Tempelman Ligfietsen Flevobike racer

Op z'n zachts gezegd even wennen. Nadat ik al een dag op een Flevo Trike had geoefend kon ik er binnen een kwartier op fietsen. Fietsen hier in de betekenis van wegrijden rechtdoor rijden en bochten maken op de momenten dat je dat zelf wilt, fietsen in de betekenis van ontspannen rijden zat er nog niet in. Voor mensen zoals ik is de fiets in het begin gevaarlijk: doordat ik er relatief snel mee uit de voeten kon en het aparaat zo verschrikkelijk makkelijk hard gaat, was de verleiding voor mij te groot om er niet al snel op te rijden voordat ik goede stuurreflexen had ontwikkeld. Resultaat: een stevige crash op een amper 2 dagen oude fiets. In tegenstelling tot waar ik bang voor was geen enkele geschadiging aan mijn handen en armen, alleen m'n bil wat geschaafd (en m'n trapper en handvat). Ondertussen (1,5 week verder) rijdt het zeer ontspannen. De foto is overigens niet helemaal actueel meer, bij de huidige modellen staat het stuur andersom en ze zijn voorzien van een achterrem.

Nadat ik een seizoen op een bike had gereden heb ik een racer gekocht. Om aan de meer liggende positie (in vergelijking met de bike) te wennen had ik de bike voorzien van een veerblok van een trike, je zit dan iets meer achterover. Dit heeft me zeker geholpen om snel aan de racer te wennen. Ik vind de racer een prima fiets, al zijn er wat details die voor verbetering in aanmerking komen. De fiets heeft weinig onderhoud nodig (de ketting wordt nauwelijks vuil) en rijdt vlot. Als je onderuit gaat blijft het frame onbeschadigd omdat het stuur als valbeugel werkt en het frame in het midden scharniert, het gaat niet krom. Probleem is het standaard vorkeinde bij het versnellingapparaat: het wiel moet naar achteren getrokken worden om het te verwijderen, tegen de spanning van de ketting in. Monteren is nog lastiger. Oplossing zou een verticale uitvalpat zijn. Verder zou ik een bevestigingsmogelijkheid voor een voorspatbord praktisch vinden, de fiets blijft dan bij regen een stuk schoner.

sinds 13 feb. dit jaar 2000 dus via deze (perfecte) site een tweede hands racer gekocht. en inderdaad het is een moeilijke ligger om mee te starten. Maar ik ben gewoon verliefd op deze racer. hij staat nog bij me in de gang, maar dat is bewust, want als ik m'n schuur op ruim kan die daar in. maar dat wil ik nog effe niet, want ik zie 'm zo graag. mijn enige ervaring hiervoor was het 2 keer lenen van een trike en een amigo. maar ik werd altijd al jaloers als ik een ligfiets zag; gewoon het idee, lekker onderuit liggend fietsen. fantastisch leek me dat. en dus na de ervaring met 't lenen zei ik tegen me zelf : die ligfiets komt er een keer !! en yes nu heb ik er zelf een!! waarom een racer? op deze site heel veel modellen bekeken en ervaringen gelezen, en aangezien ik zelf een fanatiek hardloper en zomers skeeleraar ben wilde ik een snelle fiets hebben.en dan lees je ook alles over comfort, degelijkheid, snelheid dus etc. en je ziet de foto's dan bleven er voor mij 2 modellen over. de challenge hurricane of de racer. dan maar een oproep plaatsen op deze site en binnen twee weken een reaktie wat gelijk uitliep op de koop van "mijn" racer. toen ik hem zondagsavond ophaalde en pas 23.15 thuis was tovh gelijk gaan proberen. nou en dat was een uurtje zweten, heel veel zweten. en balen want het lukte praktisch niet. m'n grootste afstand die avond was misschien 100 meter alleen rechtuit. niets lukte verder, het wegrijden ging prut, bochten begon er maar helemaal niet aan, oftewel was ik zojuist de miskoop van de eeuw aan gegaan? met de gedachte aan ervaringen van andere en van een vriend die zei dat de racer een moeikijke is maar als je hem onder de knie hebt is die werelds !! en inderdaad ik ben nu 3 weken verder, ca 4 a 5 uur avonds oefenen en ik moet zeggen 't wegrijden is praktisch perfekt en 't rijden zelf gaat ook bijna perfect. soms nog wel eens onzekerheid bij druk verkeer en smalle fietspaden met tegenliggers. maar verder echt een wens is uitgekomen: ik geniet elke meter op m'n racer. en ik zie dus zeker de komende lente en zomer zitten; heerlijk in kort broekkie onderuit de poldersin en genieten maar, zeker als ik ,m straks helemaal onder de knie hebt. wil je meer weten,mail me gerust !! ligfietsgroeten van ronald pleij ronaldpleij@hotmail.com

