Nazca Paseo

Als een van de eersten heb ik kennis mogen maken met de nieuwe Paseo. Van begin af aan viel de fiets mij op door de gebruikte materialen zoals ChroomMolybdeen staal en aluminium en de mogelijkheid om schijfremmen te monteren. Schijfremmen waren een lang gekoesterde wens voor in de heuvels dan wel bergen. Jaarlijks rijd ik Tilff-Bastogne-Tilff (TBT) met daarvoor een trainingsrit in het Limburgse landschap. Wanneer je op de grens bergaf rijdt (hard dus) dan vind ik schijfremmen een voordeel om de fiets beter onder controle te houden. Je krijgt echter de neiging om later te remmen voor een bocht al raad ik dat niet aan als je nog niet veel ervaring hebt in de heuvels. De Paseo is verder netjes afgewerkt met oog voor detail. Het roestvrijstalen klapstuur bijvoorbeeld is mooi gemaakt. Omdat mijn nieuwe fiets tijdens TBT nog niet klaar was bood Nasca-bouwer/leverancier Henk van der Woert één van zijn prototypes aan om de testen. Ik heb de fiets een week lang onder verschillende omstandigheden kunnen uitproberen. Wij hebben thuis al vier ligfietsen: een Nazca Cruiser, een Bike, een Fifty-fifty en een M5/Speedliner. In de loop der jaren heb ik veel ligfietsen uitgeprobeerd. Vorig jaar heb ik in Limburg de Fujin uitgeprobeerd waarvan ik heb genoten. Het gevoel van snelheid heb je meer wanneer je lager bij de grond zit. Omdat ik een meer allround fiets wenste heb ik mijn hart toen niet gevolgd. De Paseo valt ook op door de trapas die iets lager uitvalt dan de meeste andere ligfietsen. Door de grote druk onder de voetsolen heb ik (en vele andere met mij) min of meer last van tintelende tenen. Dat had ik vroeger al op mijn (dure) racefiets maar nog meer op de ligfiets omdat de bloedsomloop nadelig beïnvloed wordt door de hoogte van de voeten ten opzichte van je lichaam. Dit euvel heb ik deels opgelost door het plaatsen van een voorvoetsteunzool in mijn schoen; de druk wordt dan verdeeld over een groter gebied van de voet. Het viel mij op dat de Paseo hier een positief effect op heeft omdat de crank wat lager is geplaatst. Door de vele verstelmogelijkheden van de fiets (van zowel de zitschaal als achterbrug in verschillende hoogten) kun je de trapas tamelijk laag afstellen hetgeen bevorderlijk is voor de bloedsomloop. Dat is vooral lekker met lange heuvels, als het steil is dan stel je de fiets in een handomdraai naar een van de hoogste standen. Op het platte zou ik dat niet doen (hoewel dit in de stad ter wille van het overzicht en het gezien worden voordelen heeft) maar op steile stukken zoals de Wanne of de Redoute is het heerlijk om hoger te zitten waarbij je uitstekend kunt afzetten tegen de zitschaal. Erg liggend werkt minder omdat je jezelf eerder naar achteren dan wel omhoog duwt. Bovenaan stel je de fiets met de snelspanners in een oogwenk weer naar de jouw gewenste standaard hoogte. De fiets kan naar mijn idee ook behoorlijk liggend worden ingesteld. Wat rijgedrag betreft kan ik melden dat de fiets stabiel is. De wielbasis is niet extreem lang waardoor de fiets makkelijk draait; trouwens de fiets stuurt opmerkelijk licht. Bij hoge snelheden (70 kpu+) voelt de fiets zonder meer veilig aan; het lijkt wel of de fiets strakker stuurt bij hogere snelheden (30 kpu+). Als vergelijkingsmateriaal heb ik de (zeer stijve van staal gemaakte) Fifty-fifty die ik bij afdalingen in de Alpen gebruikte bij snelheden tot rond de 85 kpu. Deze fiets is wellis waar aan de zware kant maar heel erg stabiel. Maar bij de Fifty-fifty heb je echter de trapas die hoog is geplaatst waardoor de hoek van lichaam en benen kleiner wordt; zelf vind ik dat minder comfortabel bij het afzetten. Je drukt als het ware iets naar boven toe in plaats van meer naar beneden zoals de Paseo, hetgeen ik prettig aan voelt. Het frame van de Paseo is gemaakt van ChroomMolybdeen staal, een staal die ten opzichte van gewoon staal zoals bijvoorbeeld staal37 (dat door Nazca vroeger voor de Cruiser werd gebruikt) een heel stuk sterker is door de toevoeging van de elementen Chroom en Molybdeen aan het staal. Vanwege die dunne buizen is de fiets wat flexibeler dan staal; het voordeel hiervan is dat het comfort toeneemt en dat de fiets niet alleen lichter maar ook 3x sterker is dan staal, aldus Henk van der Woert. Ik heb gemerkt dat de flexibiliteit inderdaad invloed heeft op het comfort, de fiets vinde ik namelijk zeer comfortabel. Dit komt ook door de standaard gemonteerde uitstekende voor- en achtervering. Ik heb niet gemerkt dat de fiets bij welke snelheid dan ook instabiel is. Wat zijn dan de minpunten? De fiets is als bij alles natuurlijk een compromis tussen de afmetingen van de fiets, hoogte, wielbasis etc. De fiets is bedoeld als toerfiets, een woonwerk fiets, een klimfiets maar ook een fiets waar je bagage op kwijt kunt, al heb ik daarbij een kantekening: de onderkant van de tassen driegen tegen de spatbordsteunen dan wel achteras (in de laagste stand) aan te komen. De afstandhouder van de drager is aan de korte kant. Wel mooi voor het gezicht maar m.i. minder praktisch. Hierover heb ik al met Henk gepraat en hij onderkent het probleem. Op zich is het niet overkomelijk, je kunt zelf iets fabriceren om de tassen op afstand te houden of misschien dat de steunen iets naar buiten worden gebogen. Henk vertelde over de mogelijkheid om de drager in zijn geheel aan te passen in de toekomst. Hij denkt er in ieder geval over na want Henk is zeer klantgericht, iets dat ik in het verleden meerdere malen heb mogen ervaren. En afgezien daarvan is in het leven niets perfect dus wanneer ik de balans opmaak dan is het bagagerek niet van doorslaggevende betekenis temeer daar wel wat aan te doen is. Het blijft een heerlijke fiets.