Velomobiel.nl Quest

Ik het genoegen gehad om -kort maar goed- met Quest nr. 2 te rijden, de blauwe. Concl.: zéér goed, veruit de beste velomobiel voor wie van snelheid houdt maar toch een heel praktische fiets wil. Je gebruikt hem gewoon als een (sport)auto, het verschil is dat je er gratis training bij krijgt en alles achter je proper achterlaat. Door een perfecte afwerking zeker zijn geld waard.

Perfecte fiets voor het forensen verkeer en lange tochten. Iedere dag, weer of geen weer rijd ik er mee naar m'n werk. 60 km. per dag. Snel: tussen de 35 en 40 km. p.uur bij een bochtig traject. Ik schat 20% sneller dan m'n eerste driewieler: de Alleweder en 10% sneller dan m'n C-Alleweder. Van de beperkte stuuruitslag heb ik geen last, zelfs niet in Den Haag. De uitvoering met open wielkasten is merkbaar langzamer (zit tussen de Quest en C-Alleweder in). Ben ik blij dat de mijne dicht zijn. De fiets blijft daardoor trouwens ook veel schoner. In vergelijking met de C-Alleweder is de Quest minder zijwindgevoelig en stuurt hij stabieler. Onderhoud: 2500 km. met de voorbanden (veel bochten) 6000 met de achterband, om de 5000 drupje olie op de ketting, spaken aangetrokken, remmen strakker gesteld en verder, tja eigenlijk niets. Een fiets om te fietsen en je mag er mee gezien worden. Kijk mamma een raketfiets!

Ik zou een heel uitvoerig verhaal kunnen vertellen, maar daar zijn Harry en Paulus beter in. Het is gewoon een pracht van een voertuig waarin ik me telkens opnieuw weer verbaas over het gemak waarmee grote, maar ook dagelijkse korte, afstanden door mij overwonnen kunnen worden. Een lintje zou op z´n plaats zijn. Jan-Willem, Q96

Hallo ligfietsgeïnteresseerde, Niet alleen maar over de quest maar over stroomlijnfietsen in het algemeen heb ik een website gemaakt. Op http://home.wish.net/~jack12/flevobike/quest.htm staat een vergelijking tussen wat van de snelle gestroomlijnde fietsen. Groeten en plezier, Jack

Nadat ik eerst een mango volledig getest had om er eventueel één te kopen,heb ik ook een quest getest voor 2 weken. En daardoor laat ik het mango rijden aan anderen over(niks mis met mango hoor),maar ik ben verkocht ik heb nu toch een quest besteld. Eerst zag ik nog een beetje tegen de 12meter draaicirkel op,maar al rijdende in de quest kom je er achter hoe je het beste een bocht kunt nemen het enige gevaar is omdat de fiets zo snel is moet je rekening houden dat je voor een bocht toch beter wat minder snelheid kunt hebben anders bestaat de kans dat je omgaat in de bocht,maar dan voel je eerst één wiel van de grond komen en in vele gevallen kan het daarbij blijven en gaat het goed. De 50 km\h heb ik geregeld op de teller gehad waardoor je beter op de rijbaan kunt fietsen en in vele gevallen mag dat omdat de fiets breder is dan 75cm,en dan ga je gewoon net zo snel als de auto's en door soms te switchen naar het fietspad ben je sneller dan de auto!! Dit heeft HAYCO MORAAL ervaren met een QUEST.