Na 7 jaar gependeld te hebben op een bike (40.000 a 50.000 km) begon het te kriebelen en heb ik nu de racer. Wat een beest ;-). Voordat ik het weet rij ik met snelheden die voorheen aanleiding waren om bijzonder content te zijn met die lekkere rugwind. Er is nu wel aanleiding om een helm te kopen: bromfietsrijders moeten het toch ook als ze 40 km/u rijden (of harder, maar brommers mogen dat niet, ik wel! :)) Ik heb in de aanloop naar de koop nog wel andere ligfietsen geprobeerd, maar als je eenmaal Flevo kunt rijden wil je volgens mij niets anders meer. Ik kreeg stijve schouders van dat zenuwachtige gedoe met zo'n stuurtje. Met een Flevo hoef je echt alleen maar je benen te gebruiken, de rest blijft ontspannen. toevoeging 12-7-2004 Om een idee te geven van de snelheid: ik fiets Deventer-Apeldoorn v.v.: 17,5 km door de stad, het tussenliggende platteland en dat grote dorp Apeldoorn. M'n gemiddelde ligt rond de 30 km/u. M'n hoogst gehaalde gemiddelde is zo'n 37 km/u en m'n top ligt op 58. Toen had ik wind mee.

De Racer heb ik sinds 2 maanden na een jaartje te hebben rondgereden op een Bike. Dat was een leuke fiets om het op te leren, maar na verloop van tijd vond ik het onrustige rijgedrag, onder andere vanwege de kleine wielen, te veel fietsplezier wegnemen. Tweedehands heb ik toen deze Racer kunnen aanschaffen en ik vond het meteen al een geweldige fiets. Met Nexus 7-naafsversnelling rijd ik met een zo goed als onderhoudsvrije aandrijving. Ik hoor van anderen vaak verhalen over hoge snelheden op zo'n fiets, maar ik begin wat instabiel te rijden als ik boven de 35 uitkom. Dat zal eerder een kwestie zijn van tussen de oren dan iets anders, neem ik aan.Ik ben namelijk één keer flink onderuit gegaan op de Bike en die ervaring remt mijn snelheid op de Racer. Wat ontwerp aangaat, is het een heerlijk strakke fiets. Na verloop van tijd, als je het bijzondere karakter van het fietsen onder de knie hebt, is er niets mooiers meer om op te rijden. Ik geniet nog elke dag van de aanblik en voor mij mag-ie zo in een museum waar ze klassieke ontwerpen weten te waarderen.

