Lichtjesroute eindhoven

Ligtjestocht met de lichfiets 9-10-2010 Eindhoven

Ik heb iets met avondritten en ook weer niet.
Deze avond was er duidelijk voorbestemd, de lichtjestocht in Eindhoven.
Het schijnt al jaren te bestaan, maar voor mij was het nieuw. Raymond van Vught wees mij/ons op het bestaan ervan via de kletslijst.
Normaal heb ik in september een overvolle fietsagenda om in oktober na het Herfstreffen in een diepe stilte te vallen.
Deze ligtjetocht was een mooi excuus om over de rivieren naar het zuiden te trekken.
Tony roept er al jaren om, Raymond plaatste de oproep in de agenda van Ligfiets.net.
Oorspronkelijk was het plan met de Quest die kant op af te reizen en er een mooi fietsweekeind van te maken.
Het liep weer eens anders. Eerst nog wat kilometers gemaakt richting Dronten voor een kleine reparatie en wat boodschappen.
Daarna toch maar naar huis om de Raptobike en de Bromton van Marloes in de auto te laden. Samen uit, ja gezellig.
Vlak voor Eindhoven trok de bewolking weg en konden we nog een mooie ondergaande zon zien achter het fameuze fabriekscomplexen van Phillips.
Daarme koelde het ook gelijk drastisch af. Dat ben ik niet gewent als Questrijder. Brrr.
We wilde de auto niet in de binnenstad parkeren vanwege de veiligheid. Komen we, of all places, op een verlaten dealplek uit bij het station Kastanjelaan.
Aan de andere kant is een 'afwerkplaats' voor bepaalde behoeftes. De meest beruchte wijk van Eindhoven. Hebben wij weer.
Fietsen uitgeladen en op weg dan maar. Na een paar honderd meter slaat de schrik om het hart. Is de auto wel op slot eigenlijk?
Niet dus, dat is de goden verzoeken.

Eindelijk op weg naar het grote station. Het is niet ver, maar als je niet bekend ben in een stad is het lastig zoeken. Zeker als je geen stadsmens bent zoals wij.
De indrukken en prikkels zijn te veel en te intens. Dat zijn wij niet gewent. De mensen en hun gedrag verwart ons.
We vinden het station, maar uiteraard staan we aan de verkeerde kant van het spoor.
De digitale techniek moet ons weer helpen. Uitgeprinte routebeschrijving en kaart liggen thuis nog op tafel.
Zo'n Android telefoon is verrekte handig. Even inloggen op Ligfiets.net en de wereld ligt aan je voeten.
Een blauw-wit lelijk VVV gebouw. Tja die kan je niet missen.
We hebben nog even tijd voor ons avond eten, een broodje kroket. Patat hadden ze niet meer.
Daar komt Gerard al voorbij slingeren op zijn Flevobike- racer. Even later zien we een Greenmachine. Die zal er ook bijhoren. Een local, Marcel.
Het geluid van een klikobak geeft de aankomst van Tony aan. Hij parkeert zijn splinternieuwe 'The Bug' midden op het voetpad dwars op de stroom voetgangers. Reacties bijven niet uit.
Net iets over het afgesproken tijdstip arriveert luid en duidelijk initiatiefnemer Raymond. De mededeling dat hij zijn toeters heeft bijgeladen hadden we begrepen.
Beter was de batterij van zijn achterlicht op te laden. De verlichting die achter op zijn fiets hing was niet in overeenstemming met het thema van de avond.

