Het gaat zoals altijd om persoonlijke voorkeuren. Gebruik, smaak, omgeving, het zijn allemaal factoren waarmee je rekening kunt houden. Een lijstje met vergelijking vonden we in deze blogpost. En gelukkig is de vergelijking ook als gebruikservaring in de accessoire rubriek van ligfiets.net gepost. Het is mooi dat er wat over te lezen valt, want de gebruikservaringen in de rubriek stroomlijnkappen is niet zo heel erg uitgebreid.

We vonden verder dit stuk:

De velomobielkap werd eerder aangeduid als racekap.Vanwege herkomst en toepassing.Voor het verkrijgen van optimale stroomlijn en hopelijk snelheidswinst (5-10%) bij wedstrijdgebruik. De gestroomlijnde velomobielen vragen nu eenmaal om verder doorvoeren van die stroomlijn onder bijzondere omstandigheden. De velomobielen van Nederlandse makelij zijn standaard niet ontworpen met een racekap.

Bij de windtunneltesten bij de TU-Delft van een schaalmodel van de Quest, bleek al snel dat er verbetering nodig was bij het uit de stroomlijn stekend hoofd. Achter het hoofd ontstond afremmende turbulentie. Dit werd opgevangen in de uiteindelijke productie VM.nl Quest maar ook Flevobike Versatile met een z.g. Smurfenmuts. Later werd de VM.nl Mango afgeleid van de Quest, die al weer een ander vorm muts mee kreeg. Nog weer later werd in de Strada nieuwe inzichten verwerkt. Ook daar dus weer een andere vorm muts. De Quest XS werd in alle dimensies kleiner dan de Quest, dus ook een andere vorm instapgat en de muts van met de kennis van de Strada.

Alle velomobielkappen die daar later op moesten passen zijn dus niet onderling uitwisselbaar. Dat is lastig voor het maken van mallen en drijft de ontwikkel en productiekosten enorm op. We hebben het hier voorlopig nog over een paar honderd klanten als doelgroep.
Die zijn dan ook weer verdeeld over verschillende velomobiel modellen. Daarbij zijn er op dit moment 3 kappen producenten in Nederland en 1 net over de grens in België die allemaal op dezelfde mini markt mikken. Dat wordt lastig kiezen als geïnteresseerde en potentiële koper van een koepeltje. Of toch niet?
De nieuwste (2012) ontwikkeling van kap door Velomobiel.nl (VM.nl) zelf laat ik even buiten beschouwing, omdat die alleen voor eigen gebruik is gemaakt. Een compromisloze racekap. Niet geschikt en absoluut onveilig voor gebruik op de openbare weg. De allereerste racekappen waren oorspronkelijk een ontwerp van VM.nl. Specifiek voor racedoeleinden ontworpen en gemaakt. De mal werd wel eens uitgeleend aan deze of gene die zelf iets wilde maken om mee te racen. Daar kwamen weer verschillende variaties op. De een beter gelukt dan de andere. Allemaal worstelde ze met geen zicht opzij en beslagen vizier.

Uiteindelijk kwamen daar 2 producenten uit die ieder op hun eigen manier een eigen mal ontwikkelde en daar in serie velomobielkappen mee gingen produceren en verkopen. In principe dus geen racekappen pur sang. Al zijn ze daar zeker wel voor te gebruiken. Ze moesten primair comfortabel en veilig in het verkeer worden.

Nog redelijk zwaar maar robuust, iets verbeterd zicht maar (nog) niet rondom. Stijf en scharnierbaar (2 mm dik) vizier.

