24 uur race in Oldenzaal

Over het hoe en wat er nodig was om deze twee dagen in deze kille lenteperiode te overleven als ondersteuner heb ik niet goed over nagedacht. Maar, spoiler, het komt allemaal goed.

De tent en bijbehorende spullen zijn al ingeladen in de Mango, alleen de laatste kleine dingen er nog inproppen. Het schuimdekje gaat er meteen op, hoewel de wind van achteren komt. De wind neemt al snel in kracht toe en deze Mango is met deze ballast boven de 30 km/u wat lastig in het spoor te houden.
In een ruim bushokje bij Wilsum kan ik even uit de wind zitten om wat te eten.

Twee uur voor de start van de race arriveer ik bij de baan. De ‘tijdmetingtent’ staat er al en er is een overvloed aan lekker eten aanwezig. Nog geen Gerard, onze tijdmeterspecialist.
Dus even de 2300 meter lange baan verkennen. Na de start kom je al gauw bij de haarspeldbocht, dus de snelheid gaat er al uit, om vervolgens ook de krappe volgende bocht te nemen. Meteen na deze bocht begint de stevige helling terwijl je startsnelheid al niet hoog is, een nekkenbreker. Daarna zoef je vlot naar beneden en de volgende twee bochten zijn op zich vlot te nemen en dan is de finish in zicht.

Als Gerard arriveert gaan we alles opstellen. Daar ik al eens eerder meegeholpen heb, staat alles er vlot en ook naar de wens van Gerard. Onze andere ondersteuner, Otmar, zorgt voor de proviand, drinken en kan de hekken, voor auto’s, bedienen.
De samenstelling van de deelnemers bij de start is als volgt: uiteraard met Jan Kranczoch, Ulrich en Rieke Bentlage, Johannes van Slageren en het team Hamburg met Philip Schmalz, Folkert Niemeyer, Carsten Bötcher en Marvin Tunnat. Een ander team was afgevallen vanwege ziekte van de een. Een andere deelnemer worstelde met zich zelf en het karretje dat hij achter zijn fiets had gekoppeld in de harde wind en komt later op de dag, helemaal uitgewoond.

Het is twee uur en de deelnemers gaan van start. Na verloop van tijd zie je hoe een ieder gedacht had hoe hij of zij zich door de uren heen zou worstelen. Het team Hamburg heeft de hoogste snelheid, zij rijden elk twee uur en wisselen dan van rijder. Jan volgt in een wat bedachtzamer tempo. De Bentlages rijden vier uur in een stevig tempo en stoppen dan (volgens plan). Johannes rijdt in de Strada, de enige velomobiel in deze race, in een beheerst tempo. Johannes heeft een schema gemaakt hoe hij deze 24 uur gaat doorbrengen, en daar houdt hij zich aan.
We krijgen af en toe wat publiek. Sommigen beschouwen een deel van de baan als publiek bezit (route tussen wijken), maar gevaarlijke situaties hebben zich gelukkig niet voorgedaan. Ook een lid van OWC (Oldenzaalse Wielerclub) komt langs en blijkt een ligfietser te zijn geweest: Peter Groeneveld (uit de tijd dat er nog veel zelfbouw was). Hij rijdt naast een gravel bike ook met een zelf ontworpen carbon kickbike (step).

Tegen de avond wordt er nog meer eten, voor het ontbijt, door de catering gebracht. Er wordt getwijfeld of wij de nacht wel zouden overleven, en willen nog wel wat dekbedden en dekens langs brengen. Gelukkig hebben we toegestemd. De nacht is koud en de wind rukt aan onze tijdmetingstent, laat staan de rijders. Gerard gaat als eerste de auto in om even te slapen. Ik mag nu het eigenzinnige tijdmetingssysteem en de rijders bewaken. Af en toe mag ik een rare melding wegdrukken, het systeem wilde zelfs een update toepassen terwijl er geen enkel contact met internet is…
Af en toe bromt er een velomobiel voorbij, dan volgt de zoef van de tweewielers. Af en toe roep ik wat zodat de rijders weten dat wij er ook nog zijn, ingepakt in een slaapzak en dekens of dekbed. Jan probeert eerst buiten wat te slapen, maar een bui verhinderd dat en hij komt in de tijdmetingstent slapen. Ook ik mag een paar uur in de auto slapen zodat Gerard zich weer met de tijdmeting kan bemoeien. Zo wisselen wij elkaar af. Het publiek van vannacht zijn de konijnen en reeën die het terrein ook als publiek bezit beschouwen.

