Thijs Industrial Designs 222 Revolver roeifiets

Na een kwartiertje proefrijden was ik eigenlijk al verkocht. Daarna nog een uur bij Derk op zo'n ding gereden, waarna ik meteen maar besloten heb deze fiets aan te schaffen en de volgende dag erachter te komen dat ik toch buikspieren heb. De fiets is een ideaal trainingsapparaat. En ondanks zijn hoogte redelijk snel. Door het ontbreken van de ketting ook erg stil. Wel even aan het begin van het seizoen nieuw eelt op je handen kweken.

31-10-2004 Heb de CVT nu zo'n 14 maanden/6500 km. Lange afstanden (brevetten tot 400km) mee gereden, alsook de EK, een roeifiets weekend in Luxemburg en tourtochten. Bevalt prima als stay-fit apparaat, rijdt er zeker 2x per week 50 km mee. De kabels gingen zo'n 4500 km mee. 04-12-2003 Inmiddels heb ik al zo'n 4 maand en 1500 km de CVT. Een geweldige verbetering ten opzichte van de 222 die ik de tussenliggende tijd heb gebruikt. Verbeteringen tov de eerdere CVT zitten in de schakelunit, de lagers van het stuur, de stuurpen etc. Wel gelijk een spatbord voor geplaatst. In het gebruikt bevalt 'ie mij prima, weinig onderhoud en veel fysieke voldoening. Ik vond het leuk bij de revaringen hier te lezen dat lichte rugklachten waren verdwenen. Ik heb namelijk dezelfde ervaring. Recentelijk ook verlichting geplaatst. Woon werkverkeer is goed te doen. Heb ook een bagagedrager (oude MTB vetta) gemonteerd om mijn Radical Backbone op te kunnen vervoeren. Komend voorjaar wil ik lekker touren met ZILT en wellicht langere afstanden gaan doen. 25-11-2002 Gedurende de maand september de thys 222 gehuurd voor de "hoe-gebruik-ik-hem-in-de-praktijk-test". Nou dat beviel goed dus. Alleen maar een bevestiging van de eerdere ervaringen. Ik had al besloten op dat moment. Maar welke 222? Tegen een behoorlijke meerprijs (zonder Derk tekort te doen)is de snelle (RR) naaf en het nieuwe traploze CVT schakelsysteem beschikbaar. Na afloop van de huur-periode kreeg ik nog een CVT mee. Enige uitleg was wel op z'n plaats. Het versnellingen bereik is groter, er zit een enorme snek onder. Een koppeling grijpt iedere gewenste schakelpositie in op de kabel, die over de gehele snek is heen gewonden. De kabel hoeft niet meer van groef naar groef te worden verplaatst en heeft hierdoor een veel hogere levens-verwachting. Het systeem werkt subliem! Ook schakelen in stilstand is erg handig. De RR clutch was al eerder opgevallen als bijzonder comfortabel (zie onder). Het is dus de Thys 222 CVT (continious variable transmission) geworden. 14-08-2002 Heb de 240 van Derk geprobeerd: geweldig ding zeg. En ook merkbaar vlotter. Jammer dat het nieuwe schakelsysteem er niet op zat. Voor de buikspieren even een extra tandje erbij (Oef). Wat nu.... ik acht de 222 wat generieker in het gebruik (evt. ook mee op fietsvakantie). Lekker snel is wel kicken. Eerst is het plan er een voor langere tijd te huren. Wordt vervolgt? 31-07-2002 Vorige week heeft mijn vrouw het dus geprobeerd: Ze was meteen enthousiast. Ze had het sneller onder de knie dan ik de eerste keer. Ze vondt het vooral lekker dat je hele lichaam aan het werk is en niet alleen je benen zoals op de "gewone" ligfiets. Het blijkt bij navraag dat ik de eerste keer op een standaard 222 heb gereden (de "verbouwde" derrailleur) Nu kregen we ook een 222RR mee. Deze werd zelfs door mijn vrouw (normaal niet zo vatbaar voor technische verschillen) merkbaar beter bevonden. Het ingrijpmoment is door de roller-ramp-clutch perfect. Het was weer een lekker rondje roeien. Ik wil ook nog een keer de lage Thys240 proberen, v.w. het nieuwe schakelsysteem en de lage zit. 06-07-2002 Een 4-tal