Velomobielonderdelen.nl bouwde steeds meer verfijningen en verbeteringen in de kappen.
Pootjes om in elk gewenste stand van het vizier te fixeren. Verstijvingen in het zeer dunne flexibele Lexan vizier. Beter zicht naar boven. (stoplichten/borden!)
Zuignapjes om de kap vast te leggen op de neus van de velomobiel. Een mooi systeem van klittenband om de kap spanningsvrij vast te maken. Hij kan op dat punt ook niet meer lekken. Te veel fraaie details om op te noemen.
Eerst kwam er nog een prijsgunstige toerversie (niet erg succesvol) op de originele schuimkap van de Quest. Met Cyclevision 2011 werd de deelbare kap van VO.nl gepresenteerd.
Deze kan in een oogwenk volledig uit elkaar genomen worden en opgeborgen in de staart van de fiets indien hij niet nodig is. Of dit ook vaak gedaan wordt is mij niet bekend. Maar het is mogelijk en kan beslist handig zijn. Dit model is erg succesvol gebleken.

Er is lange tijd gezocht naar een simpelere en manier om een kap te produceren die prijsconcurrerend kan zijn.
Sinner produceerde de Mango velomobiel. De eerste Sinnerkappen waren daar ook voor bedoeld. In de praktijk bleek de kuiprand van de Quest en Mango identiek. De Sinnerkap past ook op de Quest al legt hij anders aan op de veel kleinere Quest muts. Dat vergrootte de afzetmarkt voor Sinner aanzienlijk. De aanloop- en productiekosten bleven gelijk. De kap kon ook aanzienlijk goedkoper blijven dan die van VO.nl.
Voor veel gebruikers van belang om een keuze te maken.

Een ander punt was ook dat de Sinnerkap al snel twee simpele gaten opzij kreeg ter hoogte van de oren. Het uitzicht rondom verbeterde hiermee enorm. Wat weer ten goede kwam aan de veiligheid voor gebruik op de weg. De gaten zijn gewoon open. Een groot deel van het jaar blijkt dit geen enkel bezwaar. Het wordt eerder als voordeel ervaren door de gebruikers. Contact met de 'buitenwereld' is erg prettig. Zowel sociaal als zicht er doorheen. Ondanks dat je 'opgeborgen' zit onder je kap kan je gewoon verstaanbaar praten met je omgeving. Je kan ook op gehoor en reuk contact met de buitenwereld houden.
Zelfs richting aangeven of zwaaien met je hand is mogelijk door die gaten. Ze hebben onder race-omstandigheden wel meer luchtweerstand uiteraard, maar daar worden vele simpele oplossingen voor gevonden met inzet- of voorzetraampjes. Al dan niet tijdelijk.

Ook bij snijdend koude zijwind bij winterdag worden die gaten tijdelijk gedicht door velen. Over het algemeen worden ze toch open geprefereerd voor de frisse lucht en contact met buiten. De dikte van het vizier is ook vrij snel teruggebracht naar 5 mm. Het scharniersysteem stroever met simpele rubbertjes, zodat deze in elke stand blijft staan.
Het is overigens een fabel dat de twee stijlen bij een Sinnerkap in het zicht hinderlijk en gevaarlijk zijn. Evenals de pootjes van de kap van VO.nl. De samenwerking tussen ogen en hersenen is dusdanig dat deze blinde plek wordt 'weggefilterd'. Ongeveer als het montuur van een bril. Daar let je ook niet constant op, ook al zit het in je zicht.
Je zicht is overigens wat anders dan je kijklijn. Bovendien kijken je met twee ogen dus 1 oog ziet altijd
iets wel, wat voor de andere verborgen blijft achter die stijl of pootje. Samen is dat beeld compleet
zonder 'obstakel' van een stijl/of pootje. Anders zou autorijden per direct verboden moeten worden.
Veel te gevaarlijk! Wel 6 of meer brede stijlen die het zicht ontneemt…..(!) De Sinnerkap heeft er
maar twee, dus veel veiliger ;-)

