Sunrider Cycles Sunrider
De Sunrider is een velomobiel; een overdekte éénpersoons driewielfiets met een ligfietsaandrijving. De lichtgewicht body biedt hoog comfort en bescherming voor al die natte en winderige dagen. Door de uitstekende aerodynamica van dit spectaculaire voertuig fietst u vaak harder dan op een normale (race)fiets!
Grote ruimte voor bestuurder en bagage, veel zicht op de weg en zeer gebruiksvriendelijk. Door de twee luchtinlaten aan de zijkant van de kap wordt de Sunrider goed geventileerd.
Met de grote openslaande kap wordt het instappen, of het in en uitruimen van bagage gemakkelijk.
De Sunrider heeft een draaicirkel van slechts 7 meter en is dus zeer wendbaar in het dagelijkse verkeer.
Voor de wet is een velomobiel een fiets. Voor de Sunrider is dan ook gewoon dezelfde wetgeving van toepassing als voor iedere andere fiets. Velomobielrijders mogen gewoon gebruik maken van het fietspad of het fiets/bromfietspad.
Rijden in een velomobiel is een aparte ervaring. Wie eenmaal in een velomobiel heeft gereden, wil vaak niet meer anders!
Prijsindicatie: vanaf 6495 euro
Grote ruimte voor bestuurder en bagage, veel zicht op de weg en zeer gebruiksvriendelijk. Door de twee luchtinlaten aan de zijkant van de kap wordt de Sunrider goed geventileerd.
Met de grote openslaande kap wordt het instappen, of het in en uitruimen van bagage gemakkelijk.
De Sunrider heeft een draaicirkel van slechts 7 meter en is dus zeer wendbaar in het dagelijkse verkeer.
Voor de wet is een velomobiel een fiets. Voor de Sunrider is dan ook gewoon dezelfde wetgeving van toepassing als voor iedere andere fiets. Velomobielrijders mogen gewoon gebruik maken van het fietspad of het fiets/bromfietspad.
Rijden in een velomobiel is een aparte ervaring. Wie eenmaal in een velomobiel heeft gereden, wil vaak niet meer anders!
Prijsindicatie: vanaf 6495 euro
Ervaringen
Sinds een maand heb ik een Sunrider (en vergelijking met de Mango)
Ik heb sinds een maand mijn Sunrider, precies vijf maanden na de bestelling, het is een witte met racestrepen. Hij ziet er goed uit!
De meeste Sunrider vliegen uit (IJmuiden), maar deze blijft in de gemeente.
Ik heb, in het voorjaar, test gereden in een Sunrider met trapondersteuning, maar ik heb daar van afgezien daar ik ga sneller rij dan 25 km/u. De omgeving in wezen plat, met stevige hellingen zoals duinen en, hier en daar, viaducten en bruggen. De meeste problemen die ik heb, is met de wind en die hebben we hier in oneindige hoeveelheden ;-).
Mijn Sunrider heeft een velomobiel dak en windschermpje van Flevobike, een hoofdsteun, een schot voor in de kofferruimte en een Busch & Muller IQ CYO voorlicht, en korte cranks (155mm). Hij heeft ook een Rohloff naaf met 14 (echte) versnellingen plus een kettingspanner, hierdoor zit de ketting iets hoger van de grond (bodemvrijheid) waardoor er minder vuil op de ketting wordt verzameld (hoop ik), nauwelijks onderhoud, maar wel erg duur! De rest is, min of meer, standaard. Geen rollerbrake achter (in Duitsland verplicht).
De richtingaanwijzers zijn LED's (Luxeon 1 Watt) en niet de wat grote knipperlichten zoals op het standaard model. Er zitten ook, batterij gevoede, LED's in de NACA ventilatieopeningen (in de duisternis geeft dat wat meer licht in de, witte, Sunrider door weerkaatsing tegen de wanden. Een leuk extraatje!).
Nu ook met een LED-achterlicht. De LED's voor de richtingaanwijzers worden veel te warm voor het achterlicht.
Er zijn geen remlichten, helaas.
De Busch & Muller koplamp geeft genoeg licht in de duisternis, maar een beetje te weinig bij het rijden langs een file aan mijn kant van de weg.
Helaas op dit moment nog een hybride keramische kogellagers voor soepeler rijden, vanwege het grotere gewicht van de Sunrider ;-).