maanden geleden heb ik een keer een 222 roeifiets geprobeerd bij Thys ID. Zomaar voor de fun eigenlijk, samen met een kennis (ook op een 222) en mijn vrouw (op de Shockproof). De eerste kennismaking met de roeifiets was op het abdijplein van Middelburg. Het leren fietsen op deze fiets is, onder vakkundige leiding van Derk, echt een kwestie van een paar kwartier. Het meeste gestuntel kwam bij mij vanwege de 1e kennismaking met SPD pendalen. Na de intro werden we losgelaten: dwars door een stukje binnenstad van Middelburg richting Veere om de "slag" te pakken te krijgen. We hebben een rondje Walcheren gedaan en ik kan zeggen dat als je Middelburg eenmaal uitbent je eigenlijk al je vuurdoop hebt gehad. Dan rest slechts de fun en de kick! Het gaat echt geweldig! Ik kan het een ieder aanraden. Je merkt na het rondje wel dat het een fitness apparaat in optima-forma is; je gebruikt spieren waarvan je het bestaan niet meer bewust was. De reguliere ligfietser die meefietste had nergens last van en heeft alles op het dooie gemak kunnen doen. Je gebruikt in mijn beleving, behalve veel meer spieren, ook veel meer energie (moet dat nog eens navragen bij Thys). Het is dus meer een fitness apparaat dan een handige forenzenfiets. Al kun je je in de stad, door de hoge zit, goed redden. Op de kwaliteit van de fiets is ook niets aan te merken, alles werkt en is van zichtbaar goede kwaliteit en degelijke constructie. Ik weet niet precies welk type snek-versnelling ik gehad (ik had de toenmalige standaard 222) maar het schakelen gaat prima, al kon ik me voorstellen dat een iets groter versnellingen-bereik wenselijk zou kunnen zijn. Als ik de technische verrichtingen op www.rowingbike.com goed volg, dan is hier ook heel wat inspanning op gericht.

Ik ben nu ruim een jaar in het bezit van een roeifiets en om maar meteen met de deur in huis te vallen; dat had ik veel eerder moeten doen. Na veel blessureleed op de fiets (vooral de knie) ging de lol om op twee wielen over ?s heeren wegen te vlieden behoorlijk over. En nu....geen centje pijn meer. Het was even een paar daagjes onzeker fietsen, maar dat was het dan ook wel. Je merkt dat je veel spiergroepen gebruikt maar dan op een gelijkmatige manier met heel weinig piekbelasting. Het roeien is een lekkere beweging en je hebt een aardig gevoel van snelheid, doordat je laag bij de weg zit. En ga je nou veel sneller? Ja, als ik het vergelijk met de gemiddelde snelheid die ik op een racefiets haal, ga ik inderdaad een kilometer of 5 sneller, maar ik houd het ook nog veel langer vol, dankzij die gelijkmatige, symmetrische belasting. En even over de fiets: daar is niet veel mis mee. De kabels van het oude type knapten vrij snel en het lijkt er op dat de nieuwere kabels het langer uithouden. Het aandrijfmechanisme (de snek) werkt goed. Het schakelen vereist enige gewenning, maar in de praktijk komt het er op neer dat ik erg weinig de behoefte heb om te schakelen. Qua onderhoud heb je bijna genoeg aan een droge doek. De boel wat schoon poetsen, Evt. een beetje vaseline op de spriet en klaar is kees. Ik heb trouwens wel een achterband met een antileklaag er omgelegd, want ten eerste wil je niet lek rijden en ten tweede wil je niet met de bijgeleverde kunststof bandenlichters de achterband loshalen. Dat wil niet echt. Maar al met al is dit een prima fiets die uitnodigt tot fietsen en nog eens fietsen. Het is een heerlijk gevoel, je traint je lichaam lekker en als je er eenmaal wat thuis op bent wil je meer. Ik ben in ieder geval al aan het sparen voor het topmodel, al kan dat nog wel even duren voordat die in mijn hok staat te glimmen.