Het maakt de Sinnerkap in elk geval robuuster. Wat overigens niet automatisch betekend dat de VO.nl kap slap is. Zeker niet. Enigszins meegevend bij sterke zijwind is meer het woord. Niet slap. Niks om zorgen over te maken. De vaste race ik vergelijkbaar stijf met de Sinner.
Voor alle velomobielkappen is het sterk aan te bevelen om twee spiegels te gebruiken. Eventueel aangevuld met een kleine dode hoek spiegel. Twee keer kijken op gevaarlijke punten moet een tweede natuur worden.
Nu is een direct (prijs)vergelijk tussen de twee producenten erg moeilijk. Veel van die prijs wordt bepaald door het gebruikte materiaal. De Sinner kent niet veel varianten in model. De VO.nl kap kent eindeloos veel variaties en modellen. Hij is hierdoor ook erg bewerkelijk in productie. Dat vind je terug in de hogere prijs. De Sinner is kwalitatief zeker niet de mindere, maar de VO.nl kap zit vol met slimme en praktische details die uiteindelijk ook betaald moet worden. Dat maakt de keus er niet simpeler op.
Nog een verschil voor wie dat van belang acht is dat de Sinner van binnen hetzelfde onbelemmerd zicht naar beneden in de kuip blijft geven als bij het open rijden. Ook qua lichtval. Bij de VO.nl kap zit dat ergens tussen open rijden en met de originele schuimkraag in. Er is duidelijk minder zicht op het dashboard dan bij de Sinner. Wederom bij raceomstandigheden geen bezwaar en een zeker voordeel door de kleiner gebleven en aërodynamische 'helm'. Bij later modellen van VO.nl lijkt dit uitzicht te zijn verbeterd. Daar heb ik geen ervaring mee (2012).

Op snelheidswinst zal die meestal in het voordeel van de VO.nl kap uitvallen. Deze sluit ook bewust vlak aan op de kuiprand zonder overgang. Het aërodynamisch voordeel (en laag gewicht) voor een kap weegt bij VO.nl zwaarder dan bij Sinner. De Sinner ligt met een kap beschermende strip rondom wat hoger. Wat verstoring van de luchtstroom geeft onder extreme (race) omstandigheden. Ook de aansluiting, of beter de opening, op de muts van de Quest bij de Sinner is waarschijnlijk niet optimaal voor een vloeiende stroomlijn. De Sinner is immers primair ontworpen voor de Mango. De VO.nl kap voor de Quest. Nu is die opening in de praktijk niet direct ongunstig. Echter als je de extra ruimte boven je hoofd niet benut is het overkill. Alleen VO.nl geeft de keus voor een lager dus wederom aërodynamisch nog gunstiger model op maat.

Beide producenten hebben een volledig nieuw model ontworpen op basis van hun eigen bovengenoemde kenmerken voor de Quest XS. Dus ook die groep groeiende rijders kan onder de kap rijden als ze dat willen.

Sinds 2013 is er een nieuwe kappenmaker bijgekomen. Aanvankelijk leek het een ordinaire kopie van bedenkelijke kwaliteit te zijn van de Sinnerkap. De Sinnerkap heeft wel degelijk als voorbeeld gediend voor en maken van nieuwe eigen mal. Er rusten immers geen aangevraagde copyrights op de kappen. Feitelijk zijn alle kappen afgeleid van het eerste ontwerp van Velomobiel.nl. Zelfs de Quest mag iedereen namaken als je dat zou kunnen en willen. Het ontwerp is niet beschermd. Dat is te kostbaar bij deze aantallen van productie. Niemand is gebaat bij de moeite en extra kosten. Bovendien is met een kleine variatie in het ontwerp de Copyrights makkelijk te omzeilen.
De velomobielkappen van VeKaTex lijken dus sterk op die van Sinner met de kenmerken gaten bij de oren. Ook het viziertype komt sterk overeen. De afwerking is alleszins redelijk. Wit gespoten aan de binnenkant is standaard. Wat een ruimtelijk en licht gevoel geeft. Dat maakt hem ook gladder. Glasvezels rondje je hoofd wil je niet aan openhalen.
De meeste Sinnerkappen zijn van Carbon gemaakt. De VeKaTex kappen zijn van het veel goedkoper te produceren polyester. Iets dikker en voelbaar zwaarder dus. Simpel te repareren en vooral de prijs zal vele potentiële klanten over de streep trekken.
Als je geen dagelijks fervente kaprijder bent. Geen interesse hebt om te racen. Toch af en toe verlegen zit om enige slecht weer bescherming voor niet te veel geld? Het geeft in elk geval meer bescherming dan het populaire Flevobikedakje, welke volledig open is opzij en geen gesloten vizier heeft. Werkt uitstekend op een Versatile/ Orca, maar duidelijk veel minder op een Quest. Het past, maar is er niet voor ontworpen.

