenstijl. Die is vooral voor het visuele bedoeld en heeft niet zozeer een functie. Maar mooi is het wel! Wie zet er een foto van ergens op het web?
- Last but not least, het was indrukwekkend om de Flyke te zien fietsen. Een ligfiets in de lucht zien hangen, zachtjes schommelend aan een grote parachute, wat een gezicht!
Nog mooier was de Hoverfiets, ontworpen en gemaakt door studenten Werktuigbouwkunde van de TU Delft (techniek is tegenwoordig ècht aantrekkelijk om te gaan studeren!). Omdat de Hoverfiets kapot was heb ik heb slechts kort op halve kracht werkend gezien, en dat vond ik al heel wat. De ontwerpers zeiden dat je 30 tot 40 seconden kan hooveren, als je hard trapt, en je kan nog niet voor-of achteruit. Dus forenzen of boodschappen met de hoverfiets is nog niet echt mogelijk.
Morgen weer een dag CycleVision, als de voorspellingen kloppen met beter weer.
Zie ook:
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit bericht.
Als je een reactie op dit bericht wilt plaatsen, moet je eerst inloggen of registreren.