8 oktober 2006. Ik heb mijn thys 222 nu vier jaar. Ik blijk een echte gelegenheidsroetser te zijn. Als ik ga roeifietsen, zoals vanochtend een uurtje in de gouden herfstzon, vind ik het geweldig en er is geen haar op hoofd die eraan denkt om de fiets weg te doen. Maar het komt evengoed voor dat ik de fiets maanden niet gebruik. Anderhalf jaar geleden heb ik mijn thys laten ombouwen van snek/kabel-aandrijving naar tandwielcassette/ketting-aandrijving. Het oude schakelsysteem op de thys was te grof, te onvoorspelbaar en niet direct genoeg voor gebruik in het golvende Maasdal waar ik sinds twee jaar woon. Hoewel de fiets sindsdien het geluid van een handgrasmaaier maakt, ben ik erg tevreden over deze aanpassing, vooral door de directheid en zekerheid van het schakelen. Ondanks mijn ongetraindheid en het glooiende landschap is het roeifietsen onproblematisch - of beter gezegd: precies uitdaging genoeg. Ik blijf wel in het dal; de langere en steilere Limburgse hellingen zijn bij mijn schakelbereik en zonder training te zwaar. Ik wil zoeven niet zwoegen. 18 februari 2004. Op de Thys 222 zitten standaard geen spatborden. Achter is dat niet zo'n probleem omdat stoel en achtertas je beschermen tegen het meeste omhoog geslingerd spatwater. Aan de voorkant voel je bij een nat wegdek zelf ook al snel nattigheid. Bovendien wordt dan de boegspriet aan de onderkant modderig, wat niet goed is voor het geruisloos en wrijvingsarm glijden van de voetenslee. Een voorspatbord is dus geen overbodige luxe als je de Thys niet alleen voor het sporten wilt gebruiken. Ik vond de prijs van het (ongetwijfeld hoogwaardige) spatbord dat Thijs zelf aanbiedt echter nogal hoog. Bovendien zijn op de voorvork van de Thys geen oogjes of centraal boutgat aangebracht, zodat je een apart bevestigingssetje moet kopen en je niet zomaar andere spatbordjes kunt gebruiken. Ik heb daarom uiteindelijk voor een alternatieve oplossing gekozen. Het spatbord dat ik heb gebruikt, is een licht gebogen Hebie MTB spatbordje van tamelijk dikke en zachte zwarte kunststof, ca. 6 cm breed en 36 cm lang. Op de plek waar ik dit spatbord tussen de voorvork wilde klemmen (zo'n 15 cm van de voorste spatbordrand), heb ik uitsparingen in het spatbord gevijld totdat het goed in de vork paste. Met 2 x 2 aan weerszijden geboorde gaatjes in het spatbord en daar doorheen twee kruiselings aan de vork gebonden tie-wraps, kreeg ik het ding strak in de nok van de voorvork. De ca. 20 cm spatbord die achter de vork uitsteekt, is aan de korte kant, maar omdat het spatbord breed is en enigszins van het wiel afstaat, wordt het spatwater toch voldoende afgevangen. Esthetisch nog net acceptabel en bovendien, vermoed ik, aerodynamisch gunstiger dan een volledig gekromd spatbord. ;- ) September 2003. Sinds oktober 2002 rijd ik geregeld op een gewone Thys 222 (met kleine snek, zonder RR of CVT). Inmiddels heb ik bijna 2000 km met plezier op de 222 afgelegd, eerst op een huurfiets en toen op een eigen tweedehandse, gekocht van Thijs zelf. Na de eerste kennismaking was ik eigenlijk meteen verkocht. Het karakteristieke ritme van het roeien en de flow die de fiets na iedere haal krijgt, werken ronduit verslavend. De Thys is bovendien een uitkomst voor wie tijd te kort komt voor urenlange fietstochten, maar wel houdt van een stevige trap en van verbazend hard fietsen over de dijken en door de polders. En een aanrader voor wie en passant zijn rug-, buik- en armspieren ook eens aan het werk wil zetten (maar geen zin heeft in fitness). Omdat je meer