Uitslagen
MyLaps.

Foto's

Harry, met zijn drieën door de bocht is wel erg krap;
Mark met snelle ronde, criterium vooruit- en achterom kijkend, estafette vooruit- en achterom kijkend.

De volgende en laatste wedstrijd van het jaar is de Lelystad-Enkhuizen-Lelystad tijdrit oftewel de LEL op zondag 20 oktober om 13:00 uur.

Uw verslaggever die 'niet meedoet'

Het is een stralende zomerdag met temperaturen tot 24 graden en een zwakke wind. De omslag van zomer naar herfst gaat vandaag in om 14:44 uur (12:44 GMT).

Het wordt voor mij geen echt serieuze racedag, ik heb de banden niet op druk gebracht, laat staan dat ik er snellere banden opgelegd heb, ik doe namelijk niet mee! Vandaag ben ik toeschouwer vanwege vermoeidheid. Ik neem daarom ook mijn camera met een grote telelens mee.

Onderweg naar Assen moeten in Gasteren zonodig een dertigtal motorrijders mij voorbij met nauwelijks ruimte tussen hen, met zijn tweeën naast elkaar, en mij. Ik dacht dat juist zij daar wel op zouden letten.

Net na twaalf uur arriveer ik op de baan. Het is nu al gezellig druk. Er komen zo’n veertigtal deelnemers, volgens mij de dit jaar best bezochte wedstrijd in Nederland *. Ik heb meteen wat hand- en spandiensten gedaan en maak wat foto’s. Ik doe toch niet mee. Soms schiet het niet op want je ziet en praat weer met veel bekenden.
En dan word ik tot de orde geroepen door Jan-Marcel, ik heb me namelijk niet afgemeld voor deelname, dus moet ik tenminste een wedstrijd meedoen. Ik ben vrij makkelijk over te halen.
Ik stel me achter de lange rij rijders voor de snelle ronde met staande start aan de linkerkant van de baan op zodat er als iemand gefinisht is er meteen de volgende kan starten. Het betekent dat je elke keer weer een paar meter op moet schuiven richting start. Ik heb voor de start eindelijk mijn versnelling goed gezet zodat ik vlot kan wegrijden (bij de het criterium ben ik dat weer vergeten). Ik probeer zo snel mogelijk te gaan maar ik heb deze weken niet echt veel energie. Bekaf stop ik na nog een rondje uitlopen. Ik eindig net niet als laatste velomobilist. Ik heb er vrede mee.

Bij de open liggers, ongestroomlijnd en deels gestroomlijnd, ben ik verrast door het grote aantal deelnemers voor het 45 minuten criterium. Nu heb ik wel wat meer tijd om even wat rond te lummelen en enkele foto’s te maken.

Daarna start het criterium voor gestroomlijnde fietsen. Ik sta achteraan en kom bij de start daarom langzaam op gang door een te zware versnelling (ik leer het ook nooit). Ik roep dat ik de rode lantaarn tenminste nu al binnen heb. Ik probeer een inhaalrace maar ik kom niet echt dichterbij de voorlaatste. Bij de snelheid die ik vorig jaar kon bereiken kom ik niet in de buurt, en na een paar ronden begint het verval al in snelheid, terwijl ik bij de start-finish toch elke keer dat ik langs kom enthousiast wordt toegeroepen. Het gaat bij mij gewoonweg niet. Als ik dan ook nog door twee velomobielen (het lijken wel motorrijders 😉) in de lastigste bocht ingehaald wordt, vind ik het genoeg. Zij moeten maar vertrouwen dat ik strak langs de binnenrand van de binnenbocht rij zodat zij niet hoeven uit te wijken en in het gras terecht komen. Als er daarna wat ruimte tussen mij en inhalende rijders zit, zet ik mijn knipperlicht naar rechts aan en ga van de baan af bij de start-finish. Het is mooi geweest. De rode lantaarn is voor een ander, Wouter. Eerst even bijkomen. Appeltje eten en ik krijg een flesje appelsap.

Hierna komt de estafette, het leukste onderdeel. Ik sla dit toch maar over, hoewel. Er zijn zoveel deelnemers dat er niet in groepjes van vier wordt gereden maar met vijf. Dus word ik weer overgehaald om mee te doen.
Eerst start Lionel, daarna start Harry. Ik word gewaarschuwd als Harry de laatste bocht neemt, ik kan het namelijk niet overzien. Ik start dan en zoek waar Harry is en kijk ook voor me of er geen andere rijder ‘mijn baan’ induikt. Voor de finish overhandigd Harry de fietspomp met transponder. Ik kwak die naast me neer en concentreer me nu op snelheid maken. Voor de voorlaatste bocht begint mijn hand te grabbelen naar waar ik dat pompje neergelegd heb. Dat kost wel wat snelheid. Nu moet ik hem in mijn linkerhand zien te krijgen en kijken waar Yfke al fietst. Met Yfke’s handpalm naar voren wordt het overgeven wel wat lastiger dus mijn hand duikt onder die van Yfke door en geef haar dan de pomp. Gelukt, en nu duik ik zo snel mogelijk weg van de baan. Ik heb echt wel wat tijd nodig om bij te komen en sta in de weg. Jan-Marcel probeert mij iets verder te duwen en verzoekt mij de rem eindelijk eens los te laten. Yfke moet het pompje aan Boyd over zien te geven en die gaat er als een speer vandoor. Hij rijdt zelfs Pieter voorbij (kettingproblemen) en we eindigen zo de vierde plaats!

Nu is het tijd voor opruimen en dan volgt de prijsuitreiking. De eerste drie van elke categorie krijgen wat lekkers. Daar is heel wat rekenwerk aan vooraf gegaan, ook de wedstrijd in Ter Apel telt mee voor de Ems-Dollard cup.

Hierna fiets ik in een rustig tempo, meer zit er niet in, huiswaarts.

Theo

*  Meer dan Cycle Vision en de Nedereindseberg bij elkaar. A Race in the Parc is eigenlijk een Duitse wedstrijd (Rütenbrock) in Ter Apel en telt daarom niet mee, maar toegegeven in Ter Apel was het echt drukker!