Sinds anderhalve week rijd ik een Flevobike Racer. Omdat ik uitgekeken was op mijn Hurricane (yep, dat komt dus voor) besloot ik om naar een andere fiets te kijken. Bij Tempelman in Dronten heb ik mij verlekkerd aan al het moois in de showroom. Zeker was dat ik een fiets met een grotere wielmaat dan die van de Hurricane wilde hebben. Mijn gedachte ging eerst uit naar een Nazca Pioneer (rijdt zeker niet slecht, en wat een genot is die voorvering!), maar mijn oog viel al snel op een knalrode Racer. Gelukkig was het mogelijk om bij Tempelman mijn Hurricane in te ruilen. Samen met de inruil van mijn Bob-trailer hoefde ik niet al te veel bij te leggen om mij eigenaar te mogen noemen van die mooie Racer. Met Gerrit Tempelman sprak ik af dat ik de fiets de volgende dag kon afhalen. Na een onrustige nacht was het zover. Op naar Dronten. De Racer stond gereed, Voorzien van een bagagedrager, hoogteverstelling (stadsstand) en een fietscomputer. Een plaatje om te zien. Omdat ik geen ervaring had met het rijden op een fiets met het Flevobike-stuurprincipe kreeg ik van Tempelman een Trike mee waarop ik eens flink tekeer kon gaan. Na een paar honderd meter rechtdoor gereden te hebben, de eerste bocht. En dat is erg raar op zo’n fiets! Terwijl je gewend bent om op een ‘normale’ ligfiets het stuur om te gooien en je schuin door de bocht te werpen kun je op een Flevobike volstaan om slechts je benen in de juiste richting te bewegen. Het stuur heb je alleen maar nodig om jezelf op je stoeltje te houden en de remmen te bedienen. Oef, bochtje gered! Een ding werd me duidelijk. Dit is gewoon fun! Op een lege parkeerplaats ben ik flink met de Trike aan het stoeien geweest en heb eindeloos achtjes gedraaid om het gevoel van ‘sturen met je benen’ een beetje onder de knie te krijgen. De Racer ging achter in mijn auto mee. Eenvoudig deelbaar (ideaal!) door het loshalen van een borgpen, losklikken van de achterrem en losdraaien van een knelblok met een inbussleutel. De eerste rit met de Racer viel me helemaal niet tegen! Op een verlaten dijk monteerde ik de fiets weer, stapte op en reed pardoes weg! Mijn angstdromen, waarbij ik dacht dat ik de Racer nooit zou kunnen bedwingen, gingen in rook op. Okee, de eerste kilometers slingerde ik, zeker met wegrijden vanuit stilstand. Maar het rechtdoorrijden leverde in ieder geval geen problemen op. Zolang ik maar ver voor mij uitkeek. De fiets stuurde de kant op waar ik naar toe keek. Al snel probeerde ik bochtjes te draaien. En dat lukte! Het gevoel dat ik die ochtend met de Trike opgedaan had hielp me ontzettend goed bij het bedwingen van de Racer. Zeker als ik de fiets in de hogere stadstand zette werd mijn controle over de fiets groter. Al snel heb ik me met de Racer in het dagelijkse verkeer gestort. Met een beetje lef lukt dat best. Gewoon voorzichtig de bochten nemen, veel in lage versnellingen fietsen en defensief rijden. Best eng natuurlijk, maar de overige verkeersdeelnemers hebben al snel in de gaten dat je met ‘iets moeilijks’ bezig bent. De eerste week trapte ik al 300 kilometer weg op het rode gevaarte. Net toen ik dacht dat ik de fiets getemd had ging ik op een toeristisch tochtje genadeloos onderuit! Fiets de bosjes in, Edwin ondersteboven op het fietspad, flink wat schrammen, een plotseling ‘verdwenen’ fietscomputertje (waarschijnlijk in mijn val met mijn voet van z’n houder getrapt) en een krom stuur. En een gedeukt ego natuurlijk. Supertrots ben ik op mijn Racer. Een erg mooie fiets om te zien vind ik, een echte klassieker. Erg leuk om op te rijden, zeker als je de smaak van het ‘sturen met je benen’ te pakken krijgt. Praktisch (want deelbaar), snel en zeker comfortabel. Een groot voordeel is dat de ketting nauwelijks vuil van de straat oppakt. Helaas pak je dat zelf wel snel op omdat het niet mogelijk is om spatborden te monteren. Een grote straal spatwater in je nek is onvermijdelijk. Al met al een uitdagende fiets die mij zeker niet doet terug verlangen naar mijn trouwe Hurricane. Een echte aanrader!