[oud bericht wat niet actueel meer was; géén nieuw bericht dus maar een oud bericht wat aangepast is] Veel ervaring met de Quest heb ik helaas niet. Een paar weken geleden ben ik met m'n Alleweder van Zwolle naar Dronten gefietst om wat onderdelen op te halen bij Velomobiel. Ik was daar al eerder geweest en heb daar met bewondering de Quest bekeken. Niet dat ik de fiets zo geweldig mooi vind maar de verhalen van internet '20% sneller dan de Alleweder' intrigeerde me toch behoorlijk. Bovendien vind ik die weggewerkte ketting ook geweldig. Iets wat mij nog meer interesseert is de ruimte in de Quest. Bij m'n eerste 'bestudering' van de Quest meende ik dat ik m'n schooltas daar niet in kwijt kon terwijl dat bij m'n Alleweder geen probleem is. Maar terug naar de Quest en m'n laatste bezoek aan Velomobiel. Ik had al eerder aangeboden gekregen om een Quest te proberen. Hoewel ik het graag wilde, heb ik het toch afgeslagen in verband met het wat langere postuur van de eigenaren van de fietsen die bij Velomobiel staan. Ik ben zelf 1,79m en heb vrij korte benen. Bij m'n laatste bezoek kreeg ik wederom aangeboden om de fiets een keer te proberen. Deze keer heb ik toch maar 'ja' gezegd. Ik kon instappen in de blauwe Quest. M'n verwachtingen wat betreft de trap-as-afstand waren aardig goed: ik kon niet comfortabel bij de trappers komen. Maar een klein beetje extra onderuit hangen loste dit op. Goed, de zitting gaf niet de optimale ondersteuning maar dat mocht de pret niet drukken. Bij het achteruitrijden (om van de 'oprit' af te rijden) kreeg ik de tip: "Denk aan de wat beperktere wieluitslag". Eenmaal netjes op de weg kon ik m'n voeten op de pedalen zetten en de spieren aan het werk zetten. Al vrij vlot.... erg vlot voelde ik dat dit toch wel iets totaal anders was dan een Alleweder. En dan te bedenken dat er een enorm oude ketting en tandwielen in die Quest zaten. Met dezelfde inspanning als die ik in m'n Alleweder, 'knalde' ik toch aanzienlijk sneller over de weg met de Quest. Wat betreft die stuuruitslag: De route die ik nu afleg naar m'n werk met m'n Alleweder zal ik vermoedelijk niet met de Quest kunnen rijden; ik moet op 1 punt een enorm strakke bocht draaien. Gelukkig kan ik een alternatieve route kiezen die bijna 1,5 km langer is. Dat is ten opzichte van m'n route iets meer dan 10% om. Maar Quest? Wat mij betreft een absolute aanrader voor de forensfietser die langere afstanden moet rijden.

Hallo lezer. Ik ben een van die zeldzame geluksvogels die niet een half jaar heeft hoeven wachten op een nieuwe Quest, maar een tweedehands exemplaar op de kop heeft weten te tikken. Nummer 16. Bij velomobiel hebben we een hele dag samen gewerkt om de fiets aan te passen aan mijn lichaamslengte, en achterstallig onderhoud weg te werken. Allert, nog mijn dank. Daarna snorde ik weg, en in no-time stond ik weer voor de deur in Zwolle, niet voordat ik een beste regenbui op m'n kop had gekregen. De doop zal ik maar zeggen. Als ik dit schrijf heb ik er twee weken gebruik opzitten, en de kilometerteller staat al weer 700 kilometer verder.... Dat zegt toch al wel wat. Er zat ook een vakantie bij naar de Terschelling. Verder ben ik niet meer uit mijn karretje te slaan.... Rustig aan beginnen was het devies, en denk erom dat mensen je snelheid volkomen verkeerd inschatten werd me op mijn hart gedrukt. Uit veiligheidsoverwegingen heb ik een andere Woon-Werkroute gekozen, minder mooi, twee kilometer extra, maar geen groepen schooljeugd meer. De rijtijd is zelfs sneller als met de Appelweder. Ondanks de langere afstand. De gemiddelde snelheid is aanzienlijk hoger. 30 haal je met de vinger in de neus, mijn overall-snelste gemiddelde is 33.8 inclusief stadsverkeer. Dat zijn rijsnelheden van plm. 37 a 40 km/h. En ik beschouw mezelf echt niet als krachtpatser. Wel als veelfietser trouwens. Qua weg-handling valt de grote draaicirkel direct op. Maar met een aangepaste rijstijl kom je eigenlijk overal moeiteloos doorheen. De twijfels over de draaicirkel hoor je dan ook alleen van de mensen die (nog) geen Quest rijden.....En bagage kun je veel te veel meezeulen. Alleen grote tassen gaat lastig door de vormen die wat raar zijn. Hier is natuurlijk de aerodynamische vorm aan debet, samen met de techniek die netjes afgewerkt is trouwens. De ketting is haast helemaal weggewerkt achter kapjes en kettingbuisjes. Als lichte rijder (plm. 65 kilo schoon aan de haak) heb ik wel een probleem bij veel zijwind. Maar rijden met gevulde waterzakken (als het hard waait) is al een beproefd middel gebleken. (na bijna een jaar nog maar een keer nodig gehad trouwens, dus waar heb je het dan nog over) Een auto heb ik nu al haast twee jaar niet meer, en ik mis 'm veeeeel minder dan ik verwacht had. De vervanging van mijn geliefde Appelweder voor de Quest spreekt boekdelen wat dat betreft..... 22-06-03 Inmiddels zijn we twee maand en 2000 km. verder. Daarnaast ook nog de Ecotrip gereden, waarbij de quest een week stil stond, en ik weer een week reed met mijn ouwe beestje. Toch ook weer 775 km..... De Appelweder is vandaag verkocht, En de quest heb ik laten veranderen qua verzet, zodat ie lichter optrekt. Verder is er gewoon niets aan te verbeteren lijkt het wel. Onderhoud? Ja, ooit weer eens...... Remmen even nastellen, drupje olie na 5000 km. en drupje olie in de veerpoten. Banden op druk houden scheelt natuurlijk altijd. Ik ben wel benieuwd hoe de winterperiode me gaat bevallen, en dan met name de verlichting. Maar daar wordt aan gewerkt..... 21-11-03 Inmiddels 7 maand verder, en 7000 km. afgelegd. Het rijden in het donker valt vies tegen doordat ik erg verblind wordt door auto's en het geheel ontbreken van strepen of reflectiepaaltjes op de parallelweg waar ik op rijdt. Het is nog erger omdat die weg wat lager ligt, en ik aan de linkerzijde moet rijden, om scholieren te vermijden. De wegbeheerder zou best wat aan inrichting mopgen doen..... De fiets rijdt onverdroten goed. Onderhoud is inderdaad niet erg veel, wel loop ik regelmatig de banden eens na op ingereden scherps en banddruk. 05-03-04 Inmiddels zit ik op 10.000 km. Het rijdt allemaal onverdroten prima. De dagen lengen weer, drie maanden donker, en af en toe gedesorienteerd in de rechter- of linkerberm, maar verder niets. Nu weer licht, dus geen probleem meer. eind augustus '04 De laatste kilometers met Quest 16 rollen onder me weg. Inmiddels ruim 14.000 sinds mei 2003. De fiets rijdt prima, maar diverse afwegingen zorgden ervoor dat ik binnenkort mijn intrek neem in Quest 106..... Zie daartoe mijn andere ervaring.

