Meer info over handbikers verschenen
Racen met handbikes is beschreven in de laatste vogelvrije fietser.
Verder is onlangs een grote hpv gebouwd, zie http://www.tue.nl/nieuws/index_bestanden/skelter.html voor meer info.
Verder is onlangs een grote hpv gebouwd, zie http://www.tue.nl/nieuws/index_bestanden/skelter.html voor meer info.
Handbiken is in ligfietsland een niet onbekende sport. Bij belangrijke wedstrijden zoals onlangs EK & CV 2002 zijn ook handbikers vertegenwoordigd. Verslagen van het racen en de rest van de handbike wereld zijn relatief onbekend. Volgend jaar wordt voor Cycle Vision ook een speciale commentator voor de handbikers uitgenodigd. Echter onlangs verscheen in het blad Vogelvrije Fietser van Fietsersbond ook al een stukje met leuke informatie.
Uit “De Vogelvrije Fietser” Meeting point, Wheelen en handbiken, door Monique Vaessen
meer informatie http://www.fietsersbond.nl/vogelvrije
De fiets is meer dan een handig vervoermiddel. Voor sommigen is het een levenssstijl. Sport- en revalidatiecentrum de Hoogstraat organiseerde voor de elfde keer een landelijke wheelers- en handbikerace. Handen aan de pedalen, knuisten op de wielen en racen maar.
Door de luidsprekers schalt feestmuziek. Er heeft zich redelijk wat publiek verzameld langs de route van de elfde Hoogstraatrace in het Wilhelminapark in Utrecht. Als het startschot klinkt, sprinten de fietsers weg. Het doet denken aan een eigentijdse zeepkistenrace, met rijders in gesponsorde sportkleding op hypermoderne drie- en vierwielers. De een ligt achterover, de ander zit voorovergebogen op zijn knieën. Het valt niet meteen op dat de meesten geen wielerkuiten hebben en een enkeling zelfs een of beide benen mist. Wat wel in het oog spring zijn de enorme bovenarmspieren.
De wheelerronden en handbikerace voor valide en invalide atleten wordt georganiseerd door het sport-, fitness-, en revalidatiecentrum de Hoogstraat. “We zijn begonnen met wheelers”, vertelt manager Abel ten Hoorn, “een wheeler is een driewielig kuipje waar je met je voeten onder je gevouwen zit. Met je handen beweeg je de wielen naast je voort. Het vereist een bepaalde techniek. Vijf, zes jaar geleden zijn de handbikers erbij gekomen en die hebben de overhand gekregen. . Logisch, bij handbiken ga je zitten en rijd je weg.” Handbiken is begin jaren negentig overgewaaid uit Amerika. Er zijn twee varianten. De aankoppelfiets, waarbij een extra wiel met ketting en “trappers”aan de rolstoel worden gekoppeld. Hiermee kun je je makkelijk en even snel als (voet)fietsers over grote afstanden verplaatsen. De handbike is als sportattribuut verder ontwikkeld tot vastframe handbike: een driewieler of vierwieler uit één stuk, puur voor het sporten bedoeld. Met de aankoppelfietsen kunnen snelheden van rond de dertig kilometer per uur worden gehaald. Bij de vastframe handbieks ligt de gemiddelde snelheid tien kilometer hoger. “Veel gehandicapten krijgen een handbike op sociale indicatie”, verteld Ten Hoorn. “Het vergroot de mobiliteit enorm. Sommigen gaan er zelfs mee op vakantie.””Daar komt Monique van der Vorst, de snelste vrouw in Visé-Maastricht-Visé”, klinkt het door de luidspreker. Vooraan knokken Kees van Breukelen en Harry van Hout om de eerste plaats. De laatste ronde. Van Hout gaat na zeventien rondjes als eerste over de streep: 20,4 kilometer in 35,1 minuten. Van der Vorst moet zes mannen voor laten gaan. Na een paar rondjes uitrijden stuurt ze naar de kant en zet haar bril en aërodynamische helm af. Dan valt op dat Europa’s snelste vrouwelijke handbiker nog opvallend jong is: zeventien om precies te zijn. Ze zit sinds haar dertiende in een rolstoel, maar was daarvoor al een fanatiek sporter. Tijdens haar revalidatie maakte ze kennis met het handbiken. Vorig jaar liet ze in een aankoppelfiets tijdens de gemende Hoogstraatrace alle vrouwen achter zich, dit keer presteerde ze hetzelfde in een vastframe.
Ze vindt het jammer dat er zo weinig vrouwelijke handbikers zijn: slechts zes in Nederland. Als regerend Europees kampioen is haar volgende doel het winnen van de wereldkampioenschappen in Zuid Duitsland. “En ooit de paralympics.” Er gaat geen dag voorbij zonder trainen: voor en na school en in de vakanties. Iedere woensdagavond rijdt ze met de twintigkoppige trainingsgroep van wielervereniging Ahoy. “We hebben een hechte band onderling en helpen elkaar tijdens de wedstrijden. Ik hoef minder vaak kop te nemen dan de mannen.”
Kees van Breukelen (47), werelduurrecordhouder handbiken, is al vijfentwintig jaar gefascineerd door de snelheid die je kunt bereiken door middel van handkracht. Hij begon twaalf jaar geleden met handbiken en heeft de sport naar Nederland gehaald. “Als gymnastiekleraar op een mytylschool en met veel vrienden met een handicap ben ik het als mijn eigen sport gaan beschouwen.” Tien jaar geleden switchte hij van het onderwijs naar het bedrijfsleven. Als wedstrijdsecretaris en oprichter van de Road racers club Nederland, de landelijke vereniging voor wheelers en handbikers, ziet hij het als zijn taak om het handbiken te promoten door zelf te blijven rijden. “We zijn nu bezig met de integratie binnend e Koninklijke Nederlandse Wieler Unie. Daar hoort handbiken thuis, niet bij atletiek zoals veel mensen denken.”