Na 2,5 jaar woon-werk verkeer en wat aanpassingen aan de fiets vind ik het wel tijd voor een update. Nog steeds vind ik de sterke punten van de fiets: + Grote wielen en daardoor groot rolcomfort op oneffen (de meeste) fietspaden èn veel onderdelen als banden en cassettes uit de gewone fietsenzaak + Ondanks de grote wielen toch een vrij lage zit zodat ie voor niet al te lange berijders ook te berijden is en behoorlijk snel is. + Voldoende hoge zit voor gebruik in normaal verkeer. + Handen vrij om handschoenen aan te trekken, zonnebril op te zetten e.d. + Ketting vervuilt niet snel, omdat hij voor het contactpunt van de voorband met de weg loopt. + Geen interferentie tussen hiel (of erger trapper) en voorwiel, omdat de trappers meesturen. + Korte ketting met rechte kettingloop + Korte kabels van remmen en versnelling maakt dat ze licht en direct werken. + Deelbaar. Kan zo mee in de kofferbak van een auto. (Kan nu ook met een hydraulische achterrem) + Korte draaicirkel. + Niet zo diefstalgevoelig, want zonder training komt niemand er mee weg. + Bij valpartijen niet gauw een krom frame, alleen een krom stuur en evt. trapper. Geen voordeel zonder nadeel, dus hieronder volgen de meest in het oog springende: - Weinig grip van het aangedreven voorwiel bij glad weer (regen en bladeren bijvoorbeeld) Merk je vooral bij wegrijden en in de lage stand. - In lage stand wordt het voorwiel wat stuiterig. (hoe hoger je de fiets zet, hoe groter de druk op het voorwiel en hoe minder dit wordt, maar ook het comfort loopt terug) - Fiets vervuilt enorm bij nat weer, omdat er niet direct een voorspatbord te monteren is. - Er is ook niet direct een standaard te monteren en met smalle bandjes geeft dat wat problemen met parkeren. - Hoge minimum snelheid (de mijne is 7 km/uur) dus lopen in een drukke winkelstraat en samen fietsen is pas ontspannen als de ander 20 km/uur of meer haalt. - Lage maximum snelheid (boven de 45 km/uur vind ik hem wat griezelig worden, omdat mijn voeten niet zo nauwkeurig kunnen sturen als mijn handen). - Geen voorvering (t.b.v. comfort en grip) - Hoek van het zitje is niet instelbaar en het zitje is te kort voor de liggende houding in de lage stand (Je schijnt hem te kunnen vervangen door die van de 50/50 en anders op te lossen door hem iets hoger te zetten). - Geen demping op de achtervering (is nu als optie verkrijgbaar, maar dan vervalt de hoogteverstelmogelijkheid) - Uitvalpatten van het voorwiel staan niet handig. - Op hobbelige wegen heb je werk om je voeten op de pedalen te houden (want je stuurt er ook nog mee) SPD pedalen bieden hier uitkomst. - Zonder andere Flevo-ervaring heb je een uur of 10 en een kilometer of 50 nodig om hem onder de knie te krijgen (alleen in het begin een nadeel). - De vierkante buis vind ik niet zo mooi. (Kwestie van smaak en bij het voorframe werkt die wel redelijk als spatbord en houdt de achterkant van je benen redelijk droog, maar als het echt nat wordt, zit je toch in de nattigheid van het spatwater.) Al met al een heerlijke fiets voor Nederland en met behoorlijk weer valt er met de nadelen prima te leven. Aanpassingen om het leven nog aangenamer te maken: * Ik heb een vlak stuur gemonteerd en de einden naar achteren gedraaid. Veel handiger met grip-shifts en bel. * Na montage van SPD-combipedalen heb ik geen aandacht meer hoeven besteden aan het op de pedalen houden van mijn voeten. * Ik heb de ketting door buisjes geleid. Dit scheelt enorm in onderhoud (3 tot 4x per jaaar smeren i.p.v. eens per 3 weken) en geeft toch weinig verliezen. * De vervuiling van de fiets in de regen heb ik nu opgelost door een ATB clip-on spatbord met wat beugeltjes op het diabolo-rubber te monteren * Sinds ik er wielen met holkamer-velgen op heb gezet (28") en met echte racebandjes rijd, is het comfort wel afgenomen, maar de snelheid toegenomen. * Ik heb de zitting nu met een stukje ovale buis uit een kledingkast (ongeveer 2 cm dik) tussen de zitschaal en de framesteun wat meer rechtop gezet. Dat bevalt me goed.