Ik 500 gram bespaart met de verf, het is een witte velomobiel ;-), alleen glasvezel en gelcoat. Wat er ook nog bij hoort: een pomp, reserve banden, gereedschap in een tasje, slot, helm (Ekoi Plaats E +). Daarbij komt nog fles met inhoud en flessenhouder, GPS en GPS-houder. En ik ben het zwaarste van alles: 80 kg (nu 78 kg!). Misschien gaat daar nog iets van af, maar niet te veel!
Ik heb de Sunrider mee geassembleerd, en hielp ook met de LED's. Dit is een voordeel als je in de omgeving van Sunrider Cycles woont.
Vergelijking tussen de Sunrider en de (Sinner) Mango (uit 2008)
Natuurlijk zijn er verschillen, waarom zouden er anders verschillende velomobielen gemaakt worden?
De Sunrider is luxer, veiliger, en dus ook zwaarder, afgewerkt dan de Mango. De carrosserie van de Sunrider bestaat uit twee delen, het (zelfdragende) binnen frame en het omhulsel.
De Mango is meer op snelheid gebouwd, en zijn manoeuvreerbaarheid is groter dan zijn grotere broer de Quest. Maar de Sunrider is weer wendbaarder dan de Mango, heeft een kortere draaicirkel. ((Ik kan de Sunrider niet met de Flevobike Versatile vergelijken, jammer).
Het instappen gaat veel gemakkelijker dan in de Mango, de instap is veel ruimer doordat de klep open kan. De instap is niet zo gemakkelijk als in een Leitra ;-).
Bij dit kille weer verlang ik wel weer naar een schuimdeksel, zoals die in de Mango zit. Er waait altijd frisse lucht om de schouders in de Sunrider (een shawl helpt trouwens wel).
Mijn Sunrider heeft een min of meer vast gemonteerd windschermpje. Dat houdt de rijwind uit mijn gezicht. Mmm, ik heb dacht ik, liever wat wind om mijn hoofd, anders gaat hij zo gloeien, als stevig doortrap. Zeker als de temperatuur boven de 10 graden is. (Inmiddels staat de stoel wat rechter op, zodat ik wat meer in de rijwind kom, stukken beter!).
Het rijden met de Mango geeft op hogere snelheden een beetje zwabberen vanwege de manier van besturen (cardankoppeling). Hierbij vergeleken rijdt een Sunrider kaarsrecht.
Het stuur in de Mango is bedienbaar op twee manieren: je kan de stuurknuppel draaien, maar ook van links naar rechts bewegen. Dit verklaart het zwabberen, want de stuurknuppel ligt op je buik of houdt deze er net boven (kantelen en het heen weer bewegen van de stuurknuppel). Er zouden natuurlijk armondersteuning (lusjes) ingebouwd kunnen worden.
De Sunrider heeft voor de besturing links en rechts joysticks. In het begin is dit behoorlijk wennen, meer nog dan stuurstok van de Mango, maar na enkele honderden kilometers weet ik niet beter.
De Sunrider heeft geen voetgaten om achteruit te rijden. Je moet de klep open doen, en met de hand de wielen verdraaien. Of uitstappen.
De trommelrem in de Mango remt goed, maar de Sunrider doet dit beter met de schijfremmen.
De Sunrider maakt veel minder lawaai tijdens het rijden dan de Mango. Het enige wat stoort is het klapperen van de deksel bij een slecht wegdek. Bij de Mango maakt het aandrijfmechanisme (ketting, tandwielen) veel lawaai. Bij mijn Sunrider zit een Rohloff naafversnelling met een externe schakelbox, die vooral in de lage versnellingen wat lawaai maakt (of er een elektrische trapondersteuning in zit). Maar de Rohloff is zeker nog niet ingereden, dus het lawaainiveau zou kunnen dalen. Maar eigenlijk hoor je dit vanwege het ontbreken van ander mechanisch lawaai.
Wat in de Mango ook wat geluid maakt zijn de veerpoten, ze knorren. Alleen elke maand wat dunne olie erin, vermindert dit geluid wat.
Ik heb geen problemen met de 9 x 2 versnelling in de Mango nadat ik er gewend aan ben geraakt welke kant ik de greep op moet draaien. Het kleinste voorblad heb ik nauwelijks gebruikt. Ook de Rohloff greep zit voor mijn gevoel op de verkeerde joystick, maar ook dat went vlot. Wel heb ik soms het idee dat ik ineens enorme veel zwaarder moet trappen bij het verstellen van de versnelling. Dat blijkt een kwestie van niet snel genoeg doorschakelen of te hard doortrappen te zijn.
