We troffen het goed met het weer. De buienradar voorspelde een droog venster en dat kwam ook precies zo uit.
Deze wedstrijd op een snelle baan van 1600 meter leek me een mooie gelegenheid om eens te kijken wat ik met de witte testMango van Go-Mango kon doen. Uiteraard heb ik het racekapje van de Quest op maat gemaakt voor de Mango en Anton had nog wat stukjes plastic om de open wielkast gedeeltelijk af te plakken. De draaicirkel werd daarmee nog beroerder dan die van een Quest, maar in de race had ik daar helemaal geen last van.

Vorig jaar had ik deze wedstrijd met mijn oude Quest #93 gereden, dus dat leverde mooi vergelijkingsmateriaal op. Q93 was er overigens wel weer bij deze dag. Het is nu de fiets van Elise die haar witte Mango met me geruild heeft. Elise heeft er een snelle sprint mee gereden en haar zoon Chris heeft het criterium en de estafette ermee gedaan.

Het criterium: Ymte was van het begin af aan niet te houden, Marcel/Eelke (op de tandem van Allert) en Xander moesten uitmaken wie er tweede werd. Xander heeft even voorgelegen, maar kennelijk had hij zijn hand overspeeld want het verval in rondetijden zette al vroeg in. Na 10 minuten liepen de tandemrijders uit op Xander. Guus en ik streden ondertussen om de 4e plek. Guus was sneller gestart, maar in de tweede ronde kroop ik weer naar 'm toe. Guus dwong me effectief een lager tempo op dan ik aankon. Als ik probeerde te passeren, zette hij zo hard aan dat ik er niet voorbijkwam. Dat ging me na de derde poging toch wat irriteren omdat op die manier mijn benen verzuren en dat zou me weleens op kunnen breken. Ik had natuurlijk gewoon mee kunnen liften, maar ik voelde me sterk en wellicht (wat een optimisme) was er nog een andere rijder voor me te verschalken. Bovendien is het niet ongevaarlijk een jonge hond als Guus op adem te laten komen. Dus bedacht ik een list.
Ik had al gemerkt dat Guus in de enige relatief trage bocht minder hard ging dan dat ik er door durfde met mijn stabiele Mango. Ik heb daar gebruik van gemaakt door me even wat terug te laten zakken, en daarna met een kleine achterstand zo hard mogelijk de bocht door te gaan zodat ik pas bij het uitkomen van de bocht naast Guus kwam, maar wel met hogere snelheid! Daar was voor Guus geen sprinten meer aan. Ik was zeer tevreden met mezelf dat ik deze coup zo goed getimed had. Daarna liep ik langzaam maar zeker op Guus uit. Na ongeveer een half uur zag ik Ymte langskomen, uiteindelijk heeft hij iedereen gelapt. Ik kreeg toen wat last van mijn linkerkuit. Het voetengat had ik nog net niet groot genoeg gemaakt, want mijn hak kwam soms tegen de rand. Elke omwenteling de hak optillen is op den duur knap vermoeiend en mijn snelheid zakte dan ook wat in. Mijn voorsprong op Guus was inmiddels wel zo groot dat de 4e plek in de race me niet meer kon ontgaan.
Een vergelijking met vorig jaar leert dat ik met de witte Mango zowel in de sprint als in het criterium 1 á 1,5 km/uur sneller was dan met mijn oude Quest #93. Een verrassend resultaat, want toen reed ik de Quest ook met een racekapje. Het criterium was vorig jaar overigens wel een kwartier langer.
Ik zal dus nog wel eens vaker racen met de witte Mango, gewoon om te laten zien dat ie sneller is dan men denkt. Niet dat ik nu denk dat een Mango sneller is dan een Quest, maar het zijn toch vooral de benen die het 'm doen.

Anton had wat video opnames gemaakt, zodat ik ook kon zien wat de andere rijders gedaan hadden. Er was door een groot aantal rijders gebruik gemaakt van het rijden in elkaars windschaduw, want er waren meerdere peletonnetjes te onderscheiden, dus volop strijd. Dat is dan toch een beetje jammer van het racen met een velomobiel, dat taktische spel is er gewoon minder bij omdat er vrijwel geen windschaduw is. Een aantal geselecteerde momenten met schriftelijke toelichting is te zien op het HuneliggersChannel http://www.youtube.com/HuneliggersChannel
Foto's zijn te vinden in de galerie van de Huneliggerssite: http://www.huneliggers.nl/