Vandaag, 25 april, ben ik voor het eerst op een ligfiets gestapt. En wel op een Flevo racer. De fiets van Hans Westra heb ik gisteren gekocht. Ik heb in mijn dorp Beringe een industrie terrein opgezocht waar nog uitbreiding plaats vindt. Er liggen enkele wegen waar geen verkeer over komt en het asfalt is er mooi glad en er is een groot breed stuk afstand om te oefenen met rondjes draaien. Na 5 pogingen lukte het me om weg te fietsen. Hierbij lette ik erop dat ik ver vooruit keek. Binnen het uur was ik in staat om rondjes en achten te draaien. Tevens heb ik me toen al op de openbare weg gewaagd. En nog eens extra geoefend op het weg fietsen. Dit lijkt toch het moeilijkste aspect van deze fiets. Het valt me mee hoe makkelijk er toch korte bochten te draaien zijn. Een keer hield ik de fiets niet meer onder controle op een recht stuk. Ondanks dat ik een behoorlijke snelheid had, was ik in staat om te blijven staan. Doch de fiets viel. Na een poosje bleek de linker traparm los te zitten. De moer zat erg losjes en deze heb ik aan gedraaid.Het is zeker nog geen relaxed fietsen. Maar voor de eerste keer viel het me reuze mee. Deze middag ben ik weer een uurtje gaan fietsen. Nu ben ik gewoon van huis weg gefietst. Na ja, gewoon. De derde startpoging lukte pas. Het valt me op dat de fiets de neiging heeft om die kant op te draaien waar je naar toe kijkt. Ik zal proberen om eerst volledige controle over de fiets te krijgen voordat ik ga proberen om echt hard te fietsen. Het is wel een uitdaging. Peter Bruijnen

Even een update: zijn er andere fietsen dan een Flevo die het mogelijk maken om tijdens het fietsen: je handschoenen aan te trekken de dopjes van je radio te zoeken en opnieuw in je oren te stoppen de veters van je schoenen te strikken de ketting weer terugleggen (soms gaat-ie er af ja :-( ) Ideale forensen-fiets dus :-)