Oorspronkelijk heb ik mijn Quest aangeschaft om er mee te gaan forenzen. Tijdens de levertijd van de fiets (ik rijd Quest nr. 35; maar liefst negen maanden gewacht!) veranderde ik van baan waardoor het plan fietsforens in duigen viel. Gelukkig hoef je niet dagelijks met je fiets te forenzen om er van te kunnen genieten. In mijn vrije tijd stap ik zo vaak als maar mogelijk is in de Quest om er een flink aantal kilometers mee te maken. Reeds 18 duizend heb ik er zo weggetrapt. Wat direct opvalt zodra je in je Quest stapt is het enorme gemak waarmee je hoge snelheden behaalt. Het op gang komen van de fiets duurt even (+ 30 kg), maar als ie eenmaal rolt dan ga je ook echt snel. Mirjam (mijn echtgenote, Quest nr. 36) heeft het tandwiel op de tussenas laten vervangen door een kleiner exemplaar waardoor zij haar Quest een stuk makkelijker van de plaats krijgt. Misschien dat ik ooit ook nog eens een lichter verzet laat monteren. Omdat ik regelmatig met een Burley kinderaanhanger rijd is het behoorlijk krachtzetten om een beetje flink weg te kunnen komen. Het rijden op drie wielen is even wennen, optillen van een wieltje in een scherpe bocht komt nog wel eens voor. De dichte wielkasten met de beperkte wieluitslag ben je al weer snel vergeten. Bijna elke bocht is wel te halen. Met mijn Lowracer met ketting onderlangs heb ik meer moeite scherpe bochten door te komen. Met een velomobiel kun je het gehele jaar doorfietsen. Koud weer is geen probleem, je zit uit de wind, dat scheelt al een hoop. Regen? Deksel dicht en karren maar. Ook bij warm weer is het goed vol te houden in de fiets. Volgens de thermometer in mijn Quest is de binnentemperatuur circa anderhalve graad hoger dan de buitentemperatuur. Valt dus best mee. Tijdens de afgelopen hittegolf heeft mijn fiets dan ook geen kilometer minder gereden dan normaal. De zitpositie in de Quest wordt bij aflevering voor je op maat gemaakt. Met mijn 1.99 meter pas ik prima in de fiets. Alleen mijn grote voeten raken bij maximaal inveren nog weleens het wegdek, met kale hakken tot gevolg. De bediening van de Quest is licht en gemakkelijk. Het sturen gaat erg precies, ook bij flinke wind blijft de fiets strak rijden. Bij een stevige bries heb je door het zeileffect al snel voordeel aan de wind. De ingesloten aandrijflijn is erg prettig. Onderhoud aan derailleurs en ketting heb je nauwelijks. Het stellen van de trommelremmen is zo gebeurd. Liever fietsen dan sleutelen! Al met al een geweldige fiets. De prijs is in eerste instantie even slikken, maar de perfecte uitrusting en afwerking maken iedere bestede Euro meer dan waard. Of zoals ze het bij Rolls Royce zeiden: Quality remains after the price is forgotten.