In de vroege morgen komt de zon ons verwarmen, de wind is even uitgeraasd. We beginnen weer wat te leven, terwijl Johannes weer eens bedaard langs komt. Ook onze ‘uitgewoonde fietser’ van gistermiddag, Alexander Kamminga komt, volkomen uitgerust, meedoen in de race, en gaat vlot van start en houdt het tempo hoog. Het team Hamburg is inmiddels gehalveerd vanwege kiespijn (zoiets komt bij voorkeur als alles gesloten is, het weekend dus), en twee van het team rijden terug om langs de tandarts te gaan.
De wind wakkert weer aan en de bewolking neemt weer toe. Af en toe is het wat vochtig.

Na 200 rondes geeft Jan er de brui aan, maar als hij de waardes ziet wil hij toch nog een aantal rondes rijden om een ander doel te halen (222 rondes), terwijl Johannes voorbij tuft (nu niet zo snel meer als zijn schema voorschrijft). Het gehalveerde team Hamburg en Alexander zoeven voorbij met hoge snelheid. Het duurt nog behoorlijk lang voordat de klok eindelijk twee uur slaat en de race door Gerard afgevlagd wordt. Dan moet iedereen die de 24 uur volgehouden hebben nog op het staatsieportret, oftewel de groepsfoto.

Nog een speciale vermelding voor Johannes. Hij is de enige die zowat constant de 24 uur heeft gereden met alleen pauzes om te eten en/of te drinken en toiletbezoek. Hulde!

En net als gisteren komt Olaf met zijn DF bij ons kijken. Dit evenement was toch in zijn buurt dus voelde hij zich verplicht om langs te komen: leuk en bedankt!

Dan moet alles opgeruimd worden. Tegen een uur of drie is zowat alles weg en nemen we afscheid van elkaar. We hebben, gelukkig, geen ongelukken gehad of het moet die kiespijn zijn geweest.
Ik ben vlot klaar met het vullen van de Mango want de tentspullen zijn er niet uit geweest.

En daar ga ik weer, licht zwabberend tegen de harde wind en de wegen tot in Duitsland voornamelijk stijgend (Wilsummerberg). In Emlichheim weiger ik, net zoals op de heenweg, gebruik te maken van het fietspad. Alle afritten van elk huis wordt voor de auto’s glad gemaakt (voor hen geen stoeprand) terwijl je als vlotte rijder steeds op het fietspad op en neer gaat. Ook zijn er veel parkeerplaatsen waar je steeds omheen moet. De automobilisten daar zijn gelukkig vriendelijk voor mij.
Het zal wel vanwege de doorwaakte nacht zijn geweest, maar ik heb het idee dat ik sommige stukken steeds opnieuw mag rijden. De dorpen onderweg lagen op de heenweg toch veel dichter bij elkaar?
Tegen acht uur ben ik eindelijk thuis. Heerlijke maar vermoeiende dagen en dan heb ik niet eens meegedaan met de race.

En dan zie ik de foto’s van de Oliebollentocht… Ach, daar had ik ook graag bij willen zijn.

Uitslagen:
Team Hamburg heeft 388 rondes gereden = 892,4 km, met snelheden van 47 tot 30 km/u.
Jan heeft 222 rondes gereden = 510,6 km, met snelheden van 33 tot 28 km/u.
Johannes, heeft 199 rondes gereden = 457,7 km, met snelheden van 27 tot 19 km/u.
Marvin heeft 145 rondes gereden = 333,5 km, met snelheden van 47 tot 31 km/u.
Philip heeft 124 rondes gereden = 285,2 km, met snelheden van 41 tot 32 km/u.
Folkert heeft 104 rondes gereden = 239,2 km, met snelheden van 48 tot 36 km/u.
Alexander heeft 46 rondes gereden = 105,8 km, met snelheden van 38 tot 34 km/u.
Ulrich heeft 45 rondes gereden = 103,5 km, met snelheden van 35 tot 30 km/u.
Olaf heeft 44 rondes gereden = 101,2 km, met snelheden van 34 tot 30 km/u.
Carsten heeft 31 rondes gereden = 71,3 km, met snelheden van 36 tot 33 km/u.
Rieke heeft 15 rondes gereden = 34,5 km, met snelheden van 25 tot 22 km/u.

De uitslagen via MyLaps.

Alle snelheidsgegevens bij benadering, en er zijn mogelijk uitleesfouten van de gegevens!

Foto’s:
Theo, uw redacteur van dit artikel.