Eigenlijk zou de vraag moeten zijn: Waarom wil je met een velomobielkap rijden? Wat is je motivatie? Is die sterk genoeg? Ben je bereid concessies te doen voor soms wat extra comfort of snelheid? Om die vragen te beantwoorden is het alleen zinvol wat algemene zaken te benoemen.
Een koude vergelijking van feiten en feitjes. Al snel zal het overbrengen van indrukken worden. Hopelijk niet te eenzijdig persoonlijk getint. Keuze voor en rijden met een velomobielkap is namelijk zeer persoonlijk. Ieder moet voor zichzelf uitmaken waarom er een kap moet komen en welke voorwaarde en eigenschappen JIJ belangrijk vindt bij die kap.
Niemand anders kan dat voor jou uitmaken. Als je mede velomobielclubgenoten of vrienden voor merk A kiezen en er laaiend enthousiast over zijn, wil dat absoluut niet zeggen dat jij ook voor merk A moet kiezen of überhaupt aan een kap moet.

Moeten moet er niks. Jij beslist. Niemands keuze is bindend of zaligmakend. Bedenk dat bijvoorbeeld een skihelm met oorstukjes+skibril+mondbuff in combinatie met de originele schuimdek ook afdoende bescherming geeft tegen extreme weersinvloeden.
Eventueel nog een packtowl rond de nek tegen tocht en inlekken. Een velomobielkap biedt niet veel meer bescherming. Alleen anders.

Een velomobielkap is beslist niet zaligmakend. Hij kent ook veel hinderlijke nadelen. Meer dan toegegeven wordt. Alleen iedereen ervaart het weer anders. Niet altijd als hinderlijk of nadeel. Ook niet tegen beter weten in. Sommige dingen accepteer je gewoon na verloop van tijd in gebruik, of vind je er een oplossing voor. In het begin en net voor de aanschaf van de kap een zwaar punt van overweging. Eenmaal in gebruik kan het wel eens allemaal voor jou meevallen. Bij een ander juist voldoende reden de kap weer van de hand te doen of juist een ander model te kiezen. Hou dat in het achterhoofd. Een proefrit zal dat niet aan het licht brengen of je voldoende inzicht geven. Een langdurige proeftijd met een kap moet dat eigenlijk uitwijzen. Dan ook nog onder de juiste omstandigheden.
Bij 27 graden in de zomer proefrijden in de weidse polder rond Dronten overdag geeft je een ander beeld van de kap dan bij winterdag in het donker met vorst om 7 uur in de ochtend door een stad vol forensenverkeer. Dat laatste is meer waarschijnlijk de omstandigheid dat je de kap gaat gebruiken. Kan je daarbij happy voelen onder een kap?
Bedenk ook dat je een kap altijd meesleept. Ook de deelbare kap van VO.nl.

In de vrieskou op een voorjaarsochtend naar het werk en 's middags kan het zo maar 20 graden warmer zijn. Zit je daar te sudderen onder je benauwde kap. Niks lekker met je hoofd in een heerlijk voorjaarszonnetje genieten. Nu kent velomobiel rijden dat nadeel van nature al ten opzichte van een open ligger. Met de kap erbij is dat gevoel voor vele nog erger. Accepteren en doorgaan met ademhalen. Of toch maar geen kap?
Ook een vaste, niet deelbare kap geeft soms keuzestress. Een mooie lange reis of vakantietocht. Neem je die kap nu wel of niet mee de hele tijd? Als het regent lach je iedereen uit met je kap en heb je er absoluut gemak van. Wat nu als de Zon al die tijd blijft schijnen…..? Dan is het een hinderlijk blok aan het been.

