Dat technologie een groot aandeel in het winnen of verliezen zou hebben is ook een uitgemaakte zaak. Sommige teams hebben op het vrijwel laatste moment nog de nieuwste snufjes toegepast. En niet altijd met een goede afloop.
Maandag dreigde een regenboog al dat het niet droog zou blijven. Dat er af en toe in de woestijn regen valt is wel bekend, maar dat het uitgerekend tijdens de wedstrijd zou gebeuren, was vrij verrassend. Maar gelukkig gebeurde dat pas op vrijdag. Er stond water op de baan en er viel zelfs hagel! Door de vochtigheid besloegen de windschermen - Tom Amick met de Flying Cucumber reed wel de race totdat hij opzij "Stop!!" hoorde en in de remmen ging. Verder moest er rekening gehouden worden met de onvoorspelbare wind in de woestijn. Aan de start kan het windstil zijn maar verder op de 6,5 km lange baan moesten er zelfs races afgebroken worden omdat de rijder en de fiets in problemen kwam door de windvlagen.

De Nederlandse teams Human Power Team Delft en Cygnus Human Power Team zijn met hun laatste ontwikkelingen afgereisd naar Battle Mountain in Nevada. De eerste met een min of meer uitontwikkelde VeloX, terwijl de laatste ploeg hun Speedhawk hebben vervangen door de kleinere en lagere Cygnus, hoewel dat alweer de tweede versie (de Beta) is.

De Cygnus gaat dinsdag op haar zij doordat de voorband explodeert (oorzaak: de 'Puncture Fury', oftewel 'zij die genoemd mag worden'), wat hen al op grote afstand zou zetten door reparaties aan de romp. Alleen de buitenste laag was gesleten, het draagdeel was nog in stand. Jan-Marcel Van Dijken komt er ongeschonden uit!
En wat staat er achterop hun T-shirts? 'in Cygnus and in health' (er is een pas getrouwd stel op huwelijksreis)… Toch hebben zij zaterdag een snelheid bereikt van 114,16 km/uur met toegestane windsnelheid (lager dan 6 km/uur, oftewel 1,67 m/s in de snelheidsval of vanggebied - speed trap / catch area - het stuk ter grootte van 200 meter) met Jan-Marcel Van Dijken. En dat bij hoge luchtvochtigheid! Opmerkelijk is dat de lage Cygnus een soort periscoop bevat zodat de berijder naar buiten kan kijken. Er moeten mensen bij de snelheidsval staan om aan te geven waar deze is. Met de periscoop kan je bij zonlicht alles recht voor je zien, maar bij bewolking is er nauwelijks zicht!

Dan heeft het Human Power Team Delft wat meer geluk wat schade betreft, zij hebben meerdere rompen voor de VeloX bij zich. Ook kiezen ze er voor om Sebastiaan Bowier uiteindelijk maar één rit per dag te laten maken. Dit was de juiste beslissing, want op donderdag rijdt hij de snelste tijd van deze week. Sebastiaan rijdt die dag een Europees record en eindigt op de cumulatieve lijst als een na de snelste mens achter Sam Whittingham. Het zal Sam niet meer lukken om sneller te rijden vanwege de hoge luchtvochtigheid. En dit is voor Sam de eerste keer sinds 2000 dat hij niet de snelste is. Sebastiaan en Sam hebben wel de 80 miles cap (128,75 km/uur) in hun bezit!

Barbara Buatois lukt het niet om haar record scherper te stellen. Dat komt misschien vanwege haar voorbereiding, zij heeft vrijwel niet aan races meegedaan. Maar waarschijnlijk het grootste probleem is de nieuwe fiets, de Varna, die wel op haar afgestemd is, maar pas op het laatst nog aangepast moest worden, zodat de voeten en de knieën ook nog ruimte hebben om rond te draaien. Wel opmerkelijk is dat de ketting brak na iets meer dan 3 km terwijl ze 113 km/uur reed, en ze 2,5 km naar de finish freewheelde waar ze toch nog een snelheid had van 96 km/uur.

Wat bij ons ondergesneeuwd was, is het wereldrecord welke gereden is door Greg Westlake op dinsdag met de Avos Arrow, een handbike, met als snelheid: 73,51 km/uur. Hij claimde dat hij na ongeveer 5 km al tegen de 80 km/uur had gereden. Op zaterdag miste hij de tijd tape, terwijl hij een zeer goede race reed.

Er zijn vast weer nieuwe ideeën op gedaan voor de volgende versies van de fietsen.

Wat wel vreemd is dat er in de papieren pers in Nederland geen aandacht aan is besteed.

Bij dit artikel is dankbaar gebruik gemaakt van de diverse fora en blogs.