BET mijn eerste ligfiets, zo'n tien jaar geleden, was vooral een weddenschap met mijzelf: als anderen een Flevobike konden leren rijden kon ik dat ook! Via Flevotrike naar Flevoracer (28") en vervolgens Flevoracer (26") is dat prima gelukt. Door de korte ketting in het modderig buitengebied vrijwel onderhoudsvrij. Voor lekker handenvrij toeren met mooi weer nog altijd de ultieme keus. CONQUEROR Vervolgens ging de verovering verder door ook in de winter mijn woon-werk verkeer van 2 x 25 km per dag te overbruggen. Zonder een al te grote investering begon ik destijds in de goedkoopste cabrio van Nederland, een Flevo Alleweder. Een prima fiets maar enig onderhoud blijft nodig en daar ben ik allergisch voor. QUEST Al na een half jaar Alleweder te hebben gereden heb ik een Quest besteld met de niet geringe levertijd van twee jaar. Na aflevering was 2500 km verder het touwtje van de bel het eerste onderdeel van de Quest dat het begaf. Niet verwonderlijk want door de hoge snelheid (37 - 45 km/u) bel ik heel wat op de druk bereden fietspaden als ik inhaal. Zo'n stille wesp kan fietsers behoorlijk laten schrikken! Door het touwtje te vervangen door een stalen binnenkabel zal het nu wel het laatste onderdeel zijn geworden dat nog stuk kan gaan ;-). Alleen bij tegenliggers die zelf veel licht voeren (lees auto's) geeft de Inoled niet voldoende licht. Voor echt goede verlichting op een ligfiets moet je de hoogte in en dus je helm benutten. Al op mijn Flevoracer (26") begon ik met HID verlichting. Het meeste licht en nog steeds alive maar helaas niet dimbaar. Nu wacht ik op een LED hoofdset die minstens net zoveel licht moet geven maar wel dimbaar is zodat ik tegemoet komende fietsers niet meer hoef te verblinden. Elk voordeel heeft zijn nadeel: omdat je vaker het fietspad verlaat merk je dat de Quest door zijn alluminium en polyester ombouw vrijwel niet op detectielussen voor verkeerslichten reageert. Een nadeel waarover ik op forums niet zoveel tegenkom is dat ik bij een sprint in vervuilde lucht onwel dreig te worden nog voor mijn milt een signaal geeft. Als je niet in een velomobiel zit kun je blijkbaar meer compenseren met flankademhaling (lees nog meer smerigheid binnen krijgen) maar de oorzaak ligt natuurlijk bij de smog want in "schone" gebieden heb ik er totaal geen last van. Een onverwacht voordeel was dat ik helemaal geen last meer heb van mijn knieën. Het was in de Alleweder niet dramatisch maar helemaal weg is toch een verademing. Dit komt waarschijnlijk door het lager eigen gewicht maar zeker ook door de grotere bewegingsruimte in de breedte voor mijn knieën. BET, CONQUEROR, QUEST!!!