In beide velomobielen zit je in een schaal met een matje. De stoel in de Sunrider is op alle mogelijke manieren te verstellen. Deze zit met klittenband aan de onderzijde vast en met snelspanners voor de rugverstelling. Bij de Mango moeten er extra schuimstukken geplaatst worden, steeds individueel. De schuinte van de zetel is in hoogte verstelbaar. (In het 2009 model is dit meer aanpasbaar)
Om de bewegingen tijdens het rijden en bochten nemen te beperken, worden in de Mango twee schoudersteunen geplaatst. In de Sunrider leunen de armen op de armsteunen. Dit geeft, aan het eind van een lange rit, pijnlijke ellebogen. Misschien moeten er kussentjes op die plaatsen bevestigd worden. Wel zijn op deze manier de armen wat verder van het lichaam af, wat luchtiger is.
Er is ook veel bergruimte te vinden in de Sunrider. Achter de zitting in de staartpunt, voorin de Sunrider (bereikbaar via een klep), en voor wat klein spul naast de stoel, onder de armsteunen, en onder de stoel. Voor de Mango is dit achter de stoel in de staartpunt en naast de stoelen.
De vering is in de Sunrider in te stellen aan het veerelement zelf. Bij de Mango moet het veerelement gedemonteerd worden om een andere veer te plaatsen.
Kost het meer kracht om de Sunrider op snelheid te brengen of een heuvel op te rijden dan bij de Mango? Ja. Gedeeltelijk door het eigengewicht van de velomobiel (de Sunrider is ongeveer 45 kg, en de Mango is ongeveer 35 kg).
En dat komt er natuurlijk uit als je wedstrijden doet of met een groep velomobielen op stap gaat. Tenminste als alle overbodige dingen uit de velomobiel gehaald zijn (gewichtsvermindering). Mogelijk wordt je er zelfs sterker van, een betere conditie. Maar zelf op pad gaan, gaat prima (en dat is gewoonlijk ook zo).
Dan is er ook nog de mogelijkheid dat ik met de Sunrider met de 'verkeerde banden' rij, de standaard banden die Sunrider er op zet. Als eerste wil ik de achterband ter zijner tijd vervangen door een veel dikkere. En in een later stadium de voorbanden, ook door wat dikkere banden. Mogelijk rijden deze wat lichter. De Mango is al uitgerust met deze steviger banden.
Ook is de Mango uitgerust met hybride lagers, de Sunrider, nog, niet.
Maar de grootste gewichtstoename in de velomobiel levert het eigengewicht van de berijder.
Achteruit rijden met de Sunrider is er niet bij, er zitten geen voetgaten in om te flintstonen zoals in de Mango. Hier is het parool: uitstappen (of de klep openen en de wielen met de hand draaien). Wel vervelend bij het, net niet goed, aansnijden bij verkeerslichten om deze te bedienen.
Alle wielen van de Mango zijn eenzijdig opgehangen, makkelijk bij het banden verwisselen. Bij de Sunrider zijn alleen de voorwielen eenzijdig opgehangen, het achterwiel dubbelzijdig.
Bereikbaarheid tijdens pech.
Alles is redelijk makkelijk bereikbaar in de Sunrider. Overal zit een klep of een montageluik. De bovenkap zit vast. Bij de Mango moet de klep losgeschroefd en verwijderd worden, maar dan kan je ook overal bij. Het versnellingsysteem zit achter met klittenband vastgezette plaatjes.
De ketting is in de Sunrider niet bereikbaar (geen vieze kleren), behalve bij het voorblad. De ketting loopt in een tunnel, en is wel bereikbaar via een luik onder de carrosserie.
Ik heb schoenen met SPD-schoenplaten. Dat moet in de Mango, maar ik zou ook zeggen in de Sunrider. Hoewel deze met een combi-pedaal is uitgevoerd.
De claxon en de richtingaanwijzers zijn bedienbaar op de joysticks, terwijl deze bij de Mango op een dashboardje zit evenals de verlichting. De verlichting bij de Sunrider zit bij de linker joystick op de armsteun. Ach, een gevoelskwestie.
Zowel op de Mango als op mijn Sunrider is de verlichting met LED's gemaakt. Dit verbruikt minder energie, en is op de Sunrider beter zichtbaar als de standaard verlichting (knipperlichten).