spieren gebruikt dan bij gewoon fietsen, verbruik je ook meer calorieën per tijdseenheid dan op een gewone sportfiets - 50% meer, volgens een Amerikaanse roeifietsproducent, ongeveer evenveel als bij joggen. Of dit getal precies klopt of niet - in ieder geval komt het overeen met mijn eigen ervaring dat een uurtje hard roeifietsen over vlak terrein voldoende kan zijn voor het gevoel van een totale lichamelijke inspanning. Er zijn overigens genoeg (geoefende) roeifietsers die zonder probleem lange afstanden rijden. Zonder voorafgaande ervaring met roeien, ligfietsen, of clip-loze pedalen, kostte het me behoorlijk wat tijd om te wennen aan het gedrag van de fiets, met name wat het sturen en de stabiliteit betreft. Ik raad niemand zonder relevante (m.n. ligfiets-) ervaring aan de fiets meteen voor druk woon-werkverkeer in te zetten, ook al leent hij zich daar bij voldoende ervaring wel toe. Ook het schakelen liep aanvankelijk niet vlekkeloos - pas na een paar maanden kwam ik erachter dat dat mede het gevolg was van iets te ver uit elkaar staande derailleurpaaltjes; waarschijnlijk zijn ze verbogen bij het vervoer van de fiets in de auto, waarbij het achterwiel was verwijderd. Op dit moment kan ik drie versnellingsposities (lichtst, zwaarst en middel) efficiënt gebruiken - voor het vlakke is dat voldoende. Verder geen technische problemen; mijn eerste nieuwe kabel brak na 874 km roeien - binnen de daarvoor opgegeven normen. De spd- pedalen vond ik niet prettig en heb ik vervangen door look-pedalen. In het begin was ik al min of meer uitgeput na een rit van een uur met een gemiddelde snelheid van 26 kmh omdat ik niet gewend was om mijn armen en bovenlichaam langdurig in te spannen. Inmiddels is mijn gemiddelde (deur-tot-deur) snelheid omhoog gegaan naar 29-30 kmh op vlak terrein gedurende ritten van een tot anderhalf uur - wat mij betreft goed genoeg aangezien ik meestal maar een keer per week in de gelegenheid ben om te roeifietsen. De spieren van mijn armen en bovenlichaam lijken inmiddels gewend aan de roeibeweging: ik kan korte hellingen beklimmen en/of de kinderkar met mijn 18 kg wegende zoon trekken gedurende een rit van een uur zonder totaal uitgeput te eindigen. Maar het heerlijkst is het nu om op bijna windstille zomeravonden ontspannen met >30 kmh over de dijken te zoeven… De (lichte) rugklachten die ik had voor ik ging roeifietsen, zijn door het roeifietsen verdwenen; de buik is iets strakker, de bovenarmen iets voller geworden - maar veel zal het niet schelen, die ene roeifietstocht per week (o jawel hoor, corrigeert mijn vrouw nu). De gewone Thys 222 is in de eerste plaats bedoeld als sportfiets en snelheidsmaker op het vlakke. De smalle high pressure bandjes, de kleine (20 en 26") wielen zonder vering (ik heb nog meer een hekel gekregen aan hobbelige wegen dan daarvoor), de extra hoge velgen, het kleine bereik van de versnellingen van de gewone 222, de vaste zithoek, zelfs de hoge positie van de remhandels zijn allemaal meer geschikt om snelheid te maken op het vlakke, dan om comfort, veiligheid en flexibiliteit te bieden in allerlei verschillende omstandigheden. Naarmate ik meer aan de speciale eigenschappen en eigenaardigheden van de Thys gewend raak, kan ik echter met steeds meer vaardigheid in verschillende omstandigheden met de fiets overweg. De verschillende roeitechnieken op de fiets heb ik nog niet helemaal onder de knie: nog altijd heb ik bijvoorbeeld het idee dat ik mijn benen niet effectief genoeg gebruik of althans niet maximaal belast. Voor de veiligheid heb ik overigens een veel te duur maar doeltreffend brilspiegeltje (3rd-eye) aangeschaft - een uitkomst bij een bewegend stuur! Andere aangeschafte accessoire: een roeipakje, want een (te dikke) broekrand leidt tot blauwe plekken op de onderrug. Derk Thijs biedt overigens ook zelf roeifietspakjes aan, die nog meer zijn toegesneden op het roeifietsen. Manuel Stoffers