jawel... Ik heb het dan toch gedaan. Ik heb gisteren mijn Racer verkocht. Nooit gedacht dat het mij zover zou komen. Het lijkt wel alsof ik mezelf heb verraden. Eerst aan iedereen gaan verkondigen wat een heerlijke fiets het is, hoe heerlijk ik uren zonder handen over het asfalt kan glijden, hoe gezwind je er een bocht mee ingaat en dan ... verkoop ik die fiets. Wees gerust, ik ben er voor gestraft geweest: ik heb er de hele nacht slecht van geslapen. Maar een mens is niet alleen 'hart', een mens moet ook wel eens verstand zijn... pragmatisch en nuchter. Ik fiets dus graag met de ligfiets, maar met mijn Racer kwam het er niet genoeg van. Om de simpele reden dat hij niet gemaakt was voor het soort traject dat ik het meeste fiets: via bos en veldwegen naar de stad en terug. Over slechte wegen rijden met de Racer was duidelijk geen sinecure. Het voorwiel gaat makkelijk slippen (owv voorwielaandrijving) op een losse ondergrond en directe, alerte stuurbewegingen zijn behoorlijk lastig. Ook in het stad vind ik het stuurprincipe van de Racer eerder een handicap dan een voordeel. Het is heel inspannend om je traag tussen allerlei nauwe objecten door te begeven. De fiets in 'stad-stand' zetten helpt wel veel, maar toch... De Racer was dus duidelijk niet gebouwd voor mijn soort traject, spijtig. De Racer is een aparte ligfiets, een moeilijk te temmen asfaltvreter met nood aan ruimte, bochten, snelheid en zelfvertrouwen. Pak je hem dat af, voelt hij zich veel minder goed in zijn vel. Ik kon hem niet genoeg asfalt en snelheid gunnen, ik hoop dat de nieuwe eigenaar dat wel kan... Ondertussen zoek ik naar een andere ligfiets, bos en stadwaardig. groet, Gorik Ondertussen zijn we een paar maanden een nieuwe ligfiets verder. Het is dus een optima dragon geworden. (zie ook mijn nieuwe ervaringen daar.)

Na jarenlang robuust, degelijk en comfortabel fietsplezier op een Condor (zie mijn ervaringen aldaar) heb ik een paar weken geleden een 10 jaar oude racer gekocht (helemaal origineel, zonder luxe snufjes, 2 x 7 versnellingen en 28 inch wielen). Ik ben er nog niet helemaal zo handig mee als met de Condor, hij slipt in mul zand, je moet oppassen dat je voeten niet van de trappers af schieten als je snel over verkeersdrempels dendert (en zie er dan nog maar eens op te blijven). Maar waarom moet je als ligfietser eigenlijk altijd uitleggen dat je zo'n verstandige keuze hebt gemaakt? Dit is gewoon de ultieme nerd-fiets, en ik ben verliefd...! Even wat meer filosofisch: ik wil graag ontspannen en alert in het leven staan, geconcentreerd op het hier en nu. Dat lukt niet altijd, soms moet ik dat weer even terug zien te vinden. De racer is daarbij een geweldig hulpmiddel: ben ik ontspannen en alert, dan is het een heerlijke fiets, en alles lijkt moeiteloos vanzelf te gaan. Ben ik dat even niet, dan verandert de racer plotseling in een nukkig en weerbarstig ding, alsof hij in Flevo-taal tegen me zegt: "als het zo moet, ga dan maar lopen, joh!"

Jah ik heb er een! 10 jaar over gedroomd, al ruim 6jaar een Fifty Fifty omdat toen iedereen die er iets van zei te weten mij verzekerde dat een racer niet geschikt was voor een aanhanger laat staan klimmen in de bergen. Toch was ik met regelmaat aan het rond neuzen of er niet 1 werd aangeboden. Ooit een meisje uit Texel geloof ik die er 1 aanbood maar ik heb het nooit met haar afgemaakt. Sinds vorige week heb ik er 1! Net zo geel als de fifty Fifty. Het frame bij tempelman gekocht en de rest zelf opgebouwd met via internet verzamelde onderdelen. Uitgerust met voor en achter deraileur, 2 x 9 versnellingen. Klikpedalen (al durf ik ze er nog niet op te zetten hoor) en V-Brakes. Ik ben er heeeel erg blij mee. Het leren fietsen heeft me een schaafplek opgeleverd. Dat is voor het eerst in mn leven!! Maar het gaat lukken dat weet ik zeker. Ik heb al, ja al, 2 x 30 meter gefietst zonde mijn voeten aan de grond nodig te hebben...goed he? (jaha, dat vinden we heel knap!). Ik voel spieren waarvan ik bestaan nooit heb geweten en van ontspannen fietsen is beslist nog geen sprake. Toch overweeg ik al om een nieuwe eigenaar te zoeken voor de Fifty Fifty (nee! Niet bellen want wat staat er nou...IK OVERWEEG). Dit lijkt gevaarlijk, je gaat er dan misschien niet genoeg voor (jah ook met een fiets kun je een relatie hebben wisten jullie dat niet? Nou ja genoeg geouwehoerd, fietsen moet ik, zovaak en veel als maar kan. Erik Wannee van de Flevo fanclub heeft me vandaag per mail nog van de nodige tips en ervaringen voorzien die mij hopelijk gaan helpen gewoon lekker ontspannen te fietsen op een fiets waarvan een langslopende buurman mij eergisteren vroeg "welke idioot in godsnaam zo iets ongeloofelijk mafs kon bedenken. Hij vroeg zich oprecht af of drugs gebruik hieraan ten grondslag heeft gelegen ( sorry meneer Frielink, ik had vast ergens anders binnen Lelystad moeten gaan wonen. Aan de andere kant is het wel een hele mooie opmerking vind ik zelf...) zoiets verzin je namenlijk niet als normaal denkend mens. En dat is maar al te waar, vraag maar aan de heren van de UCI... Ga dus maar door met niet normale dingen bedenken en vooral maken!