De praktijk is voor de fanatieke kaprijder wat minder problematisch als hierboven geschetst. Het "kapseizoen" blijkt verrassend lang. Zeker 3/4 van het jaar is het mogelijk met een kap te fietsen. Als je er van houdt tenminste. Alleen bij zeer heet weer is nog wel te doen onder een kap, maar als je de keus hebt laat je hem natuurlijk thuis. Waarschijnlijk kies je dan toch al voor een open ligger of een dag vrijaf op het strand of terrasje.

Tenzij er prijzen te winnen zijn of je niet te ver achter wilt raken bij de concurrentie in een race. Al kan soms zonder kap racen toch voordelig blijken. Bochtig parkoers, relatief lage snelheden of juist langdurig en hoge temperatuur. Dan gaan ook bij de getrainde racer de prestaties achteruit onder een warme benauwde kap. Dat weegt niet op tegen de stroomlijn voordelen van de kap.
Verder is het vooral wennen en je aanpassen. Geef het tijd. Vaak is een korte broek de keus. Dun of zelf helemaal geen shirt (niemand ziet je!) Ja, je krijgt het warm. Al valt het best wel mee. Het is meer de warme vochtige uitgeademde lucht van jezelf waar je last van hebt. Je zweet waait niet weg en blijft oncomfortabel op de huid liggen.

Meer een state of mind eigenlijk. Al geef ik toe dat niet iedereen daartoe bereid is. De comfortzone is voor iedereen anders. Waar de een zich lekker in warmte wentelt en elke vorm van wind als hinderlijke tocht ervaart, zal de ander liever met zijn neus in wind blijven tot hij blauw wordt van de kou. Zelfs een helm of petje wordt als benauwd ervaren.
Evenals de schuimkap. Koude wind in het gezicht van net boven nul graden merk je na een paar kilometer niet meer. Tocht en slecht zicht door je vizier blijft altijd irriteren.
Toch is het uit het directe hete zonlicht rijden ook wel plezierig onder een kap. Zolang je blijft rollen met het vizier op een kier is er voldoende verkoeling. Je lijkt weg te drijven op je zweet toch is dit maar deels waar. Je zweet nauwelijks meer als anders, mogelijk zelfs minder. Het gebrek aan langsstromende lucht en verdamping in de zon geeft je dat benauwde gevoel. In de praktijk drink ik veel minder water in de hitte onder een velomobielkap dan op een open ligger in de zon bij gelijke inspanning. Je vochtverlies is veel groter.
Bovendien werkt het dakje van een kap als zonnewering op de ogen. Ook wel prettig vaak. Daar is de Sinner iets in het voordeel als je dat zo wilt zien. Zonnebrand is ook veel minder aan de orde voor wie daar gevoelig voor is.
Een ander nadeel is het lawaai. Op zich hoeft een kap zelf niet veel lawaai te produceren.
Alle kapleveranciers doen er alles aan om elk rammeltje tegen te gaan met rubbertjes en dergelijke. Ook gegier van wind onder extreme omstandigheden is moeilijk te voorkomen. Op zo'n moment zal het gebulder van wind op de oren in de buitenlucht ook niet meer onschadelijk zijn.
Het zit hem meer in het weerkaatsen en versterken van geluiden uit de fiets. Juist ook het uitblijven van wind in de oren maakt het stiller zodat je juist nu pas hoort hoeveel lawaai je fiets eigenlijk maakt.
Er kan iets los liggen te rammelen of schuren. Misschien toch iets versleten of een lawaaiige kettingloop. Nodig is het allemaal niet. Een velomobiel in goede staat en onderhoud maakt niet veel geluid.
Sommige mensen vinden het prettig onder de kap een radio of iets dergelijks aan te hebben. Dat kan zonder dat de volume knop op oorverdovend staat. Zelfs met oordopjes kan het volume nog omlaag onder een kap. Ook het windgeruis op die dopjes is weg met een velomobielkap.
‘Oorwarmers’ of op de oren liggende koptelefoon dragen is ook mogelijk onder een kap. Veiliger voor waarnemen van omgevingsgeluiden en je loopt minder risico op gehoorbeschadiging dan bij oordopjes in de gehoorgang.
Carbon velomobielen zijn uiterst stijf in constructie, maar resoneren ook meer. Zo'n fiets is van zichzelf ook al meer een klankkast. Er worden hiervoor met of zonder kap vaak geluiddempende maatregelen genomen. Inwendig beplakken geluiddempend materiaal. Dit kan ook in de kap zelf gedaan worden. Het is maar net hoe nodig het is en of je het belangrijk vindt. Stoor jij je eraan of niet? Feit is wel dat in de kap het geluidsniveau gemeten wordt tussen 90-100 dB. Het wordt ervaren als stil maar na 2-4 uur fietsen kan dit wel degelijk leiden tot blijvende gehoorschade! Bedenk dat het rijden zonder kap niet veel anders zal zijn. Alleen wordt windgeruis minder als hinderlijk ervaren. Een correcte geluidsmeting zal niet meevallen bij een hoofd dat uitsteekt buiten de stroomlijn in de wind bij 35 km/u of meer. Daar zijn bij mijn weten geen betrouwbare meetgegevens van bekend.