De eerste indrukken van m'n gloednieuwe 222CVT: Derk Thys lijkt vrijwel alle nadelen van kabelaandrijving overwonnen te hebben met deze prachtmachine! Ik kan mooi vergelijken met de 222, daar heb ik eerst 10 maanden op geroetst. De CVT is fors duurder maar is ook een forse verbetering t.o.v de 222. Ten eerste de stillere en gemakkelijker aandrijving. De kabel kraakt niet meer bij schakelen, wat nog weleens gebeurde bij de 222. De grotere lagers en de vlakke bovenkant van de bredere boegspriet, dragen ook bij aan een stillere werking. Het schakelen gaat zelfs na nog maar 10 km ermee gereden te hebben heel snel en al redelijk trefzeker. Er is zelfs bij stilstand terug te schakelen bij een onverwachte stop! Het is een supersysteem om de kabelaandrijving te schakelen. Het schakelen bij de 222 kostte me heel wat meer tijd om onder de knie te krijgen en ging zelfs dan niet altijd even soepel. De RR naaf maakt het roetsen nóg soepeler. De kleine schokjes die ik bij de 222 ervoer bij het begin van de slag zijn verleden tijd. Een heel goedkope, maar in mijn ogen ook heel effectieve aanpassing is de knik in het stuur, ik kan nu beter helemaal terugkomen in het stoeltje achter in de haal en dat geeft aerodynamisch voordeel. De bout die dienst deed als draaipunt en zo af en toe even aangedraaid moest worden, op straffe van onverwachte stuurbewegingen, is vervangen door lagers: subliem. Al met al is het roetsen met de CVT flink relaxter en lijkt hij meer geschikt om ook eens lange afstanden mee te proberen. Nog wat negatiefs te melden? Ja toch wel; ik had verzuimd om voor de maiden trip het zitschuim bij te schuren op drukpunten. Dat werd al na een paar km bestraft met pijn in de rug. Het kostte me een 20 minuten schuren(met de bandschuurmachine anders schiet het niet op), liggen en steeds weer schuren aan de achterkant van het zitschuim tot ik niks meer voelde. Nog even roetsen, geen pijn meer. Later meer over mijn ervaringen.

Hoi, Na al vele jaren op tal van ligfietsen te rijden (Roelandt, M5, M5 driewieler, M5-velomobiel, M5 20-26, Appelweder, QuestI en QuestII) heb ik nu samen met mijn buurman een roeifiets gekocht. Heel benieuwd hoe ik er over een tijdje op terug kijk, maar nu ben ik zeer enthousiast. Snel is tie nu al. Wel herken ik de opmerking van Danielle: ik duw mezelf op in het stoeltje omdat mijn benen flink sterker zijn dan mijn armen. Dat zou dus beter moeten gaan worden. Al vlot kan ik redelijk trefzeker starten en stoppen. Nog niet op mijn giegel gegaan ;-) Groet(s) van Paulus

11 november 2006 Vandaag de hele dag bij Derk geweest om mijn roets om te laten bouwen naar een revolver. Ik had voor de 2de keer na 30 km een nieuwe kabel nodig. Dit bleek in het niet goed aanknijpen van het wiggenhuis te zitten. Kosten 350 euro maar dan heb je ook wat. Het is leuk om Derk aan de gang te zien en achteraf te voelen welk effect de Revolver heeft. Ik heb niet de snek om laten bouwen dus ik rij nog met de stalen kabel. Maar wat een verschil het gaat veel lichter omdat de aandrijving veel minder gewicht heeft. mei 2006 Sinds 5 maanden heb ik nu een 222CVT. Ik kocht hem 2de hands van iemand die hart