Ik droom van een Taifun vanwege die mooie lijn, schijfremmetjes aaaahhhhh, maar mijn Racer, tja, wind in je haren, even een boterhammetje pakken hmmm, waar gaan we heen? even de kaart pakken, uitvouwen, omvouwen, opvouwen. Hey ziet er leuk uit hier... zo leuk fimpje gemaakt en wat foto's... Bochtje links, bochtje rechts. Kom eens naast me fietsen? Zo... jij staat er ook op. Even rustig aan? Oeps sorry, wist niet dat ik 35km/h reed. Al meer dan 13 jaar vrijheid.

Sinds een paar maanden rijdt ik een tweedehands racer. Tot die tijd reed ik een flevo-bike, maar die staat na 10 jaar intensief gebruik met twee kapotte (en niet meer verkrijgbare) wielen in de schuur. De racer is een beest van een fiets als je de bike gewend bent. Na al het gepruts met de niet-standaard onderdelen is het nu heerlijk om gewoon een 9,5 bar bandje in elke winkel te kunnen kopen. Ook geniet ik van de voor-derailleur. Ik gebruik hem voor woon-werk verkeer (13 km), waarbij de kruissnelheid 35km/u is. Bij windkracht 8 tegen niet onder de 25 km/u, ook snel 40 km/u, mijn top nu 47, met meewind. Stuurgedrag is rustiger dan de bike. Wegrijden is ook makkelijker, vooral omdat ik nu meer versnellingen heb. Ik heb achter twee kleine bagagetassen waar een kleine laptop-tas in past. Ook op de lange afstanden een heerlijke fiets. In de stad geen probleem. Ik blijf makkelijk om en tussen de paaltjes door schieten. Wel ietsje minder wendbaar dan de bike. Hoogteverstelling maakt het mogelijk om ook onder de 20km/u rustig te fietsen: ik breng er ook de kinderen mee naar school. Deze fiets kostte mij, inclusief nieuwe wielen, banden en derailleur, minder dan 600 Euro.