Het dagelijks en jaarrond forensen gebeurd meestal op weerkundig de meest ongunstigste tijdstippen. Duisternis, koude, grondmist, fijne neerslag zorgen voor ondoorzichtige aanslag zowel aan de binnen als buitenkant van het vizier. Alle middelen zullen op een gegeven moment falen. Met het vizier op een kier rijden is nog goed te doen, al moet de snelheid er veiligheidshalve wel uit. Het vizier van VO.nl biedt de meeste verstel mogelijkheden. Maar dat kan ook zelf op een Sinner/Vekatexkap gemaakt worden.

Erger, maar gelukkig niet vaak voorkomend, is een vizier dat beslagen EN bevroren raakt. Daar is ook niks aan te toen, net als alle mist en condens. Extra lastig is rijden met het vizier op een kier in de vrieskou. Dan moeten de blote huid delen in het gezicht bedekt worden om bevriezing te voorkomen. Dan moeten er ook dikkere kleren bij aangetrokken worden. (Moet je die wel bij je hebben…) Zelfs handschoenen aan onder de kap is onvermijdelijk. Maar dat zijn toch wel uitzonderlijke omstandigheden.
Het grootste voordeel vind ik persoonlijk de vrij constante factor van gelijkmatige gevoelstemperatuur
onder de koepel. Buiten warm of koud? Boeit niet. Welke kleding? Zo weinig mogelijk. Bijna altijd.
-Ander voordeel is het versterken van de eigenschap van een velomobiel. De wind ongevoeligheid.
Waar de wind ook vandaan komt, je merkt er nauwelijks iets van. Je kruissnelheid kan je vrijwel altijd halen en behouden. Ook de lage vermogensvraag van een velomobiel zet ik graag om in relatief lage snelheid en weinig inspanning over lange tijd en afstand. De kap erbij maakt het trappen alleen maar lichter en ook het welzijnsgevoel
verhoogt. Wat er ook om je heen gebeurt of naar beneden valt, jij zit lekker in je cocon.
-Ook bij lage snelheid (25 km/u) en wind tegen maakt de kap verschil. De windsnelheid kan zo maar langsstromen met 70-90 km/uur bij windkracht 4-5 bfrt (eigen snelheid+
wind tegen). Dus de extra aërodynamische maatregel van een kap is beslist een voordeel. Dus ook voor kalme rijders.
-Snelle afdalingen worden een veiliger genot. Geen geruk en gepluk aan je hoofd. Geen tranende ogen meer. Als bonus zeker 10% toegenomen afdaalsnelheid.
-De ontspannen zit omdat je niet wind en regen uit je ogen moet houden, maakt ook dat je beter en plezieriger rond trapt. Maar misschien is dat meer de Zen van het fietsen, wat mogelijk niet iedereen zal aanspreken of gevoelig voor is. Je komt sneller in je Flow. Je benen doen het werk, de rest ontspant zich en verspild geen energie.
-Een ander voordeel is dat je fiets makkelijk en stevig afgesloten kan worden. Ergens parkeren of tijdens een regenbui, de kap ligt er snel op en beschermt je spulletjes tegen kijkers of nattigheid.
-Een nadeel waar rekening mee gehouden moet worden is de toegenomen zijwind gevoeligheid.
Niet iedereen is overtuigd van de werking van de stormstrippen, mijn ervaring is dat de handelbaarheid van de fiets met stormstrip sterk is verbeterd tussen windkracht 5-7. Bewijs van de werking kan ik niet geven. Het is simpelweg voelbaar dat het werkt.
De QXs is zowiezo minder zijwindgevoelig. Ook met kap nog acceptabel te rijden met zijwind.