problemen had en die ontdekte dat zijn problemen erger werden op het moment dat hij ging roeien. De fiets was nog geen jaar oud en had alle extra opties als tassen bagagedrager spatborden. De eerste keren dat ik het probeerde vond ik het doodeng. Ik heb ligfiets ervaring van M5 lowracer tot Alleweder maar dit was zo raar met je voeten helemaal naar voren en ingeklikt. Ik kon er niet aan wennen en heb hem 3 maanden in de schuur gezet. Afgelopen weken werd het warmer en ben ik toch maar wat gaan oefenen in de straat. En wat denk je ik heb de slag te pakken. Inmiddels heb ik er 250 km mee geroets en ik ben om. Wel ben ik bij mijn maiden trip in Amsterdam gestrand. De kabel brak en en liep er volledig af. Daarna een nieuwe kabel erop gezet en ook die was binnen 50km beschadigd. De huidige kabel doet het goed. Ik ga de hele zomer proberen met goed weer naar mijn werk te roetsen van Amstelveen naar Hoofddorp (17km enkele reis). 's winters ga ik met de Alleweder en vanaf volgend jaar augustus met de Quest. Wanneer ik op mijn werk aankom heb ik echt het gevoel dat ik wat gedaan heb. Mijn hele lijf tintelt dan. Al met al een hele fijne fiets. En Derk is oke.

Meer dan 100.000 roeifietskilometers. Het begon allemaal in 2000 met een spontane aanschaf van een roeifiets onder het mom van 'een mens wil ook wel weer eens wat anders'. De ontwikkelingen van de roefiets heeft in de loop der jaren duidelijk niet stil gestaan. Onze roeifietsbouwer 'Derk Thijs' heeft de fiets als maar verbeterd en verfijnd. Het basisprincipe is in grote lijnen hetzelfde gebleven en zijn de rijeigenschappen niet wezenlijk veranderd. Wel heeft Derk Thijs een grote verbetering toegepast door zelf een andere naaf/freewheel te ontwikkelen met behulp van industrie vrijlooplagers. Verder is het schakelsysteem gewijzigd. Eerst in de Continuous Variable Transmission en sinds twee jaar heeft de 'Revolver' zijn intreden gedaan. Tot zover de techniek, de fiets in de praktijk: het belangrijkste in al die jaren is, dat hij mij nooit in de steek heeft gelaten. Er waren wel eens wat noodmaatregelen nodig, maar ik kon er altijd verder mee. Bij het oude systeem van de THIJS222, was het tegen de Groningse bergen(de wind) bij tijd en wijle er zwaar roeien, het bereik van het verzet schoot duidelijk tekort. Daar is met het CVT en het nu toegepaste Revolver schakelsysteem een eind aangekomen; geen berg is me meer te stijl of hoog! De aanschafprijs van meer dan 3000 euro is niet misselijk voor een lang frame en twee wielen. Een dooddoener misschien, maar je koopt voor minder , meer ligfiets of een tradionele fiets. Maar wil je dat nog wel, als de keus is gemaakt voor de Roeifiets!? De 'Snek' was in de eerdere versie nog al een kostbaar en regelmatig te vervangen onderdeel, maar is door de nylon uitvoering in combinatie met Dyneema kabel, nu een onverslijtbaar geheel geworden en zal door geen van de roeifietsers ooit vervangen behoeven te worden naar het lijkt. De gemonteerde onderdelen zijn van goede kwaliteit. Dyneema is ten opzichte van staalkabel even sterk maar soepeler en makkelijker op maat en te monteren en gaat toch algauw meer dan twee keer (bij tussentijds draaien van de kabel) 1300 kilometers mee. Het rijgedrag is na enige oefening en goed afstellen van de stuurdemper en armslagkabel 'strak'te noemen. Automobilisten die een tijdje achter me aan moeten rijden over de bochtige wegen verbazen zich er vaak over hoe scherp en vloeiend de bochten genomen kunnen worden met een roeifiets. de wegligging is goed maar