Roeifiets- step- en ligfietswedstrijd Zwolle

Zaterdag moest ik nog werken. Daarna even snel naar huis en nog wat klusjes doen om Marloes en de beesten verzorgt achter te laten. Dan wat spulletjes bij elkaar gezocht en om 16:00 uur kon ik koers naar Zwolle zetten.
De rit ging zeer voorspoedig. Al rond 18:00 uur reed ik de tuin op de Rijnlaan binnen.
Precies op tijd voor een lekker soepje die gebrouwen was door Marjolein met ingrediënten uit de tuin van Paulus zijn broer.
Daarna collectief de hoofdmaaltijd klaar gemaakt en met smaak opgepeuzeld.
We waren allen aangewezen als vrijwilliger, dus handen uit de mouwen en spulletjes klaarmaken voor morgen.
Daarna konden we pas de voeten op tafel leggen en onder het genot van een wijntje of biertje onderuitzakken en natafelen.
Paulus maakt gebruik van de vingers van Marjolein om zijn nek en schouders wat te ontspannen. Zo'n dag organiseren gaat niet in je koude kleren zitten. Dus een welverdiende massage.

De volgende ochtend kon ieder na een goede nachtrust weer aan slag. Een ontbijtje met vers gebakken brood, croissantjes en een gekookt eitje werd klaar gemaakt en opgegeten. Na de vaat en het nodige opruimwerk, moesten we weer aantreden om een roeifiets bedrijfsklaar te maken. De fietsersbondbakfiets moest wat opgekrikt worden. Daarna wachten op de fietsreparatiebus waar een enorme vracht aan spullen in geladen moest worden.
Daarna gingen we eindelijk gezamenlijk richting startplek in de Stadshagen.

Bij aankomst bleken al stalletjes opgezet en diverse mensen druk bezig met voorbereidingen.
Opvallend was dat buurtbewoners meehielpen en activiteiten ontplooiden. (verkoop van heerlijke warme appelkruimeltaart voor het goede doel)
De Steppers waren ook al aanwezig met professionele tenten, reclame materiaal en een podium voor de prijsuitreiking.
Gerard was al volop aan de gang met de tijdregistratie. Kortom, gezellige bedrijvigheid.
De leuke locatie, de standjes, een speeltuintje, de vele kinderen. De sfeer was van het begin af gezet.
De steppers, ligfietsers, roeifietsers druppelde al vlot binnen. Daar kwam de stoet met voorop de DuoQuest ook aan.
Nu de Wethouder nog en het feest kon beginnen.

Marjolein en ik gingen eerst maar eens even het parcours verkennen. Maarten ging ook mee maar de verkenningstocht ging toch wat snel soms. Een prachtige baan met mooie lange stukken. Slechts een vervelend bochtje met een drempel en fietssluis ernaast vol met gaten. Daarna een stuk wind mee in de hoogste versnelling en vervolgens rechtsaf de dijk op. Mooi uitzicht op een kunstzinnige brug en....tja daarna weer de dijk af. Maar waar?
Een brul van Maarten riep ons tot de orde. We waren de afslag voorbij gereden. Oeps, dat was wat onduidelijk. Dat zou later tijdens de race ook blijken. Er stond toen een verkeersregelaar, er stonden hekken, maar waar je precies de dijk af moest was elke keer een gok zodat de ideale lijn nooit goed genomen kon worden. Maakt niet uit. Ik weet ook niet wat wel het beste was geweest.
Vlot opschakelen en aanzetten om maximaal gebruik te maken van de helling en vervolgens het riet omzoomde pad met reuze snelheid volle kracht door blazen. Dan was het kunst die snelheid zo lang mogelijk vast te houden. Langzamere deelnemers, fotografen, smalle chicanes en de startstreep flitsen voorbij. Daarna vastklemmen, kiezen op elkaar en een 3 wielen los lancering op een verkeersdrempel. Joeghee!!
Vijftig meter verder nog een, Hoppa! Hopelijk weer op drie wielen landen in rechte lijn en inmiddels voldoende gang verloren om zonder te remmen de bocht erna te nemen. Yes, dat was leuk, Nog een keer.

Het aanvankelijk zonnig en licht windje werd wat dreigender en de wind trok vlagerig aan.
Uiteindelijk kon het niet uitblijven. Er viel een buitje. De buitjes werden buien. De wind werd soms hevig tijdens zo'n bui en de temperatuur daalde dan flink. Wat was ik blij met mijn keuze om met de BrandweerQuest te gaan en niet met de roeiert.
Ja, ik geef het toe, ik ben echt een watje.