Het is eigenlijk een verhaal geworden die niet helemaal past in de traditie van de ERVARINGEN. Na 257 km. en 2 dagen rijden kun je nog niet echt van ervaring spreken. Toch wilde ik jullie dit niet onthouden. Ik post nog weleens weer als ik echt ervaring heb. DAARHEEN EN WEER TERUG, of: Hoe men een Quest op kan halen met hulp van z'n ligfietsvrienden, of: In de ban van de Quest. PROLOOG: Eindelijk kwam dan het langverwachte bericht dat ik mijn Quest #93 op kon halen. Veelal hoor ik dat mensen geen 6 maanden willen wachten op een velomobiel. Ik heb het redelijk uit mijn gedachten weten te bannen, maar toen ik eenmaal bericht had dat ik hem af kon halen......Echt de laatste loodjes die het zwaarst wegen, hoor. ( ik hoorde trouwens dat bij Velomobiel.nl de aflevertijd steeds sneller wordt, dus wie lang genoeg wacht kan z'n velomobiel direct meenemen ; )) DAARHEEN: Maar hoe in Dronten te komen. De snelste OV-verbinding is met bus en trein en met 1 uur en 3 kwartier wel redelijk te doen. Maar ik moest dan wel een fiets op het station van Assen laten staan. Toevallig was mijn mede-roetser Wijnandt uit Veendam nieuwsgierig wanneer ik herwaarts zou gaan en hoe. Ik vertelde hem mijn reisplan en voegde quasi-nonchalant toe: "maar je mag me ook wel brengen". Dat was dus afgesproken : ) Ook Anne (Heidinga) was niet rustig, hij en Anton (Luijtink) zouden me tegemoet komen met hun Mango's. Ik ken beiden als stugge doortrappers, dus ik ging er vanuit dat ze wisten wat ze deden. DE AFLEVERING: Om half tien stonden Wijnandt en ik in de hal van Velomobiel.nl, alwaar Theo de laatste hand legde aan het driewielige wonder. Maar owee, het paste van geen kant. Mijn bovenmaatse voeten en extreme beenlengte was danig onderschat en er moest nog heel wat gezaagd, geboord en versteld worden om de voeten inderdaad rond te krijgen in de beperkte ruimte van de stroomlijn. We kwamen tot de conclusie dat ik net zulke lange benen als Ymte heb (de Quest is meen ik op zijn buitenproportionele grootte berekend) Uiteindelijk bleek het wel te kunnen, zonder enige restricties of aanpassing van mijn rijstijl. In de Alleweder die ik ooit zelf bouwde en enige tijd bereed, had ik wel problemen. WEER TERUG: Veel later dan verwacht ging ik op pad, nadat ik de Mango's per mobieltje had verwittigd. Die waren inmiddels al ruimschoots het pontje bij Zwartsluis overgestoken en hadden dus al heel wat kms in de benen. Ik had een gevoel alsof ik aan de start van een race stond, mijn hart bonkte alsof ik al 100 km had gereden en de Quest was voor mijn gevoel niet vooruit te branden. Halverwege Kampen kwam ik wat tot bedaren en kreeg ik ook in de gaten dat ik rustig aan moest optrekken om mezelf niet "op te blazen". Mijn jasje ging al snel uit ondanks de lage temperatuur en wat gemiezer. Bij de stoplichten in Kampen had ik moeite het verspringen van het licht te zien. Zodra ik stilstond besloeg zowel bril als brilspiegel. Gelukkig verdween dit even snel als ik weer in beweging kwam. Even voor Kampen had ik nog met mijn afhalers gebeld. Ze waren in een supermarkt in IJsselmuiden om hun broodvoorraad aan te vullen. Ik was zó bezig met de vreemde, nieuwe eigenschappen van de Quest, dat pas later tot me doordrong dat Ijsselmuiden net over de brug ligt als je Kampen uitrijdt. Tot overmaat van ramp reed ik net na Kampen verkeerd. Ik had de tocht vice-versa al eens afgelegd met m'n lowracer, maar onder een donkere winterlucht en vanuit een stroomlijn ziet alles er anders uit. Achteraf ben ik daardoor ruim 20 km omgereden. Ik had natuurlijk van alles bij me, behalve een kaart. Ik besloot daarom terug te rijden naar Kampen en daar het spoor weer op te pakken. Natuurlijk probeerde ik eerst Anne en Anton te bereiken, maar mijn mobieltje (vol opgeladen bij vertrek) bracht me aan de rand van de waanzin door telkens uit te schakelen op het moment dat ik Anton's stem hoorde. "met Anton" beep, beep, beep. Om gek van te worden, rrrââââhhhhh. DE INHAALSLAG: Ik besloot dat logischerwijs A en A zouden besluiten om terug te gaan naar de pont. Dus ik gooide de turbo erop om ze in te halen. Op het pontje was een bericht aan me achtergelaten. Ze zouden kalmpjes aan doorrijden. Op de pont kreeg ik ook het idee om een sms' je te sturen, dat kost immers minder stroom. Dat leek inderdaad door te komen, maar toen was de batterij echt helemaal leeg. Achteraf hoorde ik dat wss. de lage temperatuur de problemen had veroorzaakt. Door zonder pauze verder te rijden met een kruissnelheid van 34-35km/uur en het feit dat ze bij Dieverbrug pauzeerden om mij de gelegenheid te geven dichterbij te komen (ze hadden mijn sms idd gelezen), zag ik ze daar tot mijn vreugde op het fietspad staan. Ze wilden net weer verder, want het zou niet lang duren voor het donker begon te worden. De mannen hadden toen al heel wat km's in de benen, dus werd besloten bij mijn huis aan te gaan voor koek en zopie. DUISTER DRENTHE: De rit door duister Drenthe zal me nog lang heugen. Niet omdat er nu zoveel bijzonders gebeurde, maar in het donker gebeuren er vreemde dingen met je zintuigen, het monotone malen van de benen terwijl er om je heen niets verandert brengt je welhaast in een aangename, doch waakzame trance. Ik kende de weg, maar Anton had het beste licht met z'n 10 Watt ondersteuning op de romp geplakt. De samenwerking verliep voorbeeldig. Voor elke afslag werkte ik me voorbij Anton om even het roer over te nemen, waarna ik hem weer liet overnemen om ons pad te verlichten. Zo af en toe reden we in een perfecte formatie als van een squadron bommenwerpers. Dat moet ook voor de weinige mensen die ons langs zagen glijden een bijzonder gezicht geweest zijn. Onwillekeurig moest ik even denken aan de dreigende liedjes waarmee Anne kinderen schrik aanjaagt. "Wanneer de witte wieven waren, en de velomobielen zich scharen, dan naar huis om jenever te klaren". Nou ja, Anne kan dat veel beter. QUEST #93 OP THUISBASIS: Knijpend in de remmen zuchtte ik "zo, ik ben thuis". "Jahhh, jij wel" was het antwoord. We gingen onder het genot van een sapje en koek even aan het rekenen: Ik had 117km afgelegd, maar Anton zou eenmaal thuis op 210 km uitkomen en Anne zelfs 260 km. Ik heb nu 2 dagen later nog niks van ze gehoord. Het gaat toch wel goed met ze ; ) Toen ze uit Nooitgedacht vertrokken waren ze in ieder geval vol goede moed. Als ze Robert's (Blaquire) Versatile (juli of augustus?) samen op gaan halen gaan ze gewoon direct door naar Dronten. Geen gedonder meer met elkaar misrijden! Reken maar dat ik dan ook meega, met 4 velomobielen (of meer) in de zomeravondschemering, dat lijkt me fantastisch. EPILOOG: Een nieuwe fiets is altijd weer wennen, maar door mijn ervaringen met de Alleweder had ik al snel door hoe ik zonder al te moe te worden me in het verkeer het beste kon gedragen. Kalmpjes optrekken, veel schakelen en de fiets uit laten rollen al ver voor een bocht of stop. Ik had wel wat last van schuurplekjes en een zeer achterwerk. De zit is duidelijk rechterop als bij mijn tweewielers. Het lijkt echter wel los te lopen want de zondag erop heb ik met Eelke Halbertsma (Quest 38) en Ritsert (Mango 7) weer lekker een flink eind getoerd. Het is duidelijk dat de Huneliggers meer en meer door Velomobielen gedomineerd wordt. Toch ben ik wel van plan om 's zomers met de open Rapido te toeren. Maar we zullen het zien. Ik ben in ieder geval dik tevreden met de Quest. Dank aan Wijnandt voor het brengen. Anne en Anton, het was een geweldige rit ondanks en eigenlijk ook dankzij de probleempjes. Dankzij jullie werd het ophalen van "Mijn Lieveling" een nog groter feest. Harry.