Zie ook:
Uit “De Vogelvrije Fietser” Meeting point, Wheelen en handbiken, door Monique Vaessen
meer informatie http://www.fietsersbond.nl/vogelvrije
De fiets is meer dan een handig vervoermiddel. Voor sommigen is het een levenssstijl. Sport- en revalidatiecentrum de Hoogstraat organiseerde voor de elfde keer een landelijke wheelers- en handbikerace. Handen aan de pedalen, knuisten op de wielen en racen maar.
Door de luidsprekers schalt feestmuziek. Er heeft zich redelijk wat publiek verzameld langs de route van de elfde Hoogstraatrace in het Wilhelminapark in Utrecht. Als het startschot klinkt, sprinten de fietsers weg. Het doet denken aan een eigentijdse zeepkistenrace, met rijders in gesponsorde sportkleding op hypermoderne drie- en vierwielers. De een ligt achterover, de ander zit voorovergebogen op zijn knieën. Het valt niet meteen op dat de meesten geen wielerkuiten hebben en een enkeling zelfs een of beide benen mist. Wat wel in het oog spring zijn de enorme bovenarmspieren.
De wheelerronden en handbikerace voor valide en invalide atleten wordt georganiseerd door het sport-, fitness-, en revalidatiecentrum de Hoogstraat. “We zijn begonnen met wheelers”, vertelt manager Abel ten Hoorn, “een wheeler is een driewielig kuipje waar je met je voeten onder je gevouwen zit. Met je handen beweeg je de wielen naast je voort. Het vereist een bepaalde techniek. Vijf, zes jaar geleden zijn de handbikers erbij gekomen en die hebben de overhand gekregen. . Logisch, bij handbiken ga je zitten en rijd je weg.” Handbiken is begin jaren negentig overgewaaid uit Amerika. Er zijn twee varianten. De aankoppelfiets, waarbij een extra wiel met ketting en “trappers”aan de rolstoel worden gekoppeld. Hiermee kun je je makkelijk en even snel als (voet)fietsers over grote afstanden verplaatsen. De handbike is als sportattribuut verder ontwikkeld tot vastframe handbike: een driewieler of vierwieler uit één stuk, puur voor het sporten bedoeld. Met de aankoppelfietsen kunnen snelheden van rond de dertig kilometer per uur worden gehaald. Bij de vastframe handbieks ligt de gemiddelde snelheid tien kilometer hoger. “Veel gehandicapten krijgen een handbike op sociale indicatie”, verteld Ten Hoorn. “Het vergroot de mobiliteit enorm. Sommigen gaan er zelfs mee op vakantie.””Daar komt Monique van der Vorst, de snelste vrouw in Visé-Maastricht-Visé”, klinkt het door de luidspreker. Vooraan knokken Kees van Breukelen en Harry van Hout om de eerste plaats. De laatste ronde. Van Hout gaat na zeventien rondjes als eerste over de streep: 20,4 kilometer in 35,1 minuten. Van der Vorst moet zes mannen voor laten gaan. Na een paar rondjes uitrijden stuurt ze naar de kant en zet haar bril en aërodynamische helm af. Dan valt op dat Europa’s snelste vrouwelijke handbiker nog opvallend jong is: zeventien om precies te zijn. Ze zit sinds haar dertiende in een rolstoel, maar was daarvoor al een fanatiek sporter. Tijdens haar revalidatie maakte ze kennis met het handbiken. Vorig jaar liet ze in een aankoppelfiets tijdens de gemende Hoogstraatrace alle vrouwen achter zich, dit keer presteerde ze hetzelfde in een vastframe.
Ze vindt het jammer dat er zo weinig vrouwelijke handbikers zijn: slechts zes in Nederland. Als regerend Europees kampioen is haar volgende doel het winnen van de wereldkampioenschappen in Zuid Duitsland. “En ooit de paralympics.” Er gaat geen dag voorbij zonder trainen: voor en na school en in de vakanties. Iedere woensdagavond rijdt ze met de twintigkoppige trainingsgroep van wielervereniging Ahoy. “We hebben een hechte band onderling en helpen elkaar tijdens de wedstrijden. Ik hoef minder vaak kop te nemen dan de mannen.”
Kees van Breukelen (47), werelduurrecordhouder handbiken, is al vijfentwintig jaar gefascineerd door de snelheid die je kunt bereiken door middel van handkracht. Hij begon twaalf jaar geleden met handbiken en heeft de sport naar Nederland gehaald. “Als gymnastiekleraar op een mytylschool en met veel vrienden met een handicap ben ik het als mijn eigen sport gaan beschouwen.” Tien jaar geleden switchte hij van het onderwijs naar het bedrijfsleven. Als wedstrijdsecretaris en oprichter van de Road racers club Nederland, de landelijke vereniging voor wheelers en handbikers, ziet hij het als zijn taak om het handbiken te promoten door zelf te blijven rijden. “We zijn nu bezig met de integratie binnend e Koninklijke Nederlandse Wieler Unie. Daar hoort handbiken thuis, niet bij atletiek zoals veel mensen denken.”
Zie ook:
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit bericht.
Als je een reactie op dit bericht wilt plaatsen, moet je eerst inloggen of registreren.