Oh, een nadeel van de Mango is dat er zo'n lange stuurstok voor besturing wordt gebruikt. Als je dit bij het schoonmaken van de wielkasten vergeet, en je verdraaid de wielen met de hand, kan de stuurknuppel in de zijkant van de Mango beuken... Ja, ik weet het nu...
Wat ik nog mis? Een lampje welke de snelheidsmeter constant belicht. Want het is donker onder die klep!
Extra voeding voor mijn GPS.
Ik ben tevreden!
Waarom een Sunrider?
Ik heb heel wat velomobielen gezien en uitgetest maar ben uiteindelijk tot het besluit gekomen om een Sunrider te kopen. Dit omdat hij lekker rijdt, er erg gaaf uitziet, ik erin pas met mijn 1,97m en omdat hij binnen 4 maanden te leveren is. Tot op de dag van vandaag rij ik er ook graag mee, het is een prima velomobiel met alles erop en eraan.
Uitstraling
Het is een erg mooie velomobiel die er gelikt en af uitziet. Wat ook meteen opvalt in tegenstelling tot andere velomobielen is dat de binnenkant helemaal strak is afgewerkt, je zou haast je schoenen uittrekken voor je instapt.
De vorm van de stroomlijn is niet standaard rond zoals bij de meeste velomobielen maar er zit een soort verlaging in het midden wat er erg mooi naar voren komt. Ook de luchtinlaten aan beide kanten geven het de finishing touch.
Het rijgedrag
De Sunrider rijdt erg lekker! Ik heb in het begin nog een paar keer de sporing moeten bijstellen, maar dat is normaal bij een nieuwe velomobiel. Hij loopt mooi rechtdoor en heeft geen neiging om te gaan zoeken. Ook is hij uitermate stabiel als je onverwacht door een kuil rijdt, een stuk berm mee pakt of plotseling scherp en hard moet uitwijken. De vering werkt ook erg goed. Hij is volledig geveerd en loop daardoor op slecht wegdek ook nog mooi strak door, vooral het achterwiel in combinatie met een dikke band geeft erg veel comfort.
De 185mm schijfremmen maken dit plaatje eigenlijk helemaal compleet, bij een noodstop zou je bijna een gordel om moeten hebben omdat je anders naar voren uit je stoel wordt getrokken, echt super! Het optrekken moet wel rustig aan gebeuren omdat je toch 45kg + jezelf en bagage op gang moet krijgen. Het sturen met de stuurknuppels werkt ook super, je kunt je armen lekker neerleggen en je hebt alles binnen handbereik. Knipperlichten en 8 versnelling cassette op de linker knuppel met net voor de knuppel de stroom en hoofd verlichtingsschakelaar, op de rechter knuppel zit de toeter, rem + parkeerrem en de 3 versnelling naaf. Verder is er op het midden console ruimte voor het monteren van in mijn geval mijn navigatie en temperatuur meter.
Technische aspecten
Nadat ik mijn Sunrider had opgehaald zijn er later nog wat extra’s opgezet zoals een afneembaar dakje met afneembare zijramen, een voorraampje, een ander stoelkussentje (een Ventisit) en ik heb nog niet zo lang geleden zelf verlichting in de luchtinlaat aangebracht (zo ziet men in het donker beter de breedte van de Sunrider). Het dakje gebruik ik bijna nooit omdat je dan best wel opgesloten zit en het vrije gevoel van fietsen kwijtraakt, lijkt meer of je in een auto zit.
Naast dit alles gebruik ik ook een Airzound toeter op luchtdruk omdat je die goed hoort op grotere afstand, de standaard claxon zit binnenin de body en straalt het geluid slecht uit. Maar dit zijn natuurlijk allemaal persoonlijke keuzes.
Ik de stadaard banden destijds voor een grotere maat vervangen, dit rijdt aanzienlijk lichter en een stuk comfortabeler nog. Volgens mij worden de Sunriders tegenwoordig standaard met deze maat banden afgeleverd.
Verder heb ik in het begin ervaren dat wanneer het gaat regenen je lekker droog zit in de Sunrider, tenminste totdat het een flinke bui wordt dan niet meer. Dit kwam door de schuimrubber afdichtstrips die destijds de deur afdichten. Dat schuimrubber zuigt namelijk vol met water en op een gegeven moment gaat het door lekken. Om dit tegen de gaan heb ik al het schuimrubber verwijderd en het vervangen voor rubberen tochtstrips, dit dicht de boel prima af en het probleem was over. Het enige wat in wel vervelend vindt is dat als je de deur opent en hij is erg nat het water bij je op schoot valt, Bij de Versatile opent de deur op dezelfde manier alleen komt hij boven de kap te hangen waardoor het water via de kap wegloopt in plaats van naar binnen. Voor de rest zit er onderaan bij de deur een rand die open is, de één vind dit niet mooi de ander niet handig, persoonlijk vind ik het zeker met warm weer erg lekker want je kan je arm op die rand leggen waardoor je een lekker koel briesje van je rijwind krijgt.
