Battle Mountain 2014: anyway the wind blows

Teagan Patterson, een jonge vrouw uit Battle Mountain zelf, weet zich te kwalificeren in de Beluga van Larry Lem. Het is mooi dat iemand uit het dorp meedoet met de races. Ze hoopt volgend jaar een eigen fiets te hebben. Wat Patterson doet is bijzonder, ze heeft tot maandag nog nooit in een gestroomlijnde fiets gereden. Toch haalt ze de eerste dag dat ze rijdt een snelheid van 67,6 km/h. Bijzonder is ook Orin Peters die in zijn velomobiel waarin hij dagelijks rijdt 60,13 km/h weet te halen. De derde die zich kwalificeert is Jan-Marcel van Dijken met de Cygnus. Na een slecht begin, hij valt weer bij de start, komt hij uiteindelijk wel goed weg. Bovendien rijdt hij een uitstekende tijd, 103,4 km/h met legal wind. Hij is ook de enige die legal wind heeft. Na de kwalificaties is de wind weer toegenomen en alle teams besluiten niet te starten voor de recordpogingen zelf.

Voor Christien Veelenturf van het Human Power Team Delft en Amsterdam (HPT) is dat een bittere pil. Ze heeft de avond daarvoor ook al niet kunnen rijden, omdat het team Rik Houwers op haar plaats heeft laten rijden. Voor de avond staat ze opnieuw ingepland. Maar nog voor het team op pad gaat wordt al besloten haar niet te laten starten. Er waait een sterke wind in Battle Mountain en de verwachting is dat die niet gaat liggen. Veelenturf incasseert de tegenslag opnieuw, veiligheid gaat voor en ze kan op woensdagochtend weer starten, het is duidelijk te merken dat ze er niet heel gelukkig mee is. Zo komt Veelenturf niet aan haar kilometers, die je wel moet hebben om de fiets goed te kunnen besturen en een record te rijden.

Voor de teams naar de avondraces gaan is er op dinsdag eerst weer de traditionele show and shine. Scholieren van de high school in Battle Mountain komen dan naar het civic center waar alle fietsen zijn opgesteld. De kinderen bewonderen de fietsen en de fietsers, er worden veel handtekeningen gevraagd en in een enkele fiets mag zelfs gezeten worden. Hun geluk kan niet op. De teams zelf nemen ook de mogelijk te baat en gaan bij de concurrentie kijken. Nu is er tijd voor, de rest van de week zijn de teams vooral met hun eigen fietsen bezig. Dat blijft alsmaar doorgaan. Ook de studenten van het HPT zijn hard aan het werk. Er wordt weer geschuurd en geplamuurd. Als de fiets bijna weer klaar is en de bovenkap even te drogen wordt gelegd, gaat de wind weer aan de haal. De kap wordt over de parkeerplaats geblazen en opnieuw moet het team aan de slag.

Ze zijn wel op tijd klaar voor de avondruns. De wind is nog steeds niet gaan liggen. De vraag is of Rik Houwers nog wel gaat rijden. Opvallend is dat bij de tijdmeting af en toe de wind gaat liggen. Maar niet als er gefietst wordt. Toch gaan de meeste teams gewoon van start. Voor Toronto loopt de run minder goed af. Zo’n vijfhonderd meter voor de tijdmeting blaast de wind de stroomlijnkap van het voorwiel opzij, waardoor die tegen de band komt. Calvin krijgt een lekke band en schiet met hoge snelheid van de weg. Zelf mankeert hij niets, de Eta is echter flink beschadigd en het wordt weer nachtwerk voor de Canadezen.

Door de wind worden er geen toptijden gereden. Toch zijn de snelheden van Barbara Buatois, Ellen van Vugt en Jan-Marcel van Dijken heel behoorlijk, zij rijden alledrie rond de 100 km/h. Damjan Zubovnik haalt net als gisteren geen hoge snelheid. Na een sterke kwalificatie lijkt hij niet in zijn ritme te komen. Rik Houwers gaat als laatste van start, die uiterst rommelig verloopt. Houwers houdt zich in en rijdt met 80,95 km/h uur door de tijdmeting, ruim anderhalf keer langzamer dan de dag daarvoor. Bij terugkomst wordt er een pittig gesprek gevoerd bij het team. Iedereen moet weer even op scherp gezet worden. Er is nog genoeg tijd voor een record, alleen de tijd gaat vaak sneller voorbij dan je zou willen.

Foto's van het HPT op de tweede racedag.

Foto's van de WHPSC

Bij HPT Delft: Battle Mountain: De tweede racedag

Bij Cygnus: Team Delft heeft ons ge-Mats-t