Ik ben nu een maand verder en heb 1350 km afgelegd. Ik ben heel tevreden over de Quest en geniet van elke rit. Boodschappen doen doe ik steeds verder weg en als ik dichtbij huis ergens moet zijn maak ik daarna graag nog een ommetje van een 50 km. Toerritten met andere velomobielrijders lopen soms op tot 200km en dat heb ik anders alleen nog maar in de zomer op een lowracer gedaan. Wel even wat anders dan alle regen, sneeuw, hagel, harde wind en vroeg invallende duisternis van dit jaargetijde. Het maakt allemaal nauwelijks iets uit en vertraagt de snelheid van de Quest ook amper. Enige minpuntjes die ik ben tegengekomen is dat ik soms een beetje last krijg van een "houten kont" en felle sneeuwbuien die het zicht door mijn bril ernstig beperken.

Ik heb nu zo’n duizend km met de Quest gereden en dus kennen we elkaar al een klein beetje. Mijn woon-werk afstand is 45 km enkele reis. Ik doe dat momenteel twee keer per week en hoop het in de naaste toekomst drie keer te kunnen. Met de Alleweder was de reis nog een behoorlijke opdracht maar met de Quest ben ik stukken beter tegen de afstand opgewassen. Mijn reistijd was meteen met tien minuten tot een kwartier (afhankelijk van weer en verkeer) gekrompen. Snelste tijd tot nu toe 1 uur 25 minuten ( dat moet uiteraard nog beter kunnen !). De Quest is zondermeer een fantastische soepele machine die ook mindere trapgoden als ik snel naar hun bestemming voert. Het geluid wat de aandrijfmechaniek tijdens het trappen veroorzaakt klinkt mij persoonlijk als muziek in de oren (in een sportwagen moet je per slot van rekening ook de motor goed horen). Ik heb als optie knipperlichten en een elektrische toeter in de Quest laten plaatsen en beiden hebben al heel goede diensten bewezen. De toeter is een laatste redmiddel om de blinde en dove troepen scholieren die ik op mijn weg vind, tot wijken te dwingen. De knipperlichten zijn een echte aanrader als er tijdens de winter met gesloten dekje gereden wordt. De 5 Watt schijnwerper geeft een flinke bak licht. Dat is in donkere tijden (ik vertrek naar mijn werk omstreeks 6.30h ) en op plaatsen met veel tegenliggend autoverkeer zeker geen overbodige luxe. Een forenzentrip is toch altijd een beetje een race tegen de klok (ook meestal hetzelfde traject), maar nu de lente er weer aankomt, wil ik de Quest zeker ook nog inzetten tijdens recreatieve fietstrips samen met mijn vrouwtje Marjan op de Hurri. Er is alvast laadruimte genoeg om de kampeerspullen in kwijt te kunnen!