Er is ook veel opbergruimte in de Sunirder. Uniek is dat je voorin de neus spullen op kan bergen, dit is via een bagageklep waar het voorlicht op gemonteerd zit te bereiken. Verder kun je spullen achter de stoel kwijt in het staartstuk en aan de zijkanten onder de stoel. Het nadeel van dat laatste punt is alleen dat hierlangs het opspat water van het achterwiel wordt afgevoerd, je moet dus wel zorgen dat het in een waterdichte tas zit als je in de regen rijdt. Ik heb al gezien dat er iemand is die het heeft afgedicht, zit hier zelf ook sterk aan te denken.
Een ander puntje is dat de Sunrider geen trapgaten heeft zodat je met je voeten bij de grond kunt komen. Dit is even wennen met achteruit rijden, ik doe zelf gewoon de deur open en geef een slinger aan het voorwiel, werkt prima!
De aandrijving bij de Sunrider werkt door een tweetal kettingen. De eerste ketting loopt van de trapas door de tunnel naar het midden, van daaruit loop een tweede ketting van het midden naar het achterwiel. Het achterwiel bevat een fraai systeem, er zit namelijk een 3 versnellingsnaaf in en een 8 versnellingscassette op aan de buitenkant. Zoals je eerder al hebt gelezen kun je deze via de stuurknuppels aansturen.
Verder weegt de Sunrider zo’n 45kg en heeft een lengte van 2,8m, breedte van 0,84m en een hoogte van 1,02m. Een leuke bijkomstigheid is dat hij een draaicirkel van slechts 7m heeft waardoor het goed door steden en over vreemd bedachte fietspaden komt. Door de vrij forse omvang van de Sunrider zit je binnenin lekker ruim en kan ik op het console naast me een kopje koffie kwijt, ideaal! Uiteraard beïnvloed dit de stroomlijn nadelig, ik kan er dan ook geen snelle Questrijder mee bijhouden maar een snelheid tussen de 25 en 35km/h komt wel goed!
Op vakantie heb ik gemerkt dat de Sunrider niet gemaakt is om mee te klimmen, een grote brug of heuvel kom je wel overheen maar als er bordjes komen te staan met “pas op x%” dan heb je een uitdaging (zeker las hij vol bagage zit).
Onderhoud
De Sunrider heeft niet heel erg veel onderhoud nodig, maar waar nodig kom je er best goed bij. Bij het verwisselen van de banden is het even lastig in je eentje omdat het achterwiel tweezijdig is opgehangen, hij gaat er echter wel makkelijk uit. Je schroeft het versnellingsblok van de naaf los, draait de 2 borgmoeren los en het wiel komt eronder vandaan. De ketting en de versnelling hebben af en toe wat verse olie nodig, dit is ook prima bereikbaar alleen gaat het wat moeilijker bij de voorste ketting omdat die helemaal ingebouwd zit. Gelukkig hoeft je daar ook weinig bij omdat er niets op komt. Het enige probleem wat ik een keer had was dat mijn spanwieltje in de tunnel was losgekomen, onder de Sunrider zit wel een onderhoudsklep die open kan alleen is het erg pielen om daarin te komen met je handen.
Ik moet wel redelijk regelmatig de schijfremmen bijstellen. De remschoenen slijten door het grote remvermogen redelijk hard en moeten dus wat strakker gezet worden. Gelukkig zit hiervoor naast de schijf een handig draaiknopje waarmee dit snel gedaan kan worden. Alleen als de remschoen schuin af gaat slijten moet deze nog wel is even bijgesteld worden (remschoenhouder los, rem in knijpen en weer vast draaien, zo gebeurt opzich).
En uiteraard moet en nu en dan een emmer sop overheen, want viezigheid is wel het laatste wat je wilt hebben op zo’n mooie velomobiel!
Om een ervaring achter te laten, moet je eerst inloggen of registreren.
ruudscholten op wo 08 okt 2008 om 00:00