het blijft zoals met elke 'snelle'fiets uitkijken geblazen bij nat en/of glad wegdek. De snelheid valt te vergelijken met een racefiets. De enkele keer dat ik met de racefiets naar mijn werk ga, maakt het in reistijd niet zoveel uit, maar het is minder 'fun'. En met welke fiets gebruik je het hele lichaam? Fietscomfort is goed te noemen. Bij het zien van een roeifietser denkt men over het algemeen dat het een zeer vermoeiende bezigheid moet zijn met al die 'sit-ups'. De praktijk bewijst het tegendeel, een geoefende roeier kan zéér lang de roeibeweging vol houden zonder te verzuren of andere lichaamlijke klachten te krijgen. Voor mensen die 'fijn' werk doen met hun handen is teveel roeifietsen misschien minder geslaagd. Door het vele roeien vormt er veel eelt in de handpalmen en zijn bij mij de toch al niet lenige vingers, nu helemaal ongeschikt om die 'topgitarist' te worden. De veiligheid vind ik veel beter dan bij een gewone fiets, dit alle vooroordelen te spijt. Op een relatieve hoge zit van de roeifiets heb je goed overzicht op de weg en het verkeer. Met de racefiets neig ik veel meer om vlak voor me op de weg tekijken, waardoor ik veel mis of pas laat de situatie goed inschat en participeer. We blijven als fietsers te allen tijde kwetsbaar en dit wordt door gemotoriseerd verkeer vaak niet onderkend. Bij gebruik bij de zomerdag zal het onderhoud zich vooral beperken tot het invetten van de boegspriet en het vervangen van de aandrijfkabels. Voor ieder die ook de basishandigheid heeft om een band te plakken, is dit niet een al te moeilijke handeling. Bij gebruik het hele jaar door en het rijden van veel kilometers zal de slijtage van onderdelen natuurlijk evenredig doen toenemen. De te vervangen onderdelen kunnen binnen een paar dagen aan huis gelevert worden door THIJS ID zonder meerprijs. En bij problemen is Derk Thijs altijd bereidwillig gevonden om mij met raad en daad bij te staan. Een aanrader? Wat mij betreft wel, vandaar dat ik ook spreek van een 'tussen evaluatie'. Richard Bruijn

Ik heb sinds vier jaar een Thys-222 roetser, inmiddels is dit een omgebouwde Revolver (was CVT). Ik vind het nog steeds een geweldige fiets en vooral een hele leuke manier van bewegen. Fitness in de buitenlucht.... wat wil je nog meer? Ik verdeel mijn tijd tussen race, lig en roets en doe dat met alle drie ongeveer 5000km/jr/voertuig. Als ik er één moest kiezen koos ik voor de roets, al komt mijn recent aangeschafte M5 high racer gevaarlijk dichtbij. Al met al is de 222 een fijne,degelijke fiets, behoorlijk snel, zeker zo snel als de racefiets. Weinig onderhoud, af en toe een kabel vervangen, maar dat is op de Revolver niet echt lastig. Verder is Derk altijd stand-by voor als er echt is mis is. Kwa rijgedrag lijkt het vreemd, sturen en halen tegelijk, maar het is zeer snel eigen gemaakt en zeker niet gevaarlijk. Overzicht is ook prima doordat de zithoogte een cm of vijftig is. De zitting zelf is behoorlijk comfortabel met voldoende steun voor je bekken tijdens de haalbeweging waardoor je nooit instabiel wordt. Zelfs lage snelheden zijn goed te doen al is dat natuurlijk niet volgens de ontwerpfilosofie, want als je eenmaal snelheid maakt merk je dat dat nog veel meer stabiliteit geeft. Een aanrader dus, in ieder geval proberen, maar pas op....het is verslavend. Erg leuk bijkomend verschijnsel is het jaarlijkse roetsfeest, ofwel de EK. Met een stuk of vijftig mensen met dezelfde, overigens gezonde, afwijking een weekend in Zeeland doorbrengen. Beetje fietsen, eten en bijpraten.