Sinds eind vorig jaar in het bezit van een zelfbouw racer, gekocht van iemand die hem zelf gemaakt heeft maar er nooit op heeft kunnen leren fietsen, dus in feite een nieuwe fiets. Onderdelen waren zeer slecht, dus al vrij snel nieuwe remmetjes,grip-shift verstellers, een andere derailleur, een nieuwe ketting en andere wielen erop. Bij nadere inspectie blijkt de achtervork iets scheef te staan tov. het frame. Dit verklaart misschien waarom het leren fietsen zoveel moeite heeft gekost. Kan er nu wel op rijden maar de handen loslaten van het stuur is absoluut niet mogelijk. Af en toe even 1 handje los om richting aan te geven is wel het maximum. Het aanpassen van de achtervork is niet zo eenvoudig, moet ik nog even over nadenken. Verder valt me de snelheid nog een beetje tegen, dit heeft misschien ook met het bovenstaande verhaal te maken. Tussen de 25 en 30 km/h rijd ik er nu mee, niet echt de naam RACER waard dus. Ga hem binnekort gebruiken voor woon-werk vekeer (15 km enkel) dus leuke afstand voor deze fiets. En voor ik het vergeet, de trillingsdempertjes van het zadel scheuren kapot, ik heb geen idee waarom. Nog genoeg te doen dus. Robert

Ben sinds kort in het bezit van een Flevoracer '28 , deze gekocht via Velocologne in Koln, Duitsland. Alexander Meijer maakt deze fietsen en ik moet zeggen ze zien er zeer netjes en goed uit. De onderdelen die gebruikt worden zijn goed en de fietsen bezonder mooi. Naast de Challenge Jester heb ik nu dus ook een Flevoracer. Na het lezen van alle "doem" verhalen dacht ik dat moet ik gewoon eens proberen. Dus op een zaterdag naar Koln.... Daar aangekomen werden meerdere Racers uit de stalling gehaald. Ik nam plaats op een zwarte racer en dacht fietsen met dat ding. Ik keer ging de trapper rond en daarna stond ik alweer stil, zo ging het een paar minuutjes lang. Na 10 minuten kon ik een meter of 10 fietsen en na 30 minuten ging ik de straat op en neer. Wel nog slingeren maar ik bleef zitten en kon redelijk balanceren. Wat is dit geweldig! Na 1 uurtje fietsen heb ik Alexander hartelijk bedankt en ben weer richting huis gegaan om alles eens te laten bezinken. Uiteindelijk ben ik bezweken en heb de fiets gekocht. Wederom op een zaterdag naar Koln om de fiets op te halen. Thuis in Winterswijk alles uitgepakt en in de avond begonnen met oefenen. Ik ging verder waar ik gebleven was na de proefronde. Heb een hele poos in de citystand geoefend waardoor ik voor mijn gevoel meer controle had en de fiets leek minder nerveus. Op de parkeerplaats bochten, remmen, starten geoefend. Naarmate de tijd verstreek ging het steeds beter. Bochten linksom gaan op een of andere manier makkelijker dan rechstom, maar goed zal wel te maken hebben met of je links of rechtshandig bent enzo...?!?! Nu zijn we inmiddels 2 weken verder en ik heb 130km op de Racer staan. Ben vorige week vrijdag gewoon opgestapt en naar mijn werk gefietst met een gemiddelde van 24 km/h (35km enkele reis). Was ontzettend blij met het resultaat. In druk verkeer voel ik me nog wat opgelaten omdat ik nog niet helemaal vertrouwd ben met de fiets. Langzamer hand groeit onze band wel. Rijdt voortdurend in de sportstand en fiets fatsoenlijk rechtuit. Hogere snelheden 30 km/h maakt me ook niet meer nerveus. Vertrouwen in de fiets en in jezelf zijn gewoon belangrijk, altijd kijken waar je heen wilt helpt ook. De fiets vind ik snel, doet niet onder voor een Seiran of Gaucho 28. Het enige is dat de leer kurve behoorlijk stijl is en dat het een compleet andere manier van fietsen is. Voordat je hier 30 a 35 km/h gemiddeld mee haalt ben je denk ik toch wel 1000 km verder. Al met al een heerlijke fiets die zich na gewenning goed, direct en subtiel laat sturen. Ik wil tegen iedereen zeggen, laat je niet ontmoedigen door alle "verhalen". Het is echt makkelijker dan je denkt! Een erg bijzonder soort fiets! Verdere updates na aanvullende ervaring ;-)