Er werd verwoed poging gedaan de gestalde fietsen voor de show af te dekken met een reuze oranje zeil. Het was de bedoeling dat de DuoQuest met daarin de wethouder en Ymte deze zou wegslepen ter opening van de 'week van de vooruitgang'.
Het gebruikelijke praatje ging bij iedereen het ene oor in en het andere oor uit. Het wegtrekken van het zeil duurde maar 1 meter en toen liet het touw al los. Daar ging de wethouder het parcours op om een rondje te maken.
De ligfietsers maakte zich klaar voor de start. Als de wethouder weer in zicht kwam zouden wij vertrekken.
Toen brak er een hevige bui los. Er werd gesmeekt om te starten door de open liggers. Het was nat en koud met die wind.
Ik zat heerlijk te stomen in mijn bakkie onder de schuimkraag en met mijn waterdichte geduckte smakmuts met ruime klep zodat er geen regen in mijn gezicht kan komen.

Ymte leverde de wethouder ongeschonden af en wij konden vertrekken.
Ik had een start positie redelijk vooraan. Ik verwachte niets van mijn deelname. Uitrijden zonder kleerscheuren was mijn doel.
Mijn Joker had ik op Stefan gezet. Aanstormend talent die eigenlijk een nieuwe 26 inch Quest moet hebben.
Eerst maar kalm aan opgang komen zonder zuurstof schuld. Rustig door de versnellingen heen. Het eerste stuk is toch tegen de wind in en we moeten nog een uur. Marjolein zat in mijn buurt. Eerst daar maar eens aanpikken. In haar zog was het makkelijk fietsen. Te makkelijk. Toen de twee race tandems volgen. Dat ging ook best. Geen prikkende beentjes nog. Geen hartkloppingen, geen ademnood. Hoe hard gaan we nu? 38 km/uur al! Dat gaat lekker!
Daar zie ik Peter Haan op doemen. Dan die maar eens in het vizier nemen. Hé dat valt tegen. Die schiet niet op. Jos komt er ook al aanstormen. Die zet de sokken er pas goed in. Peter volgt maar even en lost. Ik vraag nog wat er aan scheelt. Hij kan het niet aangeven. Ik tracht Jos te volgen. Dat kan ik, maar hij heeft echt besloten te gaan racen. Vlak voor de dijk laat ik hem gaan. De eerste ronde is nog niet eens gereden en ik ga nu al dik over 45 km/uur. Ik weet niet of ik dat ga trekken een uur lang. Ondanks dat ik me goed voel en de beentje makkelijk rondgaan, laat ik me terugvallen tot maximaal 41 km/u de hele race.
Ik heb er echt zin in en vermaak me uitstekend. Alleen de bocht bij de fietsdrempel kan ik niet met goed fatsoen nemen, wat ik ook probeer. Ik heb geen zin hier om te gaan of weg te glijden.
Halverwege de race wordt het toch wat warm onder de schuimkraag. De zon schijnt inmiddels weer en heeft nog steeds kracht. Ik zweet enorm en mijn handen worden glad. Er zit steeds zand op mijn drinkfles wat vermengd met zweet de grip op de gripshift niet ten goede komt. Er zit ook nog wat kettingsmeer op van de 10000 beurt afgelopen vrijdag.
Twee ronden blijf ik noodgedwongen in de 3 na hoogste versnelling rijden. Dat is niet bevorderlijk voor het gemiddelde.
Ik overweeg de kraag af te werpen bij de finishstreep. Daar doemen weer donkere wolken op in de verte. Toch maar even uitstellen.....
De volgende klaterbui met hevige windrukken rukte met helm en kraag er bijna af. Met één hand aan mijn helm en snel de kraag goed vast maken ging ik afgekoeld weer vol in de eindfase van de strijd. Ik kon weer plankgas geven.
Ik begon inmiddels vele rijders in te halen en te dubbelen. Soms zelfs twee keer. Helaas ging dat op wat moeilijke plekken zodat ik gedwongen was in te houden tot ik er langs kon.
Wat ging het heerlijk! Op het einde begon ik euforisch te worden. Wat een overwinning op mijzelf. Eindelijk een wedstrijd zonder hart- en ademhalingsproblemen. Ik had mijzelf beloofd in training te gaan voor de 7 heuvelentocht in november als deze wedstrijd goed zou aflopen. Even leek het erop dat ik nooit meer zou hardlopen.
Plotseling werd ik afgevlagd door Paulus. De laatste ronde had ik gemist kennelijk.
Stefan kwam vloekend voorbij. Hij had een lekke band gehad. Zijn voorsprong moest groot geweest zijn dat hij na de bandenwissel toch nog 2e was geworden. Maar a dat is geen 1e. Ik baal met hem mee. Hij verdiend het eens keer een echte podium plek te halen. Ik zal hem een konijnenpootje geven voor in zijn fiets, misschien brengt dat geluk.
Jan Marcel had helemaal geen geluk en is ergens stevig onderuitgegaan. Volgens de foto's heeft Ymte hem opgeveegd, maar ik zag hem wat moeizaam staan na de race.