Enig, prachtig subliem. een enkel nadeel is dat ik bij god en klein pierke niet weet waar ik nog van moet dromen met een Quest in huis! daniel Quest 112

2 proefritjes gemaakt, een laatst met windkracht 10, dan moet je niet te hard rijden (32) en voorzichtig in bepaalde bochten. Maar ja, hoe vaak staat er windkracht 10? Toen 2 weken later weer terug voor de tweede proefrit, met beter weer. Een uurtje weggeweest, ronde gemaakt met alle windrichtingen, snelheid 36 - 44 km/u. Harder wilde ik nog niet gaan, omdat het gevoelige stuur wel wennen is. Ging wel steeds beter. Niet alle bochtjes lukten meteen, maar omdat ik niet goed instuurde. Insteken bleef beperkt tot 1 maal, maar dat was bij een oversteek dus een beetje omhoog: rijden, remmen, rem los en vanzelf terugzakken, en weer vooruit. Na de tweede proefrit kom ik binnen en zeg meteen ja doe maar. Dus dat is nu 15 maanden wachten... En die bochten, daar oefenen we dan maar op. 1 oktober 2006: Nu heb ik de afgelopen 5 maanden flink wat bochten kunnen oefenen, in 4300 km. Twee keer fout gegaan, een keer te schuin geparkeerd, en een keer bochtje te scherp ingestuurd tegen de stoeprand, SCHUIF! Kruissnelheid zo'n 35 km/h, top boven de 60. Het zware gewicht (vliegwiel-effect) en de goede aerodynamica zorgen er echt voor dat je vrij lang kunt volhouden. 2-7-2007: Net zaterdag mijn 'monstertocht' gemaakt, met als doel om 24 uur te fietsen met naar schatting zo'n 400 km. Het is me allebei niet gelukt, na 23 uur was ik thuis met 371 kilometers. Om 5 uur vanaf Veldhoven (bij Eindh.) aangefietst naar Maastricht, om dan via Roermond en Venlo naar Nijmegen te rijden, toen bij Den Bosch (300 km) werd het donker, eenmaal in Tilburg kreeg ik last van mijn knie en besloot ik maar via Reusel naar huis te rijden. De eerste 300 km toch kruissnelheid 35 gehouden. Zal ik nou mijn achterband maar vervangen, met bijna 12.000 erop... Top op de vlakke weg is nu 65,4 km/u.

Quest 106 Mijn Quest 106 heb ik eind augustus '04 mogen ontvangen. De winter rijdt ik woonwerk gewoon dagelijks, tweemaal 16 km. bij minimaal vier dagen per week. Dat is dus goed voor 600 kilometer per maand alleen aan woonwerk. Daar komt in de winter nog wel iets bij, en in de zomer nog wat meer. Gemiddeld zal dat 10000 per jaar zijn. Ik heb inmiddels een jaar of zes geen auto meer, en mis 'm helemaal niet eigenlijk. Dat komt omdat de Quest zo goed bevalt, een goede conditie oplevert, me overal heen brengt waar ik heen wil, en door de vele toepassingen waarin hij prima voldoet. Grote spullen kan ik vervoeren in de Cyclone van Radical, welke achteraan gekoppeld kan worden met de door Allert speciaal gemaakte dissel. Zo gemaakt dat de kar keurig recht achter de Quest rijdt. Het valt me wel op dat de snelheid meteen met 5 km/uur terugvalt, het rijdt veel zwaarder. De luchtweerstand neemt toe, en er komen twee wielen bij, dus ook de rolweerstand neemt fors toe. Het is dan ook niet handig voor lange afstanden. Maar dat was ook niet de opzet. Inmiddels heb ik deze Quest drie jaar gehad. Tweemaal een ongeluk met schade helaas. Eenmaal een gemene windvlaag, die uit de flank kwam door een toevallig even stilstaand flatgebouw. Over de kop een dertig meter doorgeschoven langs een hekje van 30 cm. hoog. Een paaltje van dat hekje kreeg ik tegen mijn hoofd, wat een klein maar heftig bloedend wondje opleverde. De schade aan de quest was vrnl. kraken vanwege het op de kop terecht komen, en krassen door het schuiven. Doordat ik het Radical trekhaakje bovenop heb zitten is de tunnel onbeschadigd gebleven, en zelf rijdt ik sindsdien toch maar met helm. Het tweede ongeval was meer mijn eigen schuld: op een onoverzichtelijke kruising een auto niet gezien. Boem, midscheeps werd ik aangereden, en enkele meters opgeschoven. Der automobilist is doorgereden, maar het nummer had ik al opgeschreven. Politie meteen ingeschakeld. Doorrijden na een ongeval is een misdrijf. Uiteindelijk heeft deze mijnheer na bemiddeling van mijn rechtsbijstandsverzekering 100% van de schade mogen vergoeden, plus een gang naar het beklaagdenbankje bij de rechter. In beide niet geplande avonturen heb ik mogen ervaren dat een Quest misschien niet onverwoestbaar is, maar wel veel veiligheid geeft. In beide gavallen was ik er op een gewone fiets minder fortuinlijk afgekomen. Buiten deze twee voorvallen kan ik alleen maar zeggen dat de fiets mij 25.000 km. voortreffelijk vervoerd heeft. En vanwege de krapte op de velomobielmarkt is de prijs die ik ontving ook nog eens erg welkom om de opvolger -Quest212- mee te betalen. Daardoor had ik wat ruimte om er een bijzonder project van te maken. google maar eens op Quesjer..... Ik blijf voorlopig nog wel doorquesten. (De eerste drie maanden leverden al ruim 4000 km. op)

