WK ligfietsen in Friedrichshafen

De wereldkampioenschappen ligfietsen (en boten) waren voor 2003 georganiseerd in Friedrichshafen. Een tamelijk anonieme gebeurtenis, want in mijn kennissenkring waren er twee personen die dat weekend in Friedrichshafen waren, maar ondanks navraag niet bij de wedstrijden uitkwamen.

Ondanks dat de organisatie nog niet helemaal klaar was, de PR niet perfect was en het weer niet echt meewerkte kan men achteraf toch wel spreken van een geslaagd evenement.

Het wedstrijdgebeuren concentreerde zich in een sporthal. Daar was de centrale organisatie en het rijderskwartier. Voor het inschrijfgeld kon men gratis overnachten in de sporthal. Je hebt dan wel geen privacy, maar wel heel veel luxe. Dat was zeker bij deze weersverwachting niet overbodig. Door deze constructie viel het inschrijfgeld ook wel mee. Tenslotte is de camping tegenwoordig ook niet goedkoop. Als extra was er de gelegenheid om in de kantine van de sporthal te eten voor een zeer redelijke prijs.

De eerste wedstrijd was een afvalrace op donderdag. Grote winnaar was daarbij Stan v. Dinter. Een organisatorisch foutje was dat men moest zorgen dat er zich 16 personen voor de eindronden klassificeerde. Dat had men niet voorzien, dus kwam men in de problemen met 3 mensen in de finale.

Vrijdag waren er geen wedstrijden, maar een puzzeltocht in de omgeving en een behendigheidstest met de fiets.

De grote wedstrijden waren op zaterdag en zondag. Voor de zaterdag was een keurig stratenparcours afgezet in de binnenstad. De eerste wedstrijd was een tijdrit over drie ronden. Hierbij werd zowaar gestart vanaf een helling zoals gebruikelijk bij de Tour de France. Later op de middag waren er twee kriteria voor de slakken en voor de hazen. Deze werden wegens de invallende duisternis ingekort tot 1,5 uur i.p.v. 2 uur. Bij deze race zorgde Ymte, toen in koppositie, nog voor spektakel. Zijn staartpunt stroomlijn liet los tijdens de race en ging als remparachute werken. Deze werd snel verwijderd en de race kon voortgezet worden. De windweerstand werd daardoor echter groter en zodoende konden de achtervolgers inlopen. In de laatste ronde werd hij nog door een groepje ingehaald en zodoende eindigde hij op een teleurstellende 5e plaats.

De eropvolgende prijsuitreiking mislukte door diverse redenen. Door een ongeval had de organisatie zich niet voorbereid, de duisternis was al ingevallen en het dreigde ook nog te gaan regenen. Zondag is deze prijsuitreiking overgedaan.


De zondag was ook de 200 meter sprint. De voorbereiding was in de stromende regen en ook tijdens de wedstrijd viel het soms met bakken uit de hemel. Daardoor hadden veel rijders zich laten afschrikken, want ongeveer 20 rijders besloten op het laatste moment niet mee te doen. De finale van de gestroomlijnden was bloedstollend. Hans Wessels lag minimaal voor op Dirk Hentschel. Met elk nog een poging te gaan was het dus superspannend. Beiden kregen echter pech en zodoende bleef het bij de reeds bekende stand en werd Hans wereldkampioen sprint 200 meter.