Inmiddels waren de roeiers 15 minuten na ons gestart. De opkomst was nog heel behoorlijk. Jammer dat de gefinishte ligfietsers geen rekening hielden dat zij nog een strijd te strijden hadden. We liepen behoorlijk in de weg. Sorry.
Daarna was het wachten op de uitslag. Deze verliep geanimeerd. Paulus had gezorgd voor vele 'goodies'
Voor elke deelnemer was er een tas met nuttige inhoud. Ook de vrijwilligers werden niet vergeten. Er werden ook bidons met Zwollse lekkernij uitgedeeld. de prijzen waren een rondrit door Zwolle met de fietstaxi. Deze ging naar de tandembroeders Bentlage uit Rutenbrock. Voor de dames zakken Zwolse zoetigheid voor het kweken van extra pondjes. Verder heb ik het allemaal even niet goed bekeken. Zie verder de uitslagen lijsten en foto's.

Bijna direct daarna gingen de steppers van start. Er waren wat problemen met de gebruikte moderne transponders die de steppers gebruiken. Maar dat was niet erg. Technisch werd dat goed opgelost door Gerard. En als toeschouwer konden we zo mooi kennis maken met de deelnemers. Ze kwamen 1 voor 1 over de streep terwijl er wat over ze verteld werd.
Daarna gingen ook zij van start. De wind en soms striemende regen maakte het steppen bijzonder zwaar. De inspanning was van de gezichten af te lezen. Sommige gingen geweldige harde stappen vooruit. Andere keken soms smekend naar omroepster Tessa of ze niet mochten stoppen van uitputting. Als het gevormde peleton voorbij kwam voelde je kracht en energie voorbij komen. Wat een doorzettingvermogen en vechtlust!
De dag ging naar zijn eind. donkere wolken bleven groeien en overkomen. dat deed de meeste liggers besluiten in te pakken en huiswaarts te gaan. Sommige moesten nog ver, al dan niet met auto of fietsend.
Helaas raakte daardoor het terrein leger en de steppers waren nog niet klaar. Dat is niet netjes.
Niets zo erg als een prijsuitrijking en iedereen is al naar huis. Gelukkig waren de steppers onder elkaar en bleef de sfeer nog even bewaard.

Ik moest nu toch ook echt gaan. Achteraf had ik tijd zat gehad om Paulus te helpen met opruimen.
Ik had sterke wind in de rug en de benen waren nog uitstekend.
Anderhalf uur later stond ik Garderen een heerlijk ijsje van de IJstijd naar binnen te lepelen. Ik had Marloes ingeseind dat ik in de buurt was, dus was ze me tegemoet gefietst.
De hele weg was het schitterend mooi en droog weer......

Paulus bedankt.
Als je volgend jaar de energie hebt is dit evenement zeker een vervolg waard.
Alle elementen waren aanwezig om het tot een jaarlijks terugkerende klassieker te maken.
Ik heb slechts een tip: Misschien een maandje eerder als het kan? Mooier weer en meer tijd.

Hoi Theo, en alle anderen.

Goed bericht: de wedstrijd zal ook in 2010 weer worden gehouden. Helaas zonder de steppers, wegens hun overvolle agenda, maar we zoeken naar een waardige partner om hen te vervangen.....

Het verzoek voor een maand eerder: Ik begrijp het goed, maar deze race is gekoppeld aan de Week van de Vooruitgang, en die start op 12 september. Maar we zorgen voor een goede organisatie, en hopenlijk maakt dit weer wat goed. Groet vanuit Zwolle: en hopenlijk tot de 12e september 2010.