Tot besluit nog wat ik in het begin aanhaalde. De gebruiker van een kap is ook vaak het doelwit. Niet zonder reden soms. Als veelfietser, ligfietser of velomobilist is het vrij gebruikelijk dat je de aandacht trekt. Soms negatief maar meestal positief bedoeld. Laten we het maar op het laatste houden.
Rijden met een velomobielkap maakt je voor de buitenstaander helemaal 'n Alien. Maar ook binnen de ligfietswereld hangt iets in de lucht van onbegrip en afstoting. Zelfs onder velomobilisten onderling.
Velomobielen lijken ook bij ligfietsers tot een soort bovenklasse gebombardeerd te zijn.
Vaak geworden door de algemene mening en vooroordelen van niet-velomobilisten of ervaringsdeskundigen.
Niet door de velomobilisten zelf. Al zijn er best wel uitzonderingen die de vooroordelen bevestigen in gedrag en uitlatingen. Soms niet eens bewust als zodanig bedoeld. Iedereen is nu eenmaal trots op zijn eigen fiets zonder denigrerend te willen zijn.
Het gebruik van een kap heeft helaas een soort sociale afstoting. Daar kan het makkelijk aanleiding toe geven in elk geval. Daar zijn alle partijen schuldig aan. Soms accepteert men simpelweg geen velomobilist in een groep open ligfietsers. Zeker bij een groter aantal werkt het enigszins intimiderend. De velomobilist ziet het probleem niet en gaat er simpelweg aan voorbij, zonder een poging te ondernemen tot verzoening of aanpassen in gedrag. (meer op de achtergrond treden in een groep, minder opscheppen en
showen met de prestaties van zijn fiets, juist contact zoeken met andere rijders).
Een kap sluit af in een groep. Niet alleen optisch maar ook sociaal. Communicatie is slechter of valt volledig stil. Bij in groepsverband rijden moet je per keer afwegen of je met een kap op gaat rijden of niet. Je rijdt immers voor de gezelligheid in een groep toch? Dan moet je de lijntjes open houden en uit solidariteit meelijden in kou, regen of wind. Fiets je een lange afstand met je vaste fietsmaten die misschien ook wel een velomobiel+kap hebben dan is de keus minder evident.
Het is aan jou wat je er van maakt en waar je voor kiest.
Laten we het gezellig houden met z’n allen. Ook of je een kap moet hebben en welke is aan jou en niemand anders.
Er is in elk geval genoeg keuze en in elke prijsklasse. Dat is alvast een mooie ontwikkeling.