Kerstballentocht

Vorig jaar heb ik tussen Kerst en Nieuwjaar het fietsseizoen afgesloten met een ritje naar Hengelo (OV). Mijn zwager werkt hier op een tankstation en heeft daar altijd koffie en warme broodjes. Ideaal dus als provisie-keerpunt.

Zwolle – Hengelo is een goede 70 km en vice versa kom je zo rond de 160 km. Je kunt eindeloos varieren over allerlei routes (die door heel Salland en een deel van Twente voeren) en eigenlijk is elke route interessant.

Vorig jaar zaten de elementen niet mee en moest ik naast koude regen- en hagelbuien op de terugweg een stevige westenwind trotseren.

Dit jaar moest het beter kunnen en ik liet het een en ander hierover los in Platzwolsch, de regionale ligfietsclub. Van het een kwam het ander en binnen de kortste keren was dit tot een officiele tocht gebombardeerd met publicatie in diverse kranten en zelfs op het lokale teletekstnet.

De weersvooruitzichten op de langere termijn waren redelijk, in elk geval geen vorst meer en wisselende meningen over de hoeveelheid neerslag.

Omdat via de ligfietsclub de bekendmaking tot stand was gekomen, besloot ik ook op een ligfiets te gaan. Via een van de leden is dit zelfs gelukt en voor de Kerst stond er een ligger in de schuur.

Het enthousiasme voor deelname was groot, maar de een na de ander kon niet. Diverse oorzaken. Alleen Henk van der Woerdt, ligfietsbouwer van NAZCA’s en van wie ik de fiets had kunnen lenen zegde toe mee te gaan.

Tijdens de Kerstdagen werd duidelijk dat het enkele buitje dat verwacht werd meer zou zijn en wel eens van langdurige aard kon zijn. Dit werd Henk te veel en ook hij zegde af.

Toen vanmorgen geleidelijk aan duidelijk werd dat ook de landelijke bekendmaking niet tot deelnemers had geleid ging ik om 9.00 uur alleen richting Hengelo.

Het regende inmiddels gestaag en er stond een lichte tegenwind.

Vorig jaar heb ik voor het eerst kennis gemaakt met een ligfiets en heb toen pakweg 45 km in de buurt van Winterswijk op een ligger gereden. De eerste kennismaking was daarmee een feit. Nu de 2e en meteen enige kilometers verder. Een flinke toertocht van 160km.

Ik was voorbereid op diverse ongemakken, want je gebruikt op een ligfiets nu eenmaal toch wat andere spieren dan op een gewone racefiets. Dit bleek al meteen door spierpijn rond de knieen. Geleidelijk aan ging dit over en halverwege was het geheel verdwenen.

Via de bossen rond Laag Zuthem en Heino ging ik naar Raalte. Inmiddels was duidelijk dat ik het vooraf verwachtte gemiddelde van 28 niet zou halen. Het schommelde rond de 25.5 en ik vermoedde zelfs nog wat lager omdat de kilometers wat korter waren dan de hectometerpaaltjes langs de weg aangaven.

Na Raalte een flink stuk pal tegen de wind in via Heeten en Nieuw Heeten naar Holten.

Hoewel een ligfiets minder wind vangt dan een racefiets, merk je toch nog steeds heel wat tegenwind. Ook de kleine heuveltjes die op mijn weg lagen kwam ik moeizamer op dan normaal. Als we het dan toch over verschillen hebben, je positie op een ligfiets is veel lager en je hebt minder overzicht over de wegsituatie. Voorbeeld: op de rotonde in Heino heb ik op de racefiets zicht over de volledige rotonde, maar op de ligfiets heb ik dit niet omdat de bossages net te hoog zijn om over heen te kijken.

Verder speelde mijn onwennigheid met een ligfiets mij parten, waardoor ik erg veel rustiger wegen overstak en voorzichtig was in bochten dan op een racefiets.

Na Holten via de oude E8 via Markelo, de Herikeberg en Goor naar Delden. Vervolgens via een binnenweggetje naar Hengelo zuid voor de broodnodige koffie, een babbel, brood en soep.

Na een pauze van een half uur vertrok ik weer. Het was nu 13.00 uur, zodat ik met een fietstijd van ruim 3 uur voor het donker weer thuis zou zijn. Het was inmiddels nagenoeg droog en de rest van de dag zouden de regenperioden en droge elkaar afwisselen. De temperatuur bleef rond de 11 graden hangen.

Terug naar Delden waar ik een sluipweg probeerde om niet door Delden te hoeven. Dit pakte verkeerd uit want ik kreeg een paar stukken, overigens vrij harde, zandweg voor de kiezen.

Hier kwam het volgende ongemak naar voren: door de andere houding van het hoofd kreeg ik nek- en schouderpijn. Na 10 km even afstappen en wat oefeningen. Hiermee verdween de pijn (tijdelijk). Dit was iets wat ik verder nog zeker een keer of 8 moest herhalen. Bij Azelo de A1 over en verder de bekende weg via Zenderen, Almelo en Vriezenveen naar Hellendoorn voor het obstakel van de dag: de Sanatoriumberg.

Op zich niet eens zo steil, maar met een ligfiets was ik zo traag dat ik maar net 12 km / uur kon blijven rijden. Gelukkig kun je daarna naar beneden en dat gaat juist weer erg makkelijk: 53.

Het laatste stuk vervolgde ik de oude handelsroute tussen Twente en Zwolle die ik al na Vriezenveen was begonnen. De Twentseweg. Ik had de wind schuin in de rug. Nog een enkel buitje en ik kwam uiteindelijk weer in Zwolle met 162 km op de teller.

Doordat ik zo vaak gestopt was had ik veel tijd verloren en het was al schemerig toen ik in de stad aankwam. Gelukkig zat er wel een achterlicht op de ligger, zodat ik me redelijk veilig waande. Rotondes blijven echter risicovol, maar ik kwam zonder kleerscheuren en tot op de draad toe drijfnat weer thuis.

Voorlopig was dat het voor dit jaar. Een mooie afsluiter in de stijl van het jaar.

Uiteindelijk is mijn jaartotaal hierdoor opgelopen tot ruim 11.700 km.. Voor mij een jaarrecord. Verdeeld over 85 dagen is dit gemiddeld dus bijna 138 km per dag.

Of het record lang stand zal houden betwijfel ik, want mijn schema voor het komende PBP jaar gaat hier nog weer ruim bovenuit. De tijd zal het leren.

Allen nog een fijne jaarwisseling en een voorspoedig (fietsjaar) 2003.

Groeten,

Gerrit