op 1 juli 2009 heb ik Quest131 op gehaald te dronten. op de weg naar Amsterdam viel mij meteen al dat zodra je boven de 30 km/h rijd dat je in je stroomlijn rijd. oke, ik heb een goede conditie op gebouwd, maar schok wel even toen ik over de 50km/h reed op de vogelweg richting Almere hout. 38 ritjes en 2951 kilometer later, kan ik zegge dat de quest een aangenaam voertuig in om mee te rijden. het behalen van hoge snelheden is makkelijk, en de afstanden zijn goed vol te houden, zonder moe te worden. het is een duidelijk verschil qua rijden dan bijv mij eerste ligger de nazca kruiser. daarme rij rond de 28 á 30 km/h. met de quest ligt die persentage hoger, zonder al te veel inspanning is het snel tussen de 35 en 45 km/h. mits ik alleen rij! en dat verschil werd mij erg duidelijk op 6 augustus jl toen ik met gerrit vlieguigjes ging kijken te Schiphol. ik was natuurlijk met nazca, en ik was zo aan de quest gewend dat ik moeite mee had om de 30 aan tehouden. zie http://ligfietslover.blogspot.com/2009/08/blog-post.html met nr 131 ben ik oa naar cv in tilburg geweest en later weekendje belgie via breda. http://ligfietslover.blogspot.com/2009/07/deze-route-hebben-wij-ongeveer-gereden.html die twee weekenden was de quest vol geladen en erg zwaar. toen merkte ik met optrekken dat het moeilijker ging en tijdens het rijden de bochten minder werden. ik heb pas 2x in de regen gereden, 1x miezer regen en 1x echte regen. ik hoop dat het rijden in winter net zo aangenaam zijn, maar dat is afwachten. over het algemeen een prima fiets en zeer de moeite waard te hebben! groet marcel

Hallo mensen. Hier is weer een nieuwe Questrijder. Ik heb mijn Quest (Roadrunner) overgenomen van Martin de Haan. Per week rijd ik ongeveer 150 km, en dit deed ik al enkele jaren met een Baron lowracer. Maar het rijden in een Quest leek me veel mooier qua snelheid en het aankunnen van de meeste weersomstandigheden. De Quest maakt dit alles zeker waar. Ook was ik verbaast over de enorme bagageruimte. Alle reacties om me heen zijn ook leuk. Al met al tot nu toe zeer tevreden. Groet, Willem Zegers. Oudeschil, Texel.

Inmiddels 500 km verder kan ik zeggen dat het rijden in de Quest mij zeer goed bevalt. Heb hem voorzien van een Ventisit matje en drie Schwalbe marathonplus banden. Nieuwe schoenen en een lederen pilotencap met bril completeerden de zaak. Vervolgens reed ik 15 minuten van mijn beste tijd voor een rondje Texel af. Dit kwam waarschijnlijk door de combinatie : Quest, pilotencap en mijzelf. In die volgorde.

Inmiddels de eigenaar van een Velomobiel, model Quest in uitvoering carbon. Ik heb deze afgemonteerd met bare-end shifters van Sram (900tt) en een Sram Red cranckstel (39-53, 54 en 55 is ook mogelijk), een kmc 10sl ketting en een Sram XX derraileur achter, een Sram Red derraileur voor. Het heeft me wel wat moeite gekost om deze combinatie feilloos te laten lopen; de achter derraileur (ook een medium cage) is net iets langer dan de x9 van velomobiel. Dat werd dus aanpassen met een zaagje, kapje er weer over en er is niets meer te zien. De 10 versnellingen maken de trippel vooraan eigenlijk overbodig. De cassette (Ook Sram XX) is ook wat groter 11-32 (11-36 bestaat ook). Het totaal gewicht van de fiets is verminderd door deze comfiguratie. Lichte wielen worden nog gemonteerd; voor (brede velgen 32 spaaks cx-ray in alu nippels) achter een Mavic 717 36 spaaks cx-ray in alu nippel.