Met Raymond voorop stortte wij ons letterlijk in het achterlijk drukke verkeer.
Eindhoven is een Stad met een hoofdletter S. Dat is duidelijk. Wat er zich allemaal op dit uur van de nacht op straat begeeft. Het lijkt wel spitsuur!
De ligtjestocht was daar op sommige plaatsen ook wel debet aan.
Waar ik mij het meest over verbaasde was het opgeruimde van de stad. Ruim van opzet. Brede wegen. Modern zonder koude uitstraling. Ik denk dat de sloophamer menig oud buurtje heeft weggevaagd in het verleden.
Ik kan het niet helpen maar steeds kwam de vergelijking met Parijs bij mij boven. Parijs heeft natuurlijk de Grandeur van de ontelbare statige en beroemde gebouwen. In Eindhoven zie je overal de sterke invloed van de gloeilampen fabriek en variabele transmissie. Maar toch is er ergens een overeenkomst. In het centrum is ook zo'n glazen koepel op een verder leeg plein.

Waar kwamen we voor? Oh ja, de ligtjestocht.
Een evenement die duidelijk een stempel drukt op de stad. Een stempel die de stad wel past.
Overal aan elke lantaarnpaal hangen rasters met de een of andere afbeelding in lampjes. Bedenk het maar of er is wel ergens een afbeelding van te vinden.
Daarnaast heb je de grotere uitvoering van de rasters op geregelde plekken. Een schilderij in lichtjes, een landscap in lichtjes, bekende (Eindhovense)gebouwen in lichtjes.
Ook de live uitvoering van gebouwen worden met lichtjes geaccentueerd. Maar ook totaal in (kleuren) belicht.
Een hoog gebouw werd als projectiescherm gebruikt voor een lazershow met animatie.
Soms werden kleinere constructies met lampjes samen in een thema gevoegd. B.v. vleermuizen, grafstenen en spoken in een sfeervol uitgelicht griezelbos.
De grootste publiektrekkers waren toch wel de thema parken. Het Smurfenbos en Circus Renz. Daar stonden de auto's (!) in rijen lange files in wijken die daar totaal niet op dat verkeeraanbod berekend zijn.
Zelfs een luid toeterende open touringcar met koukleumen passagiers moest zich daar een weg doorheen banen.
Er viel geen onvertogen woord. Iedereen was in opperbeste vergevingsgezinde stemming. Of is dat een typisch zuidelijke eigenschap?
Op dit soort plekken kon een vrijwillige donatie gegeven worden.
Dit hele gebeuren wordt, in samenwerking met verschillende instanties natuurlijk, geheel gedragen door een leger van vrijwilligers. Geloof me het is een giga klus! Alle lof en respect!
Aan het net natje en droogje was daar ook gedacht.
Na het Smurfenbos werd het ineens opvallend stil. Kennelijk is het tot daar voor de meeste mensen ver genoeg. 22 km fietsen ook een heel eind. Zelfs met de auto.
Als je alles goed wilt bekijken en soms even stil staat voor de sfeer heb je toch wel wat tijd nodig. Om 8 uur is het donker en na 2,5 uur fietsen heb je het wel gehad van de vele indrukken..
Wij moesten ook nog naar huis en zijn geen nacht feestbeesten van naturen
Het was volbracht, We hebben de hele tocht braaf uitgereden van het begin tot het eind. Je moet de gang er wel in houden en niet te veel treuzelen anders ret je het niet.
Maar het was zeer de moeite waard. De lichtjes zijn prachtig soms op het kermisachtige af. Soms ook sfeervol. Over het algemeen geeft het de stad een goedmoedige sfeer. Net als hun zachte 'g'.
Een, in onze ogen, zo harde een onpersoonlijke stad straalt met toevoeging van deze stadseigen simpele lichtjes een zuidelijk gezelligheid uit. Een sfeer van saamhorigheid en gemoedelijkheid.

Toen Tony ons weer terug geloodst had naar onze auto troffen we hem gelukkig aan zoals we hem hadden achtergelaten. De drugsdealer kwam net weer aanrijden om zijn standplaats in te nemen.
Snel de fietsen achterin en de deuren op centrale portiervergrendeling.
Eenmaal op de A50 richting huis, viel ons op dat de weg daar totaal donker was.
Zou hiermee de stroomkosten bespaard worden die dit evenement verbruikt?